Νέος με «καλές» συστάσεις…

Και κατά ρητή παρέκβαση των ισχυόντων στον κόσμο της διπλωματίας ή κόσμο του Μυστηρίου («Εκείνοι που μιλούν δεν γνωρίζουν και εκείνοι που γνωρίζουν δεν μιλούν…»), διακρίθηκε για την πολυγλωττία του…

Ο νεαρός εκ Κορινθίας διπλωμάτης, αναμιμνησκόμενος των περί «Τιτανικού» θεωριών του… κηδεμόνα του, φαίνεται στην πράξη ν’ ακολουθεί το «δόγμα» («Όσο υπάρχει μουσική, πρέπει να χορεύουμε…»), ανεξαρτήτως αν το σκάφος βουλιάζει…

Ο κ. Πάνος Μπεγλίτης, αν αξιολογηθεί με βάση τον Κώδικα («Τα παράδοξα της ηγετικής συμπεριφοράς») του Μάνφρεντ Κετς Ντε Βρις («Για να είναι οι ηγέτες αποτελεσματικοί, τα ενδιαφέροντά τους θα πρέπει να είναι συναφή μ’ εκείνα της Κοινωνίας»), αποδεικνύεται ότι υπολείπεται σημαντικά της βάσης αξιολόγησης του συγκεκριμένου Κώδικα.

Κατ’ αρχάς στερείται πειθούς, ισχύος χαρακτήρα και του χαρίσματος να δίνουν φωνή στα προβλήματα που απασχολούν την Κοινωνία τη δεδομένη χρονική στιγμή.

Αντιθέτως, συγκαταλέγεται στην κατηγορία εκείνη των ατόμων τα οποία, στην προσπάθειά τους να υπερνικήσουν τις δικές τους προσωπικές αγωνίες, τις προβάλλουν στο κοινωνικό επίπεδο και στη συνέχεια προσπαθούν να επιλύσουν τα αντίστοιχα κοινωνικά προβλήματα. Στερούνται οράματος που να κατακτά το ενδιαφέρον όλων.

Κατά τον ίδιο Κώδικα, ο επιτυχημένος Πολιτικός κατορθώνει να μετατρέψει τα ατομικά προβλήματα σε οικουμενικά (κοινά) και επιχειρεί να κινητοποιήσει ομάδες της Κοινωνίας να προσφέρουν στο σύνολο, αυτό που προηγουμένως δεν μπορούσαν να προσφέρουν στον εαυτό τους.

Ο κ. Μπεγλίτης, μάλλον, ως χαρακτήρας, εμπίπτει στα χαρακτηριστικά εκείνα που ο πολιτικός επιστήμονας Χάρολντ Λάσγουελ σκιτσάρει στο μνημειώδες έργο του «Ψυχοπαθολογία και Πολιτική», σύμφωνα με τον οποίο συχνά οι κρίσεις στην ιδιωτική ζωή των ατόμων επηρεάζουν και τη δράση τους στον Δημόσιο Βίο.

Σύμφωνα με τον ίδιο επιστήμονα, οι ενδοψυχικές συγκρούσεις δραματοποιούνται στη δημόσια σκηνή.

Της χορείας των
Κηπουρών…

Της χορείας των «Κηπουρών», του κ. Γ. Παπανδρέου του Γʼ, στο ολιγόμηνο διάστημα της υπουργίας του στο Πεντάγωνο, έδωσε δείγματα αφοσίωσης στους υπερατλαντικούς συμμάχους-προστάτες, με τον αποκεφαλισμό της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, και δη του εντυπωσιακού το δέμας στρατηγού, ο οποίος την εποχή των τηλεφωνικών υποκλοπών από το «Μέγαρο Γκρόπιους», ως επικεφαλής της αρμόδιας υπηρεσίας του Στρατού, ενημέρωσε («αμάρτημα καθοσίωσης!..) τον τότε πρωθυπουργό για την εθνικότητα των «ωτακουστών»!

Ο «ασεβής» στρατηγός έπρεπε να καρατομηθεί και διά της ψιθυρολογίας να του αποδοθούν… διαθέσεις απειθαρχίας στο Δημοκρατικό Πολίτευμα της Χώρας…

Ο φέρελπις εκ Σικυώνος νέος, και κατά το αξίωμα («Αρχή άνδρα δείκνυσι…»), στην ολιγόμηνη μονοκρατορία του στο υπουργείο Άμυνας περιγράφεται «τυραννικός προς τους υφισταμένους του και αποκεφαλιστής όσων εκφέρουν γνώμες και απόψεις αποκλίνουσες από τα… θέσφατα του κ. υπουργού».

Πάντα γνώριζε τη μέθοδο να είναι αρεστός στον… κηδεμόνα του, ώστε και ο τελευταίος να παραμένει αρεστός στους κηδεμόνες του!

Επί δύο έτη ως υπουργός αναπληρωτής Άμυνας, αρμόδιος για τα εξοπλιστικά προγράμματα, προφανώς «μελέτησε» τους Φακέλους των παραγγελιών των δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ των προκατόχων του, στις γερμανικές βιομηχανίες εξοπλισμών, και κατά το δόγμα «εν οίδε ότι ουδέν οίδε» δεν … αντελήφθη όσα ο Γερμανός δικαστής καταμαρτύρησε στους «λαδωτές» της Ferrostaal και τους εν Ελλάδι… «λαδωμένους»!

Ο κ. Πάνος Μπεγλίτης παραμένει ένας εκ των πρωταγωνιστών της οικονομικής Τραγωδίας την οποία βιώνει σήμερα η Ελλάδα, όχι ως συμμέτοχος στη διασπάθιση του Δημοσίου Χρήματος, αλλ’ ως αγαθός ν’ αντιληφθεί τη ροή του πρωτοφανούς λαδώματος «συντρόφων» ή άλλων τινών τρωκτικών των εξοπλιστικών προγραμμάτων των Ενόπλων Δυνάμεων της Χώρας…

Βεβαίως, μετά την απόφανση του Γερμανού Δικαστή παραμένει αμφιλεγόμενο αν οι υπουργοί Άμυνας της τελευταίας περιόδου, εν οις και ο κ. Μπεγλίτης, δύνανται να επικαλεσθούν τη λαϊκή και Συνταγματική προτροπή «Η αποστολή μας συνίσταται πρωτίστως στο να υπηρετείται το Δημόσιο Συμφέρον…».

Περίλυπος έως θανάτου…

Ο κ. Μπεγλίτης εμφανίσθηκε μετά την απομάκρυνσή του από το υπουργείο Άμυνας «περίλυπος έως θανάτου».

Ομίλησε ότι δεν είχε την «πολιτική στήριξη» -εννοείται του προϊσταμένου του, του κ. Παπανδρέου, ως πρωθυπουργού- όταν «συγκρούσθηκε» στο υπουργείο Άμυνας με «κατεστημένα τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ», εντούτοις όμως έσπευσε ασμένως να υπηρετήσει τον τελευταίο, από την καίρια θέση του εκπροσώπου Τύπου του ΠΑΣΟΚ, τη στιγμή που οι «Δελφίνοι» ορμούν ακάθεκτοι στην Ιπποκράτους, με αίτημα την «κεφαλήν επί πίνακι» του τελευταίου εκπροσώπου της Κληρονομικής Κοινοβουλευτικής Μοναρχίας εν Ελλάδι…

Με την ενέργειά του ο πρώην υπουργός Άμυνας επαληθεύει διά μία εισέτι φορά τον Διονύσιο Σαββόπουλο, τον Μελωδό: «Στην Ελλάδα οι παρέες γράφουν Ιστορία»…

Δυστυχώς για τη δύσμοιρη αυτή Χώρα και τον Λαό της, «ο καιρός της συγγνώμης για τους νυν πολιτικούς έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί…». Οι πρωταγωνιστές του σημερινού δράματος του Τόπου, με μόνη εξαίρεση τον Πολιτικό Χώρο της καθόλου Αριστεράς, χαρακτηρίζονται από ένα υπέρμετρο Εγώ, που το τροφοδοτούν αδιαλείπτως οι εγκωμιασμοί των Μαζικών Μέσων Ενημέρωσης της Διαπλοκής, πλην ελαχίστων δακτυλοδεικτούμενων εξαιρέσεων…

Η κυβερνώσα Ελίτ, το Σύστημα, ήδη με την ενσυνείδητη εκ μέρους του εκποίηση της Εθνικής Οικονομίας και την υπαγωγή της χώρας στην οικονομική υποτέλεια της Διεθνούς Τοκογλυφίας αλλά και την εκχώρηση της Εθνικής Κυριαρχίας στο Διευθυντήριο Βερολίνου-Παρισίων, αυτοκαταργήθηκε. Στον πολιτικό ορίζοντα προβάλλουν οι δυνάμεις της Εθνικής Αντίστασης και διεκδικούν όχι μόνο την ανάκτηση της Αυτονομίας της Χώρας, αλλά και τη χαμένη της Αξιοπρέπεια.

Οι υπαίτιοι της Εθνικής Καταστροφής δεν θα αποφύγουν τη μετακίνηση από το εδώλιο της Ιστορίας στο εδώλιο της Εθνικής Νέμεσης.