Να ξοδευόμαστε σε πράγματα που έχουν αξία

Μήνυμα αισιοδοξίας δίνει στους νέους μια από τις καλύτερες συνθέτριες της εποχής μας, η Ευανθία Ρεμπούτσικα, που με τις μουσικές της μας έχει ταξιδέψει σε χώρους μαγικούς!

Η βραβευμένη μουσικός αυτές τις γιορτές μαζί με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη γεμίζουν το «Παλλάς» με «Μπαχάρι, κανέλα και γιορτή»! Μέσα από τις σπάνιες συνεντεύξεις που δίνει, μιλά με ειλικρίνεια για όσους έβαλαν τους Έλληνες σ’ αυτήν την κρίση, για την έλλειψη ηγετών με όραμα, ενώ τονίζει ότι η Ελλάδα θα αλλάξει μόνο αν φύγει το υπάρχον πολιτικό σκηνικό.

Εύχεται για το 2012 να ξοδευόμαστε σε πράγματα που έχουν αξία και τονίζει ότι η ευτυχία είναι οι στιγμές που δημιουργούμε και έχουμε δουλειά.

// Αρχικά, σας ευχαριστώ για τη συνέντευξη που κάνουμε, γιατί γνωρίζω ότι έχετε συνηθίσει να επικοινωνείτε με το κοινό με το βιολί και τη θεϊκή μουσική σας.
Η συνάντησή μου με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί καλλιτεχνικά τα τελευταία χρόνια και θα ήθελα αυτό να το μοιραστώ με τον κόσμο. Για μένα η Άλκηστις είναι ένα δώρο καλλιτεχνικό. Πιστεύω ότι θα έχουμε λαμπρό δημιουργικό μέλλον μαζί.

// Δηλαδή, μας δίνετε κάποια είδηση…
Ναι. Το 2012 η Άλκηστις και εγώ θα βγάλουμε ένα νέο δίσκο μαζί. Στο τραγούδι η Άλκηστις, στους στίχους η Ελένη Ζιώγα, ο Άρης Δαβαράκης και στη μουσική εγώ. Τον Φεβρουάριο η δουλειά μας θα είναι στα δισκοπωλεία.

// Ξεκινήσατε στο «Παλλάς» ένα ταξίδι από την Πόλη μέχρι τα Βαλκάνια με «Μπαχάρι, κανέλα και γιορτή». Το κοινό κάθε βράδυ σας χειροκροτεί. Πιστεύετε ότι η μουσική είναι χιλιόμετρα και ό,τι είναι τοπικό είναι και παγκόσμιο; Ότι το σαντούρι της Ανατολής συνδέεται με το τύμπανο των Βαλκανίων;
Η μουσική είναι παγκόσμια γλώσσα. Μπορεί να ενώσει λαούς, νοοτροπίες. Δεν είναι τυχαίο ότι μπορούμε να ακούσουμε κάποιους οργανοπαίκτες από την Ανατολή και να μην καταλαβαίνουμε τα λόγια του τραγουδιού, αλλά να μας συγκινεί η μουσική. Επιχειρούμε με την Άλκηστη ένα ταξίδι από την Αίγυπτο, την Αλεξάνδρεια, την Πόλη, το Βελιγράδι, την Πλάκα, με σκοπό να ζωντανέψουμε μνήμες, χρώματα, αρώματα με εννέα υπέροχους μουσικούς. Αλλά κλείνουμε το μάτι και στη Δύση με ακούσματα από μαντολίνο, τρομπέτα, τσέλο, κοντρα-μπάσο. Και σ’ αυτό το οδοιπορικό συναντάμε τα τραγούδια του Σταμάτη Κραουνάκη, που έγραψε με πολλή αγάπη για την Άλκηστη, αλλά και τα ορχηστρικά τα δικά μου από το ομώνυμο c.d. της «Πολίτικης κουζίνας». Στις δύσκολες εποχές που ζούμε, η μουσική είναι φάρμακο και όχι η ύλη… Και στις γιορτές ας κοιτάξουμε και λίγο την ψυχή μας. Χρειάζεται τροφή…

// Πώς και τόσα χρόνια δεν έμπλεξαν τα ταλέντα σας;
Είναι άξιο απορίας. Γιατί για εμένα η Άλκηστις είναι η φίλη των εφηβικών μου χρόνων. Πηγαίναμε μαζί Γυμνάσιο, αλλά δεν ξέρω γιατί ποτέ δεν συμπράξαμε μουσικά. Ο χρόνος όμως ξέρει πότε θα φέρει τους ανθρώπους κοντά. Μέσα στην πιο άσχημη εποχή για την Ελλάδα η μουσική μου συνάντηση με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη με γεμίζει με ανεμελιά και αποτελεί για μένα -ελπίζω και για τους θεατές- βάλσαμο!

// Πώς θα χαρακτηρίζατε την Άλκηστη Πρωτοψάλτη;
Την είδα πέρσι στο «Παλλάς» να τραγουδά με τον Μάριο Φραγκούλη και έφυγα με δάκρυα στα μάτια. Είχα συγκινηθεί από το ταλέντο της. Έσκυψα και είπα στο σύζυγό μου «Το αηδόνι της Ανατολής είναι μπροστά μας». Η Άλκηστις έχει για μένα την πιο ώριμη μουσικά φωνή.

// Σας χαρακτηρίζουν ως την ξανθομαλλούσσα νεράιδα που μαγεύει με το βιολί της, ενώ οι συνθέσεις σας έχουν ντύσει μουσικά δεκάδες κινηματογραφικές ταινίες. Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με το βιολί;
Από μικρή με θυμάμαι με ένα βιολί στο χέρι. Από έξι ετών εγώ και το βιολί ήμασταν ένα. Για μένα το βιολί είναι η ασφάλειά μου, η δύναμή μου. Το κοινό με γνώρισε μέσω της ταινίας του Τάσου Μπουλμέτη «Πολίτικη κουζίνα», που έκανε ρεκόρ εισιτηρίων. Όλα ξεκίνησαν από εκεί. Η Ανατολή μου φώτισε δρόμους που είχα μέσα μου και δεν ήξερα ότι τους κουβαλούσα.

// Πώς γεννιέται η μουσική; Πώς έρχεται η έμπνευση;
Εμπνέομαι από την καθημερινότητα, από την ίδια μου τη ζωή, από ερωτικές ιστορίες. Η μουσική για μένα είναι ανάγκη, δεν έρχεται κατά παραγγελία.

// Πολλά νέα παιδιά με σπουδές στην κλασική μουσική δυσανασχετούν γιατί η χώρα μας δεν τους δίνει την ευκαιρία να εξελιχθούν… Αν σκεφτείτε, από το χώρο σας έχουν ξεχωρίσει ελάχιστοι… Λεωνίδας Καβάκος, Δημήτρης Σγούρος…
Λάθος τους! Στη ζωή αμείβονται αυτοί που δουλεύουν πάρα πολύ. Στην κατάλληλη στιγμή θα τους έρθει η ευκαιρία! Και γιατί απογοητεύονται; Δεν το καταλαβαίνω. Αρχικά πρέπει να νιώθουν τυχεροί που κάνουν αυτό που αγαπάνε. Πόσοι στη ζωή ζουν από αυτό που τους αρέσει, από αυτό που τους παθιάζει; Αυτό είναι ευχής έργο. Και θα συνεχίζω να συνθέτω μουσική όχι μόνο γιατί μέσα από αυτή δημιουργώ, αλλά γιατί με ηρεμεί. Είναι η ψυχοθεραπεία μου! Η επιτυχία στη ζωή δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Ούτε η δόξα ούτε το χρήμα! Η σκληρή δουλειά πρέπει να είναι αυτοσκοπός, γιατί μέσα από εκεί θα βρει διέξοδο ο ταλαντούχος άνθρωπος!

// Τι σχέση έχετε με την Κωνσταντινούπολη; Έχετε ρίζες από εκεί;
Όχι. Και αυτό είναι το παράξενο. Τη θεωρώ όμως την πιο όμορφη πόλη στον κόσμο, το κέντρο του κόσμου! Και αυτή η πόλη είναι δίπλα μας. Έχω πολύ δυνατή σχέση μαζί της. Όταν πηγαίνω στην Πόλη, νιώθω έντονη συγκίνηση, επιθυμία και όταν φεύγω από αυτή μου λείπει ξανά. Είμαι με το ένα πόδι στην Αθήνα και το άλλο στην Πόλη. Στενοχωριέμαι που σιγά σιγά οι Έλληνες της Πόλης χάνονται. Τουλάχιστον, πιστεύω μέσα από την τέχνη, τον κινηματογράφο, τη μουσική να παραμείνει το ελληνικό χρώμα σ’ αυτήν την πόλη. Γι’ αυτό και συνεχίζω να δίνω συναυλίες για την Πόλη τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

// Οι παραστάσεις σας έχουν ξεπουλήσει σε εισιτήρια. Έχει ο Έλληνας ακόμα χρήματα για να διασκεδάσει;
Ο Έλληνας και στην Κατοχή γέμιζε τα θέατρα, που έπαιζαν επιθεώρηση και στη χούντα γέμιζε τις μπουάτ και σήμερα δουλεύουν οι παραστάσεις που γεμίζουν την ψυχή του. Ο Έλληνας επιβραβεύει τις δουλειές που δεν έχουν γίνει με προχειρότητα, που έχουν αξία, που του δίνουν ελπίδα. Ο πολιτισμός δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Και γι’ αυτό το εισιτήριό μας είναι για όλους. Και με 20 ευρώ. Για να δουν όλοι ένα τρίωρο πρόγραμμα με πολλή μουσική και τραγούδι. Δεν γίνεται να πέσουμε σε ομαδική κατάθλιψη. Η ζωή συνεχίζεται και στα δύσκολα, πέρα από νούμερα και αριθμούς.

// Μειώσατε και εσείς την αμοιβή σας;
Φυσικά. Και μακάρι να ήταν στο χέρι μου να ήταν ακόμη πιο φθηνό το εισιτήριο για να έρθουν οι πάντες σ’ αυτήν τη γιορτή, για να ευφρανθεί η καρδιά τους. Αλλά πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή, με φώτα, με ταξιθέτριες… Δουλεύει τόσος κόσμος.

// Σας φοβίζει το αύριο;
Πιστεύω ότι ακόμη ο Έλληνας αντέχει, δεν έχει πιάσει πάτο! Ακόμη υπάρχει ένας στην οικογένεια που δουλεύει. Με τα συνεχιζόμενα χαράτσια όμως θα γονατίσει. Θεωρώ ότι κάποιοι μας έβαλαν σ’ αυτήν την κρίση. Γιατί μπήκαμε στο ΔΝΤ; Αυτό θα το δείξει η ιστορία. Ποιος μας έβαλε το μαχαίρι στο λαιμό; Κι αυτό θα το δείξει η ιστορία! Για μένα αν δεν ξεκαθαρίσει το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεφύγουμε από αυτήν την κρίση! Ούτε θα έρθει η πολυπόθητη ανάπτυξη.

// Η λύση από πού θα έρθει;
Από εμάς τους ψηφοφόρους. Όχι από τους Ευρωπαίους. Πρέπει να καθαρίσουμε, όσο δύσκολο κι αν είναι, το πολιτικό σκηνικό της χώρας όπως διαμορφώθηκε από τη μεταπολίτευση μέχρι τις ημέρες μας. Πρέπει να ξεμπερδεύουμε από αυτά τα πρόσωπα!

// Ο διασυρμός της χώρας μας είναι ρατσιστικός ή δικαιολογημένος;
Εμένα δεν με στενοχωρεί τι λένε για εμάς οι ξένοι, αλλά ότι οι πολιτικοί μας δεν έχουν όραμα. Σ’ αυτήν την κρίση φάνηκε η συνταρακτική έλλειψη ηγετών. Μια χώρα δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς ηγέτες. Χρειάζεται ηγέτες με γνώσεις, άξιους, τολμηρούς, που να ξέρουν να κάνουν τη δουλειά. Η Ελλάδα δεν θέλει άλλες πελατειακές σχέσεις, δεν θέλει μαγειρέματα. Θέλει αξιοκρατία!

// Η επιστροφή στη δραχμή σας φαντάζει εφιαλτικό σενάριο;
Δεν με φοβίζει τίποτα! Αυτό που με φοβίζει είναι να παραμείνουμε στο ευρώ ή να επιστρέψουμε στη δραχμή και να μην υπάρχει σχέδιο για παραγωγή και ανάπτυξη.

// Τι θα μας σώσει;
Ο πολιτισμός μας! Η Ελλάδα βγαίνει έξω από τα σύνορα, συναγωνίζεται στα ίσα τους ξένους με την τέχνη, την ποίηση, τη μουσική, τον κινηματογράφο.

// Ποια είναι η ευτυχία στη ζωή;
Η εργασία. Το απόλυτο δικαίωμα που σε κάνει να σέβεσαι τον εαυτό σου, που σε κάνει να νιώθεις αξιοπρεπής. Οι καλύτερες στιγμές της ζωής μου είναι όταν βλέπω τις νότες μου να γίνονται μουσική. Οι στιγμές εργασίας και έμπνευσης είναι οι καλύτερες για τον άνθρωπο, γιατί εκεί νιώθει δημιουργός. Και όχι, δεν με κάνει η επιτυχία ευτυχισμένη, αλλά η δημιουργία.

// Ο έρωτας στα χρόνια του Μνημονίου αντέχει;
Ο έρωτας είναι ευλογία, νιώθεις ότι έχεις όλα τα καλά του κόσμου όταν είσαι ερωτευμένος. Με το σύζυγό μου παντρευτήκαμε από έρωτα, κάναμε παιδιά από έρωτα και συνεχίζουμε να έχουμε μια ειλικρινή σχέση αγάπης. Με προστατεύει και τον προστατεύω τόσα χρόνια και κάνουμε μαζί κουπί στη βάρκα μας…

// Τι εύχεστε για το 2012;
Να μην ξοδευόμαστε άδικα σε πράγματα που δεν έχουν αξία!