ΠΑΣΟΚ: εντός και εκτός

Η διετής διακυβέρνηση έχει αποσυνθέσει προ πολλού τις ιδεολογικές, πολιτικές και κοινωνικές αναφορές του ΠΑΣΟΚ, που το κατέστησαν κυρίαρχη πολιτική δύναμη του κεντροαριστερού χώρου. Άρα το πρόβλημα των προβλημάτων του ΠΑΣΟΚ εστιάζεται στην πολιτική ανασυγκρότησή του και στην επανασύνδεσή του με τις κοινωνικές δυνάμεις – και ιδιαίτερα με τις δημιουργικές και παραγωγικές κοινωνικές δυνάμεις. Φανερό είναι πως μια τέτοια πολιτική ανασυγκρότηση και επανασύνδεση απαιτεί ανοιχτές και μαζικές διαδικασίες, απαιτεί αντιπαράθεση και σύγκρουση απόψεων και θέσεων που θα καταλήγουν στο διά ταύτα της δημιουργικής σύνθεσης των αντιθέσεων. Έτσι το ορθολογικό πολιτικό ζητούμενο δεν είναι «τι θέλει» ο Γιώργος Παπανδρέου ούτε «ποιος» θα ηγηθεί του κόμματος, αλλά το «πώς» και σε «ποια» πολιτικοϊδεολογική πλατφόρμα θα συντελεστεί η πολιτική ανασυγκρότηση του κόμματος, καθώς και η πολιτική επανασύνδεσή του με τις δημιουργικές προοδευτικές δυνάμεις του τόπου.

• Με άλλα λόγια το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αναζητήσει πριν από όλα τη νέα πολιτική φυσιογνωμία του πατώντας σταθερά πάνω στην αρχή που λέει: ο παράγοντας άνθρωπος είναι μέτρο όλων των πραγμάτων. Όμως η πολιτική ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να εγκλωβιστεί και να πνιγεί μέσα σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα, ούτε να περιοριστεί στο «ποιος» θα ηγηθεί του κόμματος. Δυστυχώς ορισμένα από τα λεγόμενα κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ ρυμουλκούνται από τις ηγετικές φιλοδοξίες τους και επιζητούν «εδώ και τώρα» λύση του ηγετικού ζητήματος. Μάλιστα μερικοί εξ αυτών θεωρούν τελειωμένη υπόθεση το ΠΑΣΟΚ και αναζητούν νέα μονοπάτια εκτός ΠΑΣΟΚ, με άλλα λόγια το παίζουν σε δύο ταμπλό: εάν οι φιλοδοξίες τους δεν ικανοποιούνται εντός ΠΑΣΟΚ, να βρουν τρόπο να ικανοποιηθούν εκτός ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ένας εξ αυτών ήδη έσπευσε να βγάλει τον εαυτό του από το κάδρο της διετούς διακυβέρνησης, διατυπώνοντας μάλιστα αντιμνημονιακή ρητορική. Θα το πούμε καθαρά: όσα «ηγετικά» στελέχη δεν κατανοούν ότι οι πολιτικές διεργασίες συντελούνται πλέον στο έδαφος μιας επαναστατικής κοινωνικής κατάστασης, όπου οι από κάτω δεν θέλουν να κυβερνήσουν όπως πριν και οι από πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν, θα οδηγηθούν αναγκαστικά σε πολιτική αποστρατεία.