Βυζάντιον

Δεν σας λέω για κάτι σοβαρότερο, ένας πονόδοντος είναι αρκετός. Πονάς και ξεχνάς τα πάντα. Αντιθέτως, η χαρά και το γέλιο μπορεί και να λειτουργήσουν ενοχικά – αισθάνεσαι τύψεις που είσαι χαρούμενος. Ο πόνος, όμως, λειτουργεί καταπραϋντικά. Προκαλέστε, λοιπόν, πόνο στον εαυτό σας και στους αγαπημένους σας. Είναι το καλύτερο δώρο που μπορείτε να προσφέρετε στις γιορτές.
•••

Οι γιορτές με απασχολούν, αλλά θα αναπτύξω τη συγκεκριμένη νεύρωση στην επόμενη συνεδρία, που θα έχουμε πλησιάσει περισσότερο και η γλίτσα της μιζέριας θα τρυπάει τις σόλες των παπουτσιών. Σκέφτομαι για τότε να παρουσιάσω ένα δικό μου ξεχωριστό σχέδιο φιλανθρωπίας με παγκόσμια διάσταση. Το «Υιοθετήστε έναν Έλληνα» θα μπορούσε να είναι ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, υπό την αιγίδα της UNICEF, που θα έδινε την ευκαιρία σε ανθρώπους από όλο τον κόσμο να συμβάλουν στη διάσωση, στην αξιοπρέπεια και -γιατί όχι;- στην ευημερία ενός υπέροχου λαού. Όπως σας έχω δείξει παλαιότερα, τα δάνεια που λαμβάνει τώρα η όμορφη πατρίδα μας είναι τόσο μεγάλα, ώστε σε κάθε κάτοικο του πλανήτη αντιστοιχούν 80 ευρώ. Γιατί, λοιπόν, οι κάτοικοι ορισμένων πλούσιων χωρών να μην αναλάβουν την οικονομική βοήθεια ενός συμπατριώτη μας; Δεν θα επικαλεστούμε τη λύπη, αλλά τη λογική τους. «Πλήρωσε τα τσιγάρα και τους καφέδες του μαντράχαλου που βλέπεις, αλλιώς θα τον δεις και από κοντά». Εκτός των άλλων, μέσα μου πιστεύω ότι είμαι πιο συμπαθητικός από ένα μικρό παιδάκι της Αφρικής. Οι Βορειοευρωπαίοι θα με λατρέψουν. Θέλω να με υιοθετήσει ζευγάρι συνταξιούχων Γερμανών. Gay κατά προτίμηση.
•••
Τέλος πάντων, αυτά δεν πρόκειται να συμβούν, επειδή ο πλανήτης γυρίζει σαν τροχός αγγειοπλάστη που πλάθει την αδικία εις βάρος του Ελληνισμού. Δύο φορές μάς έστησαν την προηγούμενη εβδομάδα, δύο φορές μάτωσαν τα χείλη από τα δόντια που σφίχτηκαν για να αντέξουν την αδικία. Η πρώτη φορά ήταν με την απόφαση της Χάγης. Η δεύτερη με τον γαλλογερμανικό άξονα πάνω στον οποίο κάθισε ο Ολυμπιακός, φθάνοντας στο σημείο να ωρύεται για τα δίκαια και τα άδικα, τα ιερά και τα μιαρά. Ποιος; Ο Ολυμπιακός. Αλλά έτσι, καλά να πάθουμε. Όταν εθνικά ποδοσφαιρικά κεφάλαια παραμένουν παροπλισμένα, όταν ο Μπέος είναι στη φυλακή και ο Ψωμιάδης σε ένα κελί των Σκοπίων, τα δίκαια του έθνους θα καταπατηθούν από βρώμικες συμφωνίες. Είμαστε η χώρα με το πιο βρώμικο πρωτάθλημα της Ευρώπης, αλλά μας ενοχλεί η, πιθανώς, βρώμικη αντιμετώπιση του πρωταθλητή μας. Άβυσσος η ψυχή μας, βαθιά σαν τον λαρύγγι εντός του οποίου κάνουμε τα πάντα γαργάρα.
•••
Και έρχεται η άλλη απόφαση, του Δικαστηρίου της Χάγης, όπου τζάμπα τρέχουμε και πληρώνουμε παράβολα για να διασύρονται η χώρα και η λογική μας. Πρόσεχε, εκδότη, μη τυχόν και καταγγείλουμε το Δικαστήριο για ανθελληνισμό, διότι στην ύπαρξή του έχουμε στηρίξει όλη μας την πολιτική στα ελληνοτουρκικά. Πάμε στη Χάγη, δεν τους λέμε; Ε, μας πήγαν οι άλλοι. Και κέρδισαν. Δεν ξέρω αν υπάρχει ένας κλητήρας να πάει την απόφαση στον Καραμανλή και στην Ντόρα και στους απίθανους που είχε τοποθετήσει αργότερα ο ΓΑΠ. Διότι από τη στιγμή που δεν είχαμε καταγγείλει την ενδιάμεση συμφωνία, ήταν απολύτως βέβαιο ότι θα την παραβιάσουμε. Και έχουμε καταφέρει το μοναδικό. Ο καιροσκοπισμός και η βουλιμία του Σαμαρά μάς εγκλώβισαν σε ένα πρόβλημα, το οποίο, μεταξύ μας, βόλευε τους πάντες. Πολιτικοί όπως ο Παπαθεμελής και ο Ψωμιάδης θα είχαν λιγότερα φώτα επάνω τους αν τους έπαιρνες από μπροστά τον ανεμόμυλο της ΠΓΔΜ. Πολιτικές καριέρες, εκατέρωθεν των συνόρων, χτίστηκαν πάνω σε ένα πρόβλημα που μπορούσε να λυθεί εύκολα και γρήγορα. Αλλά και περιουσίες Ελλήνων πατριωτών, που, ενώ ύψωναν ως τον Όλυμπο τις φωνές τους, τα βράδια έκαναν λαθρεμπόριο με τους γείτονες. Η Ελλάς, που λέει και ο Μητσοτάκης, όφειλε να έχει οικονομικά σύνορα με τη Σερβία, να ελέγχει τις εξελίξεις στη γείτονα και ας την έλεγαν και Νέα Ελληνική Δημοκρατία. Τώρα εγκλωβιστήκαμε. Και από εκεί μέσα θα βγούμε με σκυφτό το κεφάλι. Και το λέω για σας που θα αρχίσετε να μου γράφετε δακρύβρεχτα email. Για άλλη μια φορά, οι πατριώτες μάς ταπείνωσαν…
•••
Να μην ξεχάσουμε στην επόμενη εθνική καμπάνια, που οφείλει να γεμίσει και άδεια στομάχια, να καταγγείλουμε όσους χαιρετούν διά ανοιχτής παλάμης. Καπηλεύονται τη μούντζα, το εθνικό μας σύμβολο. Τείνω πλέον να πιστέψω ότι η μούντζα είναι η περιγραφή της ελληνικής ψυχής εις τη νοηματική. Ακολουθεί παράδειγμα με το οποίο θα σας πείσω για το αληθές του ισχυρισμού μου.
•••
Έχουμε δεχθεί ότι η οικονομική κρίση έχει οδηγήσει τη χώρα στην κρισιμότερη στιγμή της μεταπολεμικής ιστορίας της. Έχουμε επίσης δεχθεί ότι η Ευρώπη διέρχεται πλέον το σταυροδρόμι των αποφάσεων που θα ορίσουν την ύπαρξή της. Όλοι γνωρίζουμε ότι στη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε (και φυσικά αγνοώ το αποτέλεσμά της) επρόκειτο να ληφθούν αποφάσεις – έστω και με μικρή αναβολή για την επόμενη Σύνοδο. Η Ελλάδα προσέρχεται σε όλα αυτά χωρίς κυβέρνηση. Ναι, χωρίς κυβέρνηση. Αν το διακύβευμα της Συνόδου Κορυφής ήταν η διαδοχή στο ΠΑΣΟΚ, θα τα είχαμε πάει μια χαρά. Θα στέλναμε τον Χρυσοχοΐδη να χτυπηθεί όπως ο Σάιλοκ, ο ‘Εμπορος της Βενετίας, που ήθελε να πληρωθεί σε ανθρώπινη σάρκα. Έλα όμως που δεν ήταν αυτό το διακύβευμα. Η Ελλάδα, λοιπόν, δεν βρίσκεται, απλώς, ακυβέρνητη μπροστά σε όλα αυτά. Δεν έχει καν βούληση για τους στόχους της. Συγγνώμη, παλικάρια, αλλά ξέρουμε, ως χώρα, ποια Ευρώπη θέλουμε; Όχι ότι θα μας ρωτήσει κανείς, αλλά, όταν γεννάς σκέψη και άποψη για τέτοια ζητήματα, αρχίζεις σταδιακά να οικοδομείς εθνικούς στόχους. Αυτή τη στιγμή το μεγαλύτερο επίτευγμά μας ως χώρας είναι η διατήρηση της στοιχειώδους κοινωνικής συνοχής. Μεταξύ μας, απορώ πώς υπάρχουμε ακόμα ως χώρα. Και πολλές φορές δεν βρίσκω καν τον λόγο γι’ αυτό.
•••
Το άλλο που δεν μπορώ να ακούω είναι το ποίημα για την έλλειψη ηγετών που αδυνατούν να λάβουν πρωτοβουλίες. Υποτίθεται, ας πούμε, ότι ο Μιτεράν είχε επάνω του δέκα κιλά μαγκιάς (στην κοιλίτσα τα είχε πάρει) που δεν διαθέτει ο Σαρκοζί. Ο Κολ είχε έναν τσαμπουκά που η κομπλεξικιά η Μέρκελ δεν θα αποκτήσει ποτέ. Επίσης μασάμε και έναν άλλο μύθο, που λέει ότι η Μέρκελ και ο Σαρκοζί απλώς δεν γουστάρουν να κόψουν νόμισμα ή ομόλογα, ώστε να ησυχάσουμε όλοι. Είναι οι αγορές, ανόητοι. Είναι οι αγορές που ελέγχουν τα κεφάλαια και τα κατευθύνουν με βάση τη βουλιμία τους. Είναι οι αγορές που έχουν πλέον μπροστά τους την ελκυστικότητα της Ασίας, η οποία προσφέρει αποδόσεις και μεγαλύτερα κέρδη. Είναι οι αγορές που δεν θα μπουν στο εθελοντικό «κούρεμα» του ελληνικού χρέους και θα αναγκαστούμε, πιθανότατα το πρώτο τρίμηνο του έτους, να πάμε σε χρεοκοπία. Και όσο δεν επιτυγχάνεις πρωτογενή πλεονάσματα, αλλά δεν υπάρχουν και πόροι για να δανειστείς, τόσο κάτι πρέπει να κάνεις για να πάει ο συνταξιούχος στη λαϊκή. Να του κόψεις εθνικό νόμισμα.
•••
Θα λαϊκίσω, αλλά θα μπω στον πειρασμό. Αν φεύγαμε σήμερα από το ευρώ, η ισοτιμία με τη δραχμή θα ήταν 1.500/1 – ρωτήστε και σε υπουργεία να σας πουν σχετικά. Εν τέλει δεν υπάρχει διακύβευμα, αλλά δίλημμα. Αντέχεις να συνεχίσεις ή θα καταρρεύσεις; Φοβούμαι πως η κοινωνία έχει δώσει την απάντησή της. Δεν αντέχει. Θα επενδύσει και την κόπωσή της με κάτι εθνικό και στο τέλος θα γονατίσει. Είναι η εβδομάδα που φοβάμαι. Την άλλη μπορεί να είμαι καλύτερα. Και να έχω βρει τίποτα σαν τις καταθέσεις των βουλευτών στην Ελβετία, έτσι για να γελάω δυνατά και πικρά, σαν Άμλετ σε παροξυσμό. Λες και θα έχουν τα λεφτά στο όνομά τους και θα τα βρει ο έλεγχος. Άλλωστε, όπως είπαν, αρκεί το πόθεν έσχες. Οι γκάγκστερ στον ανακριτή λένε καλύτερες δικαιολογίες.