Απόντες και τώρα οι μεγαλολεφτάδες

Τώρα αντιλήφθηκαν ότι δεν τους αρέσουν οι πολιτικοί και τα κόμματα. Μόνο που με πολιτικούς συμπορεύθηκαν όλα τα χρόνια της δράσης τους, χέρι χέρι… Και ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν για τον τόπο, δεν έσκυψαν πάνω στο πρόβλημα του φτωχού και του αδύναμου, δεν έβαλαν ποτέ το χέρι στην τσέπη. Όπως και τώρα, στα δύο χρόνια της θύελλας που σαρώνει τη ζωή του εργαζόμενου και του συνταξιούχου ήταν μόνιμα απόντες…

Δεν είπαν, άντε ρε παιδιά, παλιόφιλοι, μαζί ήμασταν στη μοιρασιά των κρατικών προμηθειών και των έργων, μήπως πρέπει να βοηθήσουμε τη χώρα, να αγοράσουμε κρατικά ομόλογα, όπως έκαναν οι συνάδελφοί μας Ιταλοί, Γάλλοι και Γερμανοί;

Ή να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του αμερικανού εκατομμυριούχου που έκανε έκκληση προς τις φορολογικές αρχές «Φορολογήστε μας παραπάνω»; Ή, αν συγκινημένοι από εκείνους που δεν μπορούν να πληρώσουν το χαράτσι, το τέλος ακινήτου για το σπιτάκι που έχουν, είτε γιατί είναι άνεργοι είτε γιατί παίρνουν σύνταξη τρεις κι εξήντα, να πουν: «Ρε Βενιζέλο, θα πληρώσουμε εμείς τα λεφτά που ζητάς απ’ αυτόν τον κόσμο. Πόσο είναι, 1 ή 2 δισ. ευρώ, πάρτε τα…»

Όνειρα, θα πείτε… Ναι… Που γίνονται πραγματικότητα όταν υπάρχουν ευαισθησίες και ανθρωπιά… Αλλά τι ζητάμε; Αυτά αποτελούν πλέον είδος εν ανεπαρκεία… Εδώ, σε τούτη τη γη, όπου οι παλιοί, οι λεφτάδες έκαναν ευεργεσίες και σ’ όλη τη χώρα υπάρχουν τα αποτυπώματά τους. Βοήθησαν τον τόπο τους… Ενώ οι σημερινοί μόνο για την πάρτη τους… αγωνιούν! Και στήνουν «Κινήσεις Πολιτών». Αντί να πάνε εκεί που υπάρχει πρόβλημα ζωής, στις φτωχογειτονιές, στα συσσίτια, στα σχολεία που πάνε πεινασμένα πολλά παιδιά, στις λαϊκές που ψάχνουν στα απομεινάρια που πετάνε οι παραγωγοί για να ξεγελάσουν την πείνα τους.

Δεν έχουμε τίποτε με τους κυρίους αυτούς… Θέλουμε απλώς να τους θυμίσουμε ότι έχουν κάποιες υποχρεώσεις απέναντι σε τούτη την πατρίδα. Εδώ φτιάχτηκαν, κέρδισαν… Κάτι χρωστάνε… Και όχι φυσικά πενταροδεκάρες…