Η Τραγωδία και η Κάθαρση…

Και όχι υπαιτιότητι του Λαού της, αλλά της ενσυνείδητης κακοποιού δράσης της «Κυβερνώσας Ελίτ» και των τριών «Φαμιλιών» (Παπανδρέου – Καραμανλή – Μητσοτάκη) αλλά και του συμπλέγματος της διαπλοκής (Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, Μεταπρατικό-Αρπακτικό Κεφάλαιο, Πνευματική Ελίτ-ικέτης των κομματικών προθαλάμων), όπου στηρίχθηκαν οι «Φαμίλιες» και η «Κληρονομική Κοινοβουλευτική Μοναρχία» για να διαγουμίσουν τον Τόπο.

Ο κύκλος της Τραγωδίας δεν ανακόπτεται αν δεν επέλθει η Κάθαρση. Και Κάθαρση δεν είναι νοητή σε τέτοιας έκτασης Καταστροφή χωρίς να πέσει ο πέλεκυς της Εθνικής Νέμεσης, ανελέητος, επί των κεφαλών των υπαιτίων της Εθνικής Καταστροφής.

Εθνική Συνέλευση…

Το Ελληνικό Έθνος, σε ανάλογες περιπτώσεις κατά το παρελθόν, ηγέρθη σύσσωμο, συγκάλεσε Εθνικές Συνελεύσεις, συγκρότησε Ειδικά Δικαστήρια, επέφερε την Κάθαρση και, απελευθερωμένο από το Άγος των ανομιών της «Κυβερνώσας Ελίτ», άνοιξε νέους ορίζοντες και προοπτικές για την προκοπή του.

Δεν είναι νοητό, ενώ ο Λαός καθημερινώς νιώθει τα δεσμά της Δουλείας να τον περισφίγγουν μέχρι ασφυξίας, οι υπαίτιοι της απώλειας της Αυτονομίας του να περιφέρονται ανενόχλητοι, να επιδίδονται σε «πολιτικά παίγνια» και επιπλέον να σιτίζονται πλουσιοπαρόχως στο Δημόσιο Πρυτανείο!

Το υπάρχον Πολιτικό, Οικονομικό, Δικαστικό, Εκπαιδευτικό και Κοινωνικό Σύστημα δεν είναι δυνατόν, για την επιβίωση του Ελληνικού Έθνους, να συνεχίσει να λειτουργεί κατά τον ίδιο καταστροφικό τρόπο και η ατιμωρησία να επιστέφει κάθε είδους ανομία, ακόμη κι αν απειλείται από τη δράση του η ίδια η ύπαρξη της Πατρίδας!

Στην Αρχαία Δημοκρατική Αθήνα, προκειμένου να διαφυλαχθεί η ομαλή λειτουργία του Δημοκρατικού Πολιτεύματος από τη δράση των αντίστοιχων με τις σημερινές «Φαμιλιών», θεσπίσθηκε ο Οστρακισμός, η Εξορία των επικίνδυνων, είτε για την κακοποιό είτε για την ανόητο δράση τους, «οικογενειών».

Βεβαίως, η Εποχή δεν συμβιβάζεται με Εξοστρακισμούς. Αλλά ο σύγχρονος βίος της Χώρας και η Ιστορική Μνήμη, σε ανάλογης έκτασης Εθνικές Καταστροφές, παραπέμπουν στο ΓΟΥΔΙ, τον τόπο της Εθνικής Εξιλέωσης…

Αμείλικτη τιμωρία

των ενόχων…

Το περί Δικαίου αίσθημα του Ελληνικού Λαού απαιτεί Κάθαρση της σημερινής Τραγωδίας που βιώνει. Τιμωρία αμείλικτη εκείνων που τον οδήγησαν στην οικονομική υποτέλεια, είτε στο Δ΄ Ράιχ είτε στο Ξένο Τοκογλυφικό Κεφάλαιο.

Η κυβέρνηση του Γ. Α. Παπανδρέου του Νεώτερου, στο σύνολό της, με τις πράξεις ή τις παραλείψεις της, και ειδικότερα με τις ενσυνείδητες ενέργειες του επικεφαλής της, υποθήκευσε το μέλλον της Χώρας στην αρπακτική βουλιμία ξένων συμφερόντων και συνέτεινε στην οικονομική υποτέλεια, στην εκποίηση του Εθνικού Πλούτου και στην «εκχώρηση» της Εθνικής Κυριαρχίας της Χώρας.

Στο σύνολό τους τα μέλη αυτής της Κυβέρνησης δεν έχουν θέση στο «Πολιτικό γίγνεσθαι» του Ελληνικού Κράτους. Είναι υπόδικοι στη συνείδηση του Ελληνικού Λαού για εγκλήματα κατά της υπόστασης του Έθνους.

Το «φύλλο συκής», η Κυβέρνηση «συνεργασίας» του κ. Λουκά Παπαδήμου, επ’ ουδενί μπορεί να αποτελέσει την Κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα εγκλήματα του συνόλου των μελών της Κυβέρνησης του Γ. Α. Παπανδρέου.

• Η εκ των υστέρων άτολμη αυτοκριτική του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου παραπέμπει στο γνωστόν «εν τω Άδη ουκ έστι μετάνοια» και δεν μετριάζει το μέγεθος της ευθύνης του.

• Οι «φιλοδοξίες» του κ. Ανδρέα Λοβέρδου, νεκροπομπού στην κηδεία του Κράτους Κοινωνικής Πρόνοιας, των εργασιακών σχέσεων και του Εθνικού Συστήματος Υγείας, αλλά και έχοντος την ιδιότητα του Συνταγματολόγου στις διαρκείς και απροκάλυπτες παραβιάσεις του Συντάγματος την περίοδο της Κυβέρνησης Γ. Α. Παπανδρέου και όσων επηκολούθησαν, τον θέτουν εκτός των νομίμων και ηθικώς αποδεκτών πλαισίων πολιτικής δράσης.

• Την πολύφερνο έκφραση των Ανεπάγγελτων Επαγγελματιών της Πολιτικής κ. Άννα Διαμαντοπούλου και μόνο το γεγονός ότι ως υπουργός Παιδείας άφησε χωρίς σχολικά βιβλία τις εκατοντάδες χιλιάδες των ελληνοπαίδων, αυτομάτως, την εξοβελίζει από τα αποδεκτά σε μια Δημοκρατική, ευνομούμενη Πολιτεία πλαίσια αποδοχής…

Η Δημοκρατική

Παράταξη…

Η ιστορική Δημοκρατική Παράταξη, που δυστυχώς την τελευταία περίοδο διεκδικεί ότι την εκφράζει το Νεο-ΠΑΣΟΚ του Γ. Α. Παπανδρέου του Νεώτερου, διέρχεται την πλέον ταπεινωτική εθνικώς περίοδό της. Αποτελεί το ολιγότερο βλασφημία να γίνεται επίκληση ότι το Νεο-ΠΑΣΟΚ αποτελεί ιστορική συνέχεια του ιστορικού Κόμματος Φιλελευθέρων του Ελευθερίου Βενιζέλου, του Σοσιαλ-εργατικού Κόμματος του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, της ΕΠΕΚ του Νικόλαου Πλαστήρα, της Ένωσης Κέντρου της δεκαετίας του 1960. Η Κεντροαριστερά έχει ανάγκη αναδημιουργίας εκτός των αμαρτωλών υπολειμμάτων του Νεο-ΠΑΣΟΚ, στην ευθεία της Εθνικής και Κοινωνικής ευαισθησίας που διέκρινε από το 1911 αυτόν τον πολιτικό χώρο.

Το Κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που συμμετέχει στην Κυβέρνηση Παπαδήμου, αν δεν καταστήσει σαφές ότι θα επιδιώξει την Κάθαρση μέσω της δικαστικής διερεύνησης των υπόγειων διεργασιών που οδήγησαν τη Χώρα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την «τρόικα», προς εξυπηρέτηση αλλότριων και όχι του Ελληνικού Λαού συμφερόντων, θα είναι εξίσου ένοχο στη συνείδηση του Έθνους.

Η Αριστερά στο σύνολό της, Πατριωτική από την ιστορική της δράση, αναδέχεται και πάλι τον ρόλο του υπερασπιστή των Λαϊκών Συμφερόντων, της Οικονομικής Αυτονομίας της Χώρας, καθώς και της εμπέδωσης της Εθνικής Κυριαρχίας της Ελλάδας.

Είναι προς το παρόν η μόνη Πολιτική Δύναμη που διαθέτει την «έξωθεν μαρτυρία» ότι συμπορεύεται με τους πόθους και τις επιδιώξεις του Ελληνικού Λαού και ως εκ τούτου είναι εξοπλισμένη με την Ηθική Δύναμη να ηγηθεί της πάλης για την Ανόρθωση του Τόπου.