Βούλιαξε η συγκυβέρνηση…
Σε καμία στιγμή δεν έδειξε το κυβερνητικό μόρφωμα που προέκυψε ότι μπορεί καλύτερα να περπατήσει από μια μονοκομματική κυβέρνηση. Ούτε φάνηκε ότι ο διευθυντής της ορχήστρας έχει ικανότητες συντονιστή… Σκορποχώρι είναι η εικόνα που δίνει η κυβέρνηση. Ο κάθε υπουργός κάνει το δικό του. Δεν δίνει λογαριασμό ούτε στον αναπληρωτή του. Στον οποίο μάλιστα συμπεριφέρεται σαν να ήταν κλητήρας… Στην ημερήσια διάταξη οι διαμάχες μεταξύ τους. Η δεξιά δεν γνωρίζει τι ποιεί η αριστερά…
Κάθε άλλο παρά πρωτόγνωρη είναι η κατάσταση που ζούμε. Οι εμπειρίες από κυβερνήσεις συνεργασίας καθόλου δεν συνηγορούν υπέρ της σύστασής τους. Το 1989 δεν είναι και μακριά. Δύο κυβερνήσεις στήθηκαν (ΝΔ και Συνασπισμός της Αριστεράς με πρωθυπουργό τον Τζαννετάκη και ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, και Συνασπισμός με πρωθυπουργό τον Ζολώτα) και δεν κράτησε παραπάνω από 3 μήνες η καθεμιά. Καμιά τους δεν αντιμετώπισε τα πραγματικά προβλήματα, η μόνη τους επιτυχία ήταν το σκάνδαλο δισεκατομμυρίων με τα ψηφιακά και να ανοίξουν τον δρόμο στον Μητσοτάκη προς την πολυπόθητη πρωθυπουργία. Και τότε οι προστριβές μεταξύ υπουργών διαφορετικών κομμάτων ήταν καθημερινές.
Αλλά και στο εξωτερικό πουθενά δεν ήταν καλύτερα… Δεν είναι τυχαίο και χωρίς λόγο ότι η ανοχή που έδειξε ο ελληνικός λαός στις πρώτες μέρες του σχηματισμού της κυβέρνησης Παπαδήμου εξαντλήθηκε ταχύτατα, καθώς και η εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο του πρωθυπουργού.
Κοντά σαράντα ημέρες ζωής έχει η μεταβατική κυβέρνηση. Κοινή είναι η διαπίστωση ότι δεν περπατάει… Λάθος ήταν και αυτή η συνταγή… Κόμματα που έχουν στα κορυφαία θέματα τεράστιες διαφορές, με μεγαλύτερη το τι έχει προτεραιότητα, η ζωή του λαού σου ή το ταμείον να μην είναι μείον, δεν μπορούν να συνυπάρξουν σε μια κατά διαταγή κυβέρνηση.
Έπειτα και απ’ αυτό το φιάσκο των «προθύμων» και των «Μνημονιακών», άλλη λύση δεν υπάρχει από το να μιλήσει ο λαός. Και να αποφασίσει ο ίδιος για τη ζωή του, τη ζωή των παιδιών του, το αύριο της χώρας. Και αυτό πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ. Τέρμα στις αλχημείες και στους εκβιασμούς. Από μέσα και απ’ έξω.