Να πώς μας καταντήσανε…
Μέσα στα δύο χρόνια δεν υπάρχει εργαζόμενος, συνταξιούχος, μικρομεσαίος επιχειρηματίας, αλλά και αρκετοί από τους μεγάλους, νέος που να μην έχει καταστραφεί η ζωή του, που να μη ζει συντροφιά με την απόγνωση και την απελπισία. Που να μη φοβάται, να πετάγεται στον ύπνο του, για το τι θα ξημερώσει, τι καινούργιο μέτρο, φόρος, τον περιμένει… Αν θα έχει δουλειά, αν θα κατεβάσει ρολά στο μαγαζί του…
Μέσα στα δύο χρόνια από κει που ο κ. Παπανδρέου υποσχόταν αυξήσεις και επιδόματα και πλούσια τα ελέη, δεν άφησε τίποτε όρθιο. Κομμάτια και θρύψαλα προκάλεσε, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί να φύγει… Αφήνοντας πίσω του ερείπια. Και πηγαίνοντάς μας δεκαετίες πίσω, σε μέρες Κατοχής…
Και το ζουν όλοι… Οι εικόνες παραπάνω από εύγλωττες και τραγικές…
Δρόμοι άδειοι… Αραχνιασμένες βιτρίνες… Με το… νεκρώσιμο κολλημένο σʼ αυτές: «Ενοικιάζεται» ή «Πωλείται»…
Αν βέβαια βρεθεί ενοικιαστής ή αγοραστής. Γιατί και εκεί το έλλειμμα έχει φουντώσει…
Λαϊκές, που σε πιάνει η μελαγχολία, λυγίζουν τα γόνατα… Κάπου δακρύζεις… Και λες, ρε πού φτάσαμε, πού μας φέρανε… Συμπολίτες μας, όχι μόνο ηλικιωμένοι, συνταξιούχοι, αλλά άτομα που αντέχουν τα μπράτσα τους να ψάχνουν σʼ αυτά που πετάνε για τα σκουπίδια οι παραγωγοί…
Και να ήταν μόνο αυτό…
Τη δυστυχία τη βλέπεις στα συσσίτια που ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο στις γειτονιές και εκεί η Εκκλησία και οι δήμοι μοιράζουν φαγητό… Σε ανθρώπους που άλλοτε δεν είχαν πρόβλημα…
Αυτές οι εικόνες, είναι η πιο σκληρή απάντηση στους υπουργούς και τον Παπανδρέου, που κοκορεύονται ότι μας έσωσαν, όταν και σήμερα συνεχίζεται με κατεδάφιση. Κάθε μέρα απολύσεις (ακόμα και οι τράπεζες ανακοίνωσαν ότι θα διώξουν 13.000 άτομα!), καταστήματα που κλείνουν ακόμα και μεγάλες επιχειρήσεις και βιομηχανίες, κραταιές μέχρι πρότινος, καταρρέουν, οι περικοπές φθάνουν στο 50%, κόβονται μέρες εργασίας και η μερική απασχόληση επεκτείνεται ραγδαία, όλα ακριβαίνουν, την ώρα που στα σπίτια μπαίνουν όλο και λιγότερα χρήματα…
Υπάρχουν όμως και πιο χειρότερα… Που δεν μπορούσες ακόμα και πριν έναν χρόνο, παρʼ όλο ότι ο «Τιτανικός» –για να μην ξεχνάμε τον Παπακωνσταντίνου– έπλεε προς το παγόβουνο, να φανταστείς, να υποψιαστείς ότι μπορούν να συμβούν.
Παιδιά να πεινάνε. Και να λένε στον δάσκαλο «Κύριε πεινάω…» και παιδάκια να μεταφέρονται στο νοσοκομείο από ασιτία… Πολλοί δήμοι αποφάσισαν να μοιράζουν ένα σάντουιτς σε σχολεία υποβαθμισμένων περιοχών, για να περιορίσουν το πρόβλημα…