Μεγάλα ερωτηματικά για τον ενεργειακό και ορυκτό πλούτο της χώρας
Το προηγούμενο της Κύπρου εξέθεσε τους κυβερνώντες στην Ελλάδα, που, είτε από φοβικά σύνδρομα είτε από πολιτική αβελτηρία, ανικανότητα και διαφθορά, δεν προώθησαν εδώ και τόσα χρόνια την αξιοποίηση του μεγάλου ορυκτού πλούτου της Ελλάδος και των ενεργειακών της αποθεμάτων, επιφανειακών και υποθαλασσίων.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα την έρευνα και ανάπτυξη των υποθαλασσίων αποθεμάτων, ο σημερινός αρμόδιος υφυπουργός Ενέργειας Γιάννης Μανιάτης προέβη προσφάτως σε πρόσκληση διεθνούς ενδιαφέροντος για τρεις συγκεκριμένες περιοχές στο Ιόνιο και στον Πατραϊκό Κόλπο.
Δεν χρειάζεται να θέσει κανείς το ερώτημα: Γιατί μόνο στο Ιόνιο; Είναι γνωστή η φοβική μέχρι τώρα πολιτική στο θέμα της ΑΟΖ και η απίστευτη ολιγωρία του επισήμου κράτους σ’ ένα κορυφαίο θέμα, που μπορεί ν’ ανοίξει μια νέα προοπτική στην οικονομία της Ελλάδος και να την αναβαθμίσει γεωστρατηγικά.
Η επιλογή των τριών περιοχών έγινε από την προηγούμενη κυβέρνηση Παπανδρέου, σε συνδυασμό με την πολλά υποσχόμενη περιοχή νότια της Κρήτης, για την οποία όμως δεν έχει γίνει ακόμη καμιά επίσημη πρόσκληση ενδιαφέροντος.
Σε δηλώσεις του στον Τύπο, ο αρμόδιος υφυπουργός αναφέρθηκε στην πιθανολογούμενη ποσότητα υδρογονανθράκων που μπορεί να αντληθεί από τις τρεις περιοχές και στα υπολογιζόμενα έσοδα του Δημοσίου, σε βάθος εικοσαετίας (20 δισ. ευρώ περίπου). Δεν αναφέρθηκε επισήμως σε όρους εκμεταλλεύσεως και ποσοστά συμμετοχής του ελληνικού Δημοσίου, εφόσον αυτά είναι, άλλωστε, αντικείμενο διαπραγματεύσεως και συνδέονται με το κόστος της κάθε εκμεταλλεύσεως.
Αυτό όμως που κάνει εντύπωση είναι η προβολή στον Τύπο πληροφοριών που κάνουν λόγο για royalties (δικαιώματα του Δημοσίου), που μπορούν να κυμαίνονται από 2% έως 20%! Εάν, πράγματι, υπάρχουν τέτοιες σκέψεις σε επίσημο επίπεδο, η υποτιθέμενη «αξιοποίηση» των ενεργειακών πόρων της χώρας θα ισοδυναμεί μ’ ένα απίστευτο ξεπούλημα.
Το θέμα πρέπει να τεθεί στη Βουλή και να κληθεί ο αρμόδιος υφυπουργός να ενημερώσει το Σώμα για τους όρους με τους οποίους προωθείται η αξιοποίηση των υποθαλασσίων ενεργειακών πόρων της χώρας. Ένα μέτρο συγκρίσεως είναι η πρόσφατη συμφωνία που υπέγραψε η εταιρεία Shell με την Τουρκία για γεωτρήσεις ανοικτά της Αττάλειας.
Οι φόβοι αυτοί ενισχύονται από το προηγούμενο της εκμεταλλεύσεως χρυσού στη Χαλκιδική και τη Θράκη.
Ο διεθνής κανόνας που ισχύει γενικά στην εξόρυξη χρυσού είναι ο καθορισμός ενός ορίου, το οποίο καλύπτει το κόστος εξορύξεως, και ο διαμοιρασμός, κατά 50% με 50%, της διαφοράς πάνω από το όριο.
Κατά διεθνή μοναδικότητα, ο κανόνας αυτός δεν έχει τηρηθεί στην περίπτωση της Ελλάδος. Για το Δημόσιο επιφυλάσσονται ψίχουλα, όταν η τιμή του χρυσού βρίσκεται άνω των 1.400 δολαρίων η ουγγιά.
Η αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου είναι μια μεγάλη, στρατηγική εφεδρεία της χώρας και είναι απαράδεκτο να ακυρώνεται με ξεπούλημα αντί για πραγματική αξιοποίηση, με γνώμονα το δημόσιο και εθνικό συμφέρον.
Π. Δ.