ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ

Έτσι βλέπουμε ότι οι ηγέτες της Ευρώπης κατέληξαν σε αποφάσεις που απλώς έδωσαν μια αναβολή στην κατάρρευση του ευρώ και της Ευρωζώνης. Η Σύνοδος Κορυφής της 9/10 Δεκεμβρίου 2011 κατέληξε στην επιβεβαίωση και θεσμοθέτηση των απόψεων της Γερμανίας, με τη μόνη διαφωνία εκ μέρους της Βρετανίας. Δηλαδή στην Ευρώπη υπερίσχυσαν οι απόψεις και οι εισηγήσεις της κ. Μέρκελ. Έχουμε επομένως πλήρη επικράτηση του «μερκελισμού», με τη στήριξη του Σαρκοζί και με τη σύμφωνη γνώμη των υπολοίπων ηγετών της ΕΕ, πλην του βρετανού Κάμερον.

Οι αποφάσεις αυτής της Συνόδου Κορυφής είναι ήδη γνωστές από τα δημοσιεύματα του Τύπου. Από την πλευρά τη δική μας θα θέλαμε να σχολιάσουμε ορισμένες από τις αποφάσεις αυτές, για να δούμε τις επιπτώσεις που θα προκαλέσουν στους ευρωπαϊκούς λαούς. Γιατί το ζητούμενο δεν είναι η διατήρηση μιας όποιας νομισματικής και οικονομικής ένωσης κρατών ούτε η διατήρηση του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος ή οποιουδήποτε άλλου νομίσματος, αλλά η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κατωτέρων εισοδηματικών τάξεων, καθώς τα μεσαία εισοδήματα έχουν εκλείψει πλέον και οι ευρωπαϊκοί λαοί γνωρίζουν μόνον τη διαίρεση σε ανώτερα και κατώτερα εισοδήματα.

Ας δούμε λοιπόν τις αποφάσεις της πρόσφατης Συνόδου Κορυφής.

α) Κάτω από τον μανδύα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, ελήφθη παμψηφεί η απόφαση περιορισμού των δημοσιονομικών ελλειμμάτων στο 0,5% του ΑΕΠ. Η εξαθλίωση των εργαζομένων και των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων θα είναι πλήρης, εάν τα κράτη ακολουθήσουν πιστά αυτήν την άποψη του γαλλογερμανικού άξονα. Και η υποχρέωση αυτή για έλλειμμα 0,5% του ΑΕΠ, η Ευρωζώνη θα επιδιώξει να τύχει και συνταγματικής κατοχύρωσης. Επειδή όμως πιστεύουμε ότι σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής, και επομένως και στην πολιτική, ισχύει η αρχή ότι «ουδείς υποχρεούται εις τα αδύνατα» γρήγορα αυτή η δέσμευση θα υπερφαλαγγιστεί από τα γεγονότα. Εάν οι ιθύνοντες στην Ευρωζώνη επιμείνουν στη μείωση αυτή του δημοσιονομικού ελλείμματος, τότε ασφαλώς θα επιταχυνθεί η κατάρρευση του ευρώ. Η σταθερότητα οποιουδήποτε νομίσματος δεν μπορεί να στηριχτεί αποκλειστικά και μόνο στο ύψος του ελλείμματος, καθώς είναι θέμα απόδοσης γενικά όλων των μακροοικονομικών μεγεθών της οικονομίας. Όμως για να πετύχουμε αυτόν τον μηδενισμό σχεδόν του ελλείμματος, θα έχουμε μειώσεις μισθών και συντάξεων και γενική διάλυση του κρατικού μηχανισμού και σχεδόν εξαφάνιση του κράτους. Πώς είναι δυνατόν μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον να μηδενιστεί το έλλειμμα; Πώς είναι δυνατόν να αυξηθούν τα δημόσια έσοδα όταν υπάρχει ένας παραλυμένος και χωρίς απόδοση κρατικός εισπρακτικός μηχανισμός; Η «τρόικα» πρέπει να έχει υπόψη της ότι η μείωση του ελλείμματος ξεκινά από την ανάπτυξη, που είναι ο βασικότατος παράγων της δημοσιονομικής εξισορόπησης. Εάν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι ο αντιπρόεδρος και υπουργός Οικονομικών, Ευάγγ. Βενιζέλος, υπέγραψε και νέο Μνημόνιο θυσιών τον περασμένο Οκτώβριο, με πληθώρα μέτρων σε βάρος των εισοδημάτων και της έκτασης του κράτους, τότε το αποτέλεσμα θα είναι όλο αυτό το οικοδόμημα να καταρρεύσει. Και εάν τα μέτρα αυτά αποτελέσουν γενικευμένη πρακτική για όλα τα κράτη της Ευρωζώνης, τότε το βέβαιο αποτέλεσμα θα είναι η κατάρρευση του ευρώ και η διάλυσή της. Εδώ υπάρχει μια αμφισβήτηση όσον αφορά την καθαρότητα των επιδιώξεων του «μερκελισμού». Γιατί τόση αυστηρότητα στα μέτρα σε βάρος του ελληνικού λαού και της ελληνικής οικονομίας; Γιατί στην Ιρλανδία, που το έλλειμμά της έφτασε στο 32% του ΑΕΠ, δεν εφαρμόζει η «τρόικα» τόσο εξοντωτικά μέτρα όσο στην Ελλάδα;

β) Μια άλλη απόφαση της Συνόδου Κορυφής, που φαίνεται να είναι εντελώς αδικαιολόγητη, είναι η ενίσχυση του ΔΝΤ από την ΕΚΤ με 200 δισ. ευρώ (δηλαδή 270 δισ. δολάρια) με σκοπό να αυξηθεί ο δανεισμός κρατών της ΕΕ και της Ευρωζώνης μέσω του ΔΝΤ. Η απόφαση αυτή εισάγει μέσα στην ΕΕ το ΔΝΤ και μάλιστα σε ηγετικό ρόλο. Ήταν απρόβλεπτη απόφαση της κ. Μέρκελ και, όσο και αν φαίνεται «ευεργετική» και «εξυπηρετική» για τα υπερχρεωμένα ευρωπαϊκά κράτη, υποκρύπτει κάποιες πολύ σημαντικές συνέπειες. Μέσα στα προσεχή λίγα χρόνια τα περισσότερα κράτη που αντιμετωπίζουν πρόβλημα δανεισμού θα έχουν τεθεί κάτω από την αυστηρή κηδεμονία της «τρόικας» και με εξοντωτικά για τους λαούς της Ευρώπης Μνημόνια. Όσα κράτη θα έχουν ανάγκη δανεισμού, θα παραπέμπονται στην «τρόικα» και θα είναι υποχρεωμένα να εφαρμόζουν τις γνωστές εξοντωτικές συνταγές του ΔΝΤ. Γιατί, όπως μας δείχνει η εμπειρία από τους όρους με τους οποίους δανείστηκε η Ελλάδα, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, τον πρώτο λόγο στη διαμόρφωση των μέτρων τον έχει το ΔΝΤ. Με το μέτρο αυτό της επιχορήγησης του ΔΝΤ, η ΕΕ και η Ευρωζώνη θέλησαν να παρουσιάσουν τη σκληρή λιτότητα ως συνταγή του ΔΝΤ και όχι δική τους. Τρέμουν την οργή των λαών τους οποίους θα οδηγήσουν στην υποδούλωση και στην εξαθλίωση. Και εδώ ακριβώς γεννάται η απορία. Γιατί μέσα στις τροποποιήσεις των συνθηκών που αποφάσισε η τελευταία Σύνοδος Κορυφής ο γαλλογερμανικός άξονας δεν πρόβλεψε μια τροποποίηση που να επιτρέψει στην ΕΚΤ να δανείζει και τις χώρες της Ευρωζώνης; Γιατί δεν υιοθετήθηκε η πρόταση να επιτραπεί στην ΕΚΤ η αγορά κρατικών ομολόγων, ώστε να προστατευθούν τα κράτη-μέλη από τα υψηλά επιτόκια των κερδοσκόπων δανειστών; Γιατί η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής είπε όχι στο «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων που κατέχουν οι ιδιώτες δανειστές; Γιατί με τη λυσσώδη αντίδραση της κ. Μέρκελ δεν υιοθετήθηκε η πρόταση της Κομισιόν για την έκδοση ευρωομολόγων από την ΕΚΤ, παρά τη στήριξη της πρότασης αυτής και από τον πρόεδρο της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί; Απλούστατα ο γαλλογερμανικός άξονας θέλησε να ηρεμήσει τις αγορές για να σταματήσουν οι επιθέσεις εναντίον του ευρώ. Αλλά οι αγορές δεν πείστηκαν ότι οι αποφάσεις της Συνόδου αποτελούν αποτελεσματική ασπίδα προστασίας του ευρώ. Αντίθετα έκριναν ότι η Σύνοδος Κορυφής «ώδινεν όρος και έτεκε μυν». Και έτσι στην επιδίωξη αυτή η κ. Μέρκελ και ο Σαρκοζί απέτυχαν. Πάντως από τις αποφάσεις οι αγορές δεν ζημιώθηκαν καθόλου και έπεσε στο κενό η απειλή ότι τάχα η Σύνοδος Κορυφής θα χρησιμοποιούσε το «μπαζούκας» της ΕΚΤ για να βομβαρδίσει και να αποδυναμώσει τις αγορές. Το οπλοστάσιο της ΕΚΤ ενάντια στις επιθέσεις των αγορών είναι πανίσχυρο, αλλά κάποιοι το έχουν πλήρως εξουδετερώσει. Γι’ αυτό και οι αγορές συνεχίζουν τις επιθέσεις τους ενάντια στην Ευρωζώνη και στις υπερχρεωμένες χώρες.

γ) Μια άλλη απόφαση της Συνόδου Κορυφής, που πρέπει να προβληματίσει έντονα τα κράτη-μέλη του Νότου, είναι και οι κυρώσεις που αποφασίστηκαν σε βάρος των κρατών που δεν θα συμμορφώνονται στη δημοσιονομική πειθαρχία. Τα κράτη που παρουσιάζουν προβλήματα τίθενται μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης. Ή πρέπει να υποστούν τις κυρώσεις που αποφάσισε η Σύνοδος Κορυφής ή πρέπει να διαλυθούν. Τα κράτη θα υπάρχουν στους τύπους πλέον, δεν θα μπορούν να ασκούν καμία από τις λειτουργίες αυτές που μέχρι τώρα ασκούσαν. Εκπαίδευση, κοινωνική πολιτική, στρατιωτική ισχύς, διευκολύνσεις στους αδύναμους πολίτες, εσωτερική ασφάλεια και έλεγχος της οικονομικής δραστηριότητας δεν θα υπάρχουν πλέον. Τα κράτη θα υφίστανται μόνο για να φορολογούν και να προστατεύουν τα υψηλά ιστάμενα πρόσωπα από την αγανάκτηση των πολιτών και να μισθοδοτούν τους διάφορους καθεστωτικούς που θα προσφέρουν υπηρεσίες στήριξης στο καθεστώς και όχι στους πολίτες. Όμως για να σταθεί ένα τέτοιο κράτος θα πρέπει να κυβερνάται από μια πολιτική χούντα. Η γαλλική εφημερίδα «Le monde diplomatique» σε άρθρο της περασμένης Κυριακής μιλάει για την πρόβα που αυτήν τη στιγμή κάνει το κατεστημένο στην Ελλάδα και στην Ιταλία, για να πετύχει τη μετεξέλιξη του σημερινού πολιτικού σκηνικού σε καθεστώς πολιτικής χούντας. Και στο άρθρο αυτό ισχυρίζεται ότι η επιλογή ως πρωθυπουργού του Μόντι στην Ιταλία και του Παπαδήμου στην Ελλάδα δεν είναι τυχαία. Πρόκειται για δύο τραπεζίτες οι οποίοι ήσαν μέλη τριμελούς επιτροπής, η οποία επισήμανε ότι στις Δυτικές κοινωνίες υπάρχει υπερβολική δημοκρατία. Για τον λόγο αυτό ας μην ονειρεύεται ο κ. Σαμαράς ότι θα γίνουν εκλογές στις 19 Φεβρουαρίου, όπως έχει συμφωνηθεί. Με χίλιες δύο προφάσεις συνεχώς θα αναβάλλονται οι εκλογές για «ευθετώτερο» χρόνο. Απόδειξη ότι ο κ. Βενιζέλος προανήγγειλε ότι δεν μπορούν να διεξαχθούν εκλογές αν δεν διευθετηθούν προβλήματα, που τάχα άπτονται της σωτηρίας της Ελλάδας. Πάντως όλοι στο ΠΑΣΟΚ τρέμουν τις εκλογές, καθώς είναι γνωστή πλέον γι’ αυτούς η ετυμηγορία του λαού. Και θα προσπαθήσουν να βρουν αφορμές για αναβολή των εκλογών μέχρις ότου καταφέρουν να βρουν στέγη, κάτω από την ομπρέλα άλλου ηγέτη, ώστε να αποφύγουν να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους, κατά την πρόσφατη διετία. Αλλά και η αξιωματική αντιπολίτευση, με τις τελευταίες αποφάσεις της για συμμετοχή στη συγκυβέρνηση και με τη γνωστή επιστολή του Σαμαρά, δέσμευσε όλες τις επόμενες κυβερνήσεις για τα προσεχή τριάντα χρόνια. Είναι εντελώς ακατανόητο η σημερινή πολιτική ηγεσία να προκαθορίζει το μέλλον τής χώρας για πολλά, πολλά χρόνια. Το συμπέρασμα της σημερινής μας παρουσίασης είναι ότι το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα έφερε την Ελλάδα σε μια κατάσταση απελπιστική με ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον. Και τα λάθη, τόσο του Παπανδρέου όσο και του Σαμαρά, είναι τεράστια απέναντι του ελληνικού λαού καθώς και οι ευθύνες τους, γιατί έπαιξαν το παιχνίδι της εξυπηρέτησης αλλοτρίων συμφερόντων και μόνον, ίσως άθελά τους.