Ένθερμος ζηλωτής του Παπαδήμου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Ανεξάρτητα όμως από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, εκείνο που δεν με θλίβει μόνο αλλά και με εξοργίζει σφόδρα, είναι το γεγονός ότι στην πρώτη θητεία του ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπήρξε άψογος και κατʼ επέκτασιν δημοφιλέστατος. Δημοτικότητα η οποία με τα μετέπειτα… κατορθώματά του –τα στερνά τιμούν τα πρώτα– γκρεμίστηκε σαν χάρτινος πύργος.

Στην επί πρωθυπουργίας Παπανδρέου θητεία του ΔΕΝ υπήρξε Πρόεδρος όλων των Ελλήνων. ΦΑΤΡΙΑΣΤΗΚΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ υπέρ της μιας πλευράς. Και αυτό, όχι μόνο… ξεχνώντας ότι δεν θα κατείχε το σημερινό του αξίωμα εάν δεν τον είχε προτείνει ο Κώστας Καραμανλής –δείγμα ουρανομήκους ΑΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ–, αλλά και αγνοώντας κυνικά την ολοφάνερη επικινδυνότητα της άλλης πλευράς, με επικεφαλής τον αλλοπρόσαλλο και ετεροκατευθυνόμενο απόγονο της οικογένειας Παπανδρέου. Τον ΧΕΙΡΙΣΤΟ αυτόν απόγονό της.

Βίωνε, όπως κάθε Έλληνας, την κατασυκοφάντηση της χώρας μας και των πολιτών της εκ μέρους του Παπανδρέου του τρίτου. Έβλεπε την προειλημμένη απόφασή του, με τα καραγκιοζιλίκια με το νεροπίστολο στο τραπέζι, να μας παραδίδει σιδηροδέσμιους και χωρίς την παραμικρή διαπραγμάτευση στις δαγκάνες του ΔΝΤ (το οποίο έμπασε παρεμπιπτόντως για πρώτη φορά στην Ευρώπη) και τι έκανε ως ανώτατος άρχων του τόπου; Τα βίωνε και τα έβλεπε αυτά και τα κατάπινε αμάσητα; Ή μήπως στις αμέτρητες συναντήσεις μαζί του τον… νουθετούσε;

Στο διάγγελμά του για το νέο έτος τόνισε μεταξύ άλλων: «Το 2012 είτε θα πετύχουμε είτε θα αποτύχουμε οριστικά». (Σοφόν!). Και πρόσθεσε αμέσως μετά: «Τα μέτρα λιτότητας και η υπερφορολόγηση μισθωτών και συνταξιούχων δεν αποτελούν μονόδρομο». Μάλιστα. ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ. Το επανέλαβα με έμφαση και ερωτώ: Το Μνημόνιο –και μάλιστα το ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ Μνημόνιο– αποτελούσε μονόδρομο; Πού ζούσε τότε ο Κάρολος Παπούλιας; Στον Άρη; Δεν γνώριζε ότι ο Καραμανλής άφησε χρέος και ελλείμματα, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΦΟΡΤΩΣΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ; Αγνοούσε ότι όταν παρέλαβε την εξουσία ο Παπανδρέου ο τρίτος τα spreads κυμαίνονταν μεταξύ 130 και 135 μονάδων βάσης και ότι έναν μήνα αργότερα ήταν ελάχιστα αυξημένα όταν προσφέρθηκαν στην Ελλάδα 25 δισ. ευρώ και η ανεκδιήγητη κυβέρνησή της δανείστηκε ΜΟΝΟ 8 δισ. ευρώ;

Και κάτι άλλο ως προς το διάγγελμα και τις απαντήσεις στους δημοσιογράφους: Πώς είναι δυνατόν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να κόπτεται υπέρ των αδυνάμων και ταυτοχρόνως η ουσιαστικά ΠΑΣΟΚική κυβέρνηση Παπαδήμου να επιβάλλει μέτρα που πλήττουν κατακέφαλα τους αδύναμους; Τι άλλο από θυσίες ζητάει συνεχώς ο θαυμαζόμενος από τον Παπούλια τραπεζίτης-πρωθυπουργός; Στον οποίο Παπαδήμο γίνεται, λέει, πόλεμος, που τον βλέπει «στις εφημερίδες με σχόλια που θα μπορούσαν να μη γίνονται»! Απαιτεί δηλαδή φραγμούς στην ελευθερία του Τύπου;

Στον τίτλο αυτού του άρθρου αποκαλώ τον Κάρολο Παπούλια «ένθερμο ζηλωτή του Παπαδήμου». Η «Αυριανή» είναι πολύ πιο σκληρή και τον χαρακτηρίζει «κομματάρχη του». Η ίδια εφημερίδα προσθέτει ότι «θα αφήσει τελικά τη θέση του με το στίγμα του “προέδρου της ʽτρόικαςʼ”, καθώς συνειδητά απέφυγε να εκφράσει τη φωνή του δοκιμαζόμενου λαού, συντασσόμενος με το δωσιλογικό πολιτικό και επιχειρηματικό κατεστημένο που ευθύνεται για τη χρεοκοπία της χώρας και την τοκογλυφική υποτέλειά της».

Δεν υπάρχει τη διαρρεύσασα εβδομάδα ΜΜΕ που να μην επικρίνει, συμπεριλαμβανομένων και των ιστοσελίδων, τον Κάρολο Παπούλια, έστω και ηπίως. Οι ιστοσελίδες όμως είναι καταπελτικές. Μία από αυτές έχει ανεβάσει την ακόλουθη πρόταση: «Αν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλει να διδάξει με το παράδειγμά του δεν έχει παρά να παραιτηθεί από όλες τις οικονομικές προνομίες του αξιώματός του και να ζητήσει να αποζημιώνεται με το κατώτατο ημερομίσθιο του ανειδίκευτου εργάτη». Θεωρώ μια τέτοια πρόταση άκρως υπερβολική και ασφαλώς δεν την υιοθετώ. Θα πρότεινα όμως –κάτι που θα έπρεπε να έχει κάνει αμέσως μετά τα πρώτα σκληρά μέτρα του Μνημονίου– να είχε δημιουργήσει ειδικό ταμείο ανακοινωνόμενο δημοσίως, στο οποίο να κατέθετε το 10% ή και το 20% της αποζημιώσεώς του υπέρ των αναξιοπαθούντων. Εάν το είχε πράξει, θα έβρισκε ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΜΙΜΗΤΕΣ. Το πιστεύω αυτό ακράδαντα. Τόσο πολλούς που από τα χρήματα αυτά θα μπορούσε να αποσβεστεί και τμήμα του χρέους της χώρας. Και όχι μόνον αυτό. Θα είχε απαμβλύνει κάπως και τον φατριασμό του υπέρ του εγκληματικού Παπανδρέου του τρίτου.

ΥΓ.: Η διαδοχολογία καλά κρατεί στο ΠΑΣΟΚ. Ο τέως πρωθυπουργός εμμένει, τη βοηθεία και του αδερφού του Νίκου, στο αρχηγιλίκι, αναβάλλοντας και πάλι επʼ αόριστον τη λήψη δεσμευτικής απόφασης. Γιατί άραγε; Όχι βέβαια για να διεκδικήσει εκ νέου ο ίδιος την… εξουσία στις εκλογές. Αυτό θα ήταν όνειρο θερινής νυκτός και το γνωρίζει άριστα. Προφανώς θα παραιτηθεί, όπως τελικά δήλωσε, αφού προλάβει προηγουμένως να επανεκλεγεί –μʼ αυτό το πλευρό να κοιμάται– πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς… Υπάρχει όμως και άλλη σοβαρή εκδοχή. Μήπως, λέω μήπως, επιδιώκει να εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο, φοβούμενος το επικείμενο Ειδικό Δικαστήριο;