Άγρια σύγκρουση προκαλεί η εκ βάθρων ανασύσταση του ΥΠΕΞ

Ο κ. Αϋφαντής στρέφεται και εναντίον των πέντε από τα εννέα μέλη του ΔΣ της ΕΔΥ που «τάσσονται αναφανδόν υπέρ του “μεταρρυθμιστικού” εγχειρήματος Δημητριάδη». Με δύο λέξεις: «Σχέδιο επιλογών Δημητριάδη» ή χάος!

Ο κ. Αϋφαντής συνεχίζει θέτοντας τα εξής μείζονα ηθικά και ουσιαστικά προβλήματα, στα οποία οφείλουν ευθείες απαντήσεις και όχι υπεκφυγές:

1) Προβλέπονται –και πόσες– απολύσεις (μέσω κατάργησης οργανικών θέσεων) διπλωματικού και άλλου προσωπικού στο ΥΠΕΞ από τις «επιλογές» τις οποίες το «Σχέδιο Δημητριάδη» θέτει υπόψη της πολιτικής ηγεσίας;

2) Πόσων ταχυτήτων (= «ειδικοτήτων») Διπλωματική Υπηρεσία προβλέπουν οι «επιλογές» του «Σχεδίου Δημητριάδη»; Με ποια λογική εισηγείται, έστω ως «επιλογή», διπλωμάτες «προξενικής ειδικότητας» και «πολιτικής ειδικότητας»; Πώς θα γίνει ο διαχωρισμός μεταξύ των νυν υπηρετούντων; Γιατί εισηγείται, ως «επιλογή» πάντοτε, την ενσωμάτωση των εμπειρογνωμόνων στον διπλωματικό κλάδο; Ποια θα είναι η «οροφή» του συνολικού δυναμικού της Ελληνικής Διπλωματικής Υπηρεσίας; Τι μείωση εισηγείται; 30%; Περισσότερο;

3) Ποιο θα είναι το μέλλον, βάσει του «Σχεδίου επιλογών Δημητριάδη», των ΟΕΥ και των διοικητικών υπαλλήλων; Τι σημαίνει για τους τελευταίους η προτεινόμενη αναλογία δύο διπλωμάτες προς ένα άτομο λογιστικής υποστήριξης, ιδίως μετά την περιστολή του διπλωματικού προσωπικού; Μήπως σφαγή και εξαφάνιση; Ποια δυνατότητα ανάληψης θέσεων εργασίας στο ΥΠΕΞ (αρχίζοντας από τη γραμματειακή υποστήριξη και τελειώνοντας σε θέσεις πολιτικής ευθύνης) θα έχουν εξωυπηρεσιακοί παράγοντες, κοινοί θνητοί ή «προσωπικότητες»; Προβλέπει ως «επιλογή» το «σχέδιο Δημητριάδη» την ενσωμάτωση στο ΥΠΕΞ των Γραφείων Τύπου, δηλαδή των πιο απροκάλυπτων θεσμών αργομισθίας και κομματικής προπαγάνδας των εκάστοτε κυβερνήσεων, και με ποιους από το –διαβόητης παραγωγικότητας– προσωπικό τους;

Ο κ. Αϋφαντής θέτει και θέμα διαδικασίας, καθώς η παράθεση «δήθεν επιλογών, κακών, λιγότερο κακών και μετρίως καλών, προκειμένου να επιλέξει η πολιτική ηγεσία, είναι ηθικά διάτρητη! Στην «Πάπισσα Ιωάννα» ο Ροΐδης περιγράφει έναν ήρωά του ως διαθέτοντα «…υπέρ τους είκοσι τρόπους ίνα τα προς το ζην πορίζεται, εξ ων ο τιμιώτερος η κλοπή». Αλίμονο όμως, το κείμενο Δημητριάδη ούτε τεκμηριωμένη μυθιστορία αποτελεί ούτε δάφνες εγκυκλοπαιδικής πληρότητας διεκδικεί. Κάτω από την τεχνοκρατική του προβιά κρύβεται ένα πολιτικό κείμενο, συγκεκριμένης κατεύθυνσης και λογικής, που παραπέμπει το ΥΠΕΞ στον πάγκο του Προκρούστη!

Ο τρόπος οργάνωσης του ΥΠΕΞ και της Διπλωματικής Υπηρεσίας εν πολλοίς προσδιορίζει και τις δυνατότητες άσκησης πολιτικής κάθε χρήστη αυτού του κρίσιμου για την εθνική μας κυριαρχία εργαλείου. Προσδιορίζει τι είδους εξωτερική πολιτική θέλουμε για τη σημερινή Ελλάδα και, εντέλει, ποια Ελλάδα θέλουμε: τη «σύγχρονη» Ψωροκώσταινα του Μνημονίου, για την οποία, π.χ., η ΑΟΖ είναι «αχρείαστη μόδα» και ο διαμοιρασμός του Αιγαίου με τους διεκδικητές του σώφρων διευθέτηση;

Το διοικητικό συμβούλιο της ΕΔΥ, στο οποίο έχω εκλεγεί επί τρεις θητείες, στόχο έχει να υπερασπίζεται το συλλογικό συμφέρον των ελλήνων διπλωματών, που είναι σύμφυτο με την ακεραιότητα της Διπλωματικής Υπηρεσίας και συνυφασμένο με την εκτέλεση του καθήκοντός της προς την πατρίδα.

Μέσω του «Σχεδίου επιλογών Δημητριάδη», πέντε από τα εννέα μέλη του ΔΣ επιλέγουν να προωθήσουν απολύσεις συναδέλφων τους και τη συρρίκνωση της Διπλωματικής Υπηρεσίας. Εγκαθιστούν τη «λογική» ότι η υπηρεσιακή προοπτική και η ευημερία των διπλωματικών υπαλλήλων εξαρτώνται από τον εξοβελισμό των μισών περίπου απ’ αυτούς και ιδίως όσων δεν ασπάζονται τις δικές τους απόψεις για το τι είναι η Διπλωματική Υπηρεσία, ποιους θεούς πιστεύει και τι είδους Ελλάδα επιδιώκει και υπηρετεί. Στη βάση αυτής της θεώρησης, ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες του ΥΠΕΞ σε σκοτεινούς παράγοντες ινστιτούτων, think tanks και ακαδημαϊκών κύκλων με εγγενή ροπή στην παρασκηνιακή, αδιαφανή άσκηση εξουσίας. Δεν πρόκειται για απλό, στιγμιαίο ολίσθημα, αλλά για υπολογισμένη πορεία πλεύσης. Συνεπώς, κάθε αυστηρότητα είναι επιβεβλημένη, προκειμένου να σταματήσει η προσπάθεια διάλυσης του υπουργείου Εξωτερικών και της Διπλωματικής Υπηρεσίας.

Έχω δεχθεί απηνείς επιθέσεις και διώξεις ακριβώς για τη διατύπωση των απόψεών μου στο διοικητικό συμβούλιο και στην ΕΔΥ γενικότερα. Διότι δεν εννοώ να σιωπήσω ενώπιον όσων συντελούνται! Προ μηνών επιχειρήθηκε η «στοιχειοθέτηση» δήθεν πειθαρχικών μου παραπτωμάτων από συγκεκριμένα μέλη της πλειοψηφίας του ΔΣ και ακολούθως ο «αυτεπάγγελτος» πειθαρχικός μου έλεγχος, με βαρύτατες κατηγορίες ενώπιον του Πειθαρχικού Συμβουλίου, από την «υπηρεσιακή» ηγεσία και τους δύο προηγούμενους υπουργούς. Ο κόλαφος από την ομόφωνη απαλλαγή μου δεν πτόησε τους κατηγόρους. Έχουν κάθε λόγο (και ικανά περιθώρια δράσης ώστε) να επιμένουν, με στόχο την ηθική και υπηρεσιακή μου εξόντωση. Πέρα από μένα, επιδιώκουν τη σιγή των αμνών, την τρομοκράτηση όσων θέλουν να εναντιωθούν δημόσια στα σχέδιά τους. Ποιος θ’ αποτολμήσει ν’ αντιμιλήσει, τη στιγμή που, εν μέσω του υφιστάμενου πολιτικού κενού, κραδαίνονται από την «υπηρεσιακή» ηγεσία και τους ποικίλους Ηρακλείς της (συμπεριλαμβανομένων των πέντε από τα εννέα μέλη του ΔΣ της ΕΔΥ) ομαδικές απολύσεις εντός του 2012;

Στις 23/12, τα πέντε από τα εννέα μέλη του ΔΣ, δίχως να χάσουν χρόνο επιτρέποντας τη συμμετοχή μου στη συνεδρίαση, μου καταλόγισαν –με προκατασκευασμένη έξωθεν του Συμβουλίου ανακοίνωσή τους– «αισχρές ύβρεις», επαίσχυντες εκφράσεις και «επίπεδο πεζοδρομίου». Ευτυχώς, ό,τι έχω να πω το διατυπώνω ενυπογράφως και δημόσια, ώστε να μπορεί να με κρίνει και να τους κρίνει οιοσδήποτε!

Και ο αντίλογος

Ο αντίλογος είχε ήδη διατυπωθεί από τον Γ. Δημητριάδη από το email για το οποίο σας είχαμε ενημερώσει την περασμένη Κυριακή:

«…Ειδικότερα όσον αφορά την ΕΔΥ, παρά το γεγονός ότι δεν υπέβαλε θέσεις και προτάσεις, εντούτοις επικράτησαν οι λογικές φωνές στο διοικητικό συμβούλιο και υποστήριξε τελικώς τη μεταρρυθμιστική προσπάθεια, παρά τις λυσσαλέες και συνεχιζόμενες προσπάθειες του κ. Αϋφαντή για υπονόμευση και ακύρωσή της. Σήμερα, μάλιστα, η ανάγκη ολοκλήρωσης της εσωτερικής μεταρρυθμιστικής διαδικασίας έχει καταστεί πάγιο και βασικό αίτημα της ΕΔΥ, διότι έχει γίνει αντιληπτό ότι αυτή αποτελεί το κυριότερο όπλο μας για τη διαφύλαξη της θεσμικής αυτοτέλειας του ΥΠΕΞ (ή τουλάχιστον ό,τι έχει απομείνει από αυτήν). Δέκα μήνες μετά την έναρξη της διαδικασίας αυτής και ενώ το υπουργείο σαρώνεται καθημερινά από τη λαίλαπα της διοικητικής μεταρρύθμισης κινδυνεύοντας να διαλυθεί στα εξ ων συνετέθη, ο κ. Αϋφαντής εξακολουθεί να αναρωτιέται ακόμα εάν είναι σκόπιμη η εκ βάθρων αλλαγή του Οργανισμού, ισχυριζόμενος ότι επ’ αυτού θα πρέπει να αποφανθεί το ΔΣ της ΕΔΥ (sic). Ή ο κ. Αϋφαντής τελεί σε πλήρη σύγχυση ή δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τι ακριβώς συμβαίνει και πόσο σοβαρά είναι τα πράγματα.

Έπειτα από επτά μήνες επίπονων εργασιών, η Ομάδα Εργασίας παρέδωσε, τον παρελθόντα Οκτώβριο, το Κείμενο Επιλογών στον γενικό γραμματέα.

Το Κείμενο αυτό δεν αποτελεί ούτε ʽʽπόρισμαʼʼ ούτε μεταρρυθμιστικό σχέδιο. Αποτελεί ένα κείμενο βάσης προκειμένου να βοηθηθούν η πολιτική και η υπηρεσιακή ηγεσία στη λήψη των αποφάσεων, καθώς και οι σύλλογοι των υπαλλήλων στη διαμόρφωση θέσεων σχετικά με το περιεχόμενο του μεταρρυθμιστικού σχεδίου του υπουργείου, το οποίο αποτελεί το αμέσως επόμενο βήμα.

Με αφορμή το email του κ. Αϋφαντή –και όχι βεβαίως σε απάντηση αυτού– θα ήθελα να διατυπώσω κάποιες σκέψεις προς αποκατάσταση της αλήθειας σχετικά με τον εκσυγχρονισμό του ΥΠΕΞ, ο οποίος αποτελεί ζωτικό, κατά τη γνώμη μου, παράγοντα για την επιβίωση του υπουργείου και το φρενάρισμα της πτώσης του.

Εκείνο, όμως, που αξίζει να αναρωτηθεί κανείς είναι ποιες σκοπιμότητες κρύβονται πίσω από την υπονόμευση, μέσω της δόλιας παραπληροφόρησης και της ψευδολογίας, της συντελούμενης εκ των έσω προσπάθειας για τον εκσυγχρονισμό του υπουργείου. Η συντηρητική και οπισθοδρομική άποψη περί διατηρήσεως των πραγμάτων ως έχουν, όπως αυτή που εκφράζει ο κ. Αϋφαντής, το μόνο που καταφέρνει είναι να φέρνει νερό στον μύλο εκείνων που έχουν αναλάβει τον έξωθεν «εκσυγχρονισμό» μας, με τα γνωστά καταστροφικά για όλους μας, αλλά κυρίως για την εξωτερική πολιτική της χώρας, αποτελέσματα».

***

Φτάνει πια. Έλεος. Πώς είναι δυνατόν στο μέσον τέτοιας οικονομικής κρίσης και περικοπών ο κ. Παπουτσής να στέλνει με ειδική αποστολή 22 αστυνομικούς στα προξενεία της Ελλάδος στη Γερμανία και στην Κύπρο για τρεις μήνες με δικαίωμα παράτασης άλλους τρεις, με σκοπό την έκδοση ταυτοτήτων; Αφού θέλετε να εξυπηρετήσετε την ομογένεια, ας ανατεθεί στα προξενεία και η έκδοση ταυτοτήτων, όπως γίνεται με τα διαβατήρια. Με μια τροπολογία το θέμα έχει λυθεί και χωρίς καμία επιβάρυνση. Και μη μας πείτε ότι οι ταυτότητες είναι πιο σημαντικές από τα διαβατήρια. Ρωτήθηκε ο υπουργός Εξωτερικών, μια και τα έξοδα βαρύνουν τον προϋπολογισμό του ΥΠΕΞ; Μπορεί να μας πει το ΥΠΕΞ αν οι διάφοροι αποσπασμένοι στα κόμματα εξακολουθούν να λαμβάνουν υπερωρίες; Ακούγεται ότι τη Διεύθυνση Μέσης Ανατολής ενδιαφέρεται να την αναλάβει πρέσβης γένους θηλυκού. Μα δεν γνωρίζουν εκεί στο ΥΠΕΞ τις ιδιαιτερότητες του αραβικού κόσμου και ειδικά όταν θα πρόκειται να συνοδέψει τον υπουργό στα πυκνά ταξίδια που πραγματοποιεί στις χώρες της περιοχής;