ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ

Η Ευρωζώνη όπως εμφανίζεται σήμερα μοιάζει με μια παλαίστρα αντιπαράθεσης συμφερόντων, που οδηγούν σε διαφορετικές προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων της. Η Γερμανία είναι πάντα η ίδια, προσηλωμένη στον μεγαλοϊδεατισμό της και τίποτα πέραν αυτού, γι’ αυτό τον προηγούμενο αιώνα προκάλεσε τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Μετά τη συντριπτική της ήττα και στους δύο αυτούς παγκόσμιους πολέμους, σώθηκε από την καταστροφή χάρη στη μεγαλοψυχία και στην οικονομική συνδρομή των νικητών. Ευεργετήθηκε η Γερμανία και κατάφερε να πετύχει την ανόρθωσή της με τη συνδρομή του αγγλογαλλικού άξονα και των ΗΠΑ.

Σήμερα η Γερμανία εμφανίζεται και πάλι να παίζει ένα ύποπτο παιχνίδι οικονομικού πολέμου εναντίον ορισμένων χωρών, μεταξύ των οποίων είναι και η Ελλάδα, για να εδραιώσει την οικονομική και πολιτική της κυριαρχία στην Ευρώπη. Και είναι αναμφισβήτητο ότι όλα αυτά τα κράτη που θέλει να υποδουλώσει οικονομικά και πολιτικά, είναι αυτά που την οδήγησαν στη σημερινή της οικονομική ευημερία. Η κ. Μέρκελ υπερηφανεύεται ότι αποτελεί το χρηματοκιβώτιο της Ευρώπης. Σ’ αυτό το χρηματοκιβώτιο πράγματι υπάρχουν τα υπέρογκα κέρδη που κατάφερε να συγκεντρώσει η αδηφάγος γερμανική ηγεσία από την απομύζηση των οικονομιών των άλλων κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Αυτό μας το είπε ξεκάθαρα και ο τέως καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Σμιτ, σε δηλώσεις του την περασμένη εβδομάδα, ότι η οικονομική ευημερία της σημερινής Γερμανίας στηρίχτηκε στην εκμετάλλευση των άλλων χωρών της Ευρωζώνης και φυσικά και της Ελλάδας. Και αυτή είναι η πραγματικότητα την οποία πολλές φορές έχουμε επισημάνει από τη στήλη μας αυτή, αλλά δυστυχώς οι πολιτικές ηγεσίες των χωρών που ρημάχτηκαν συνέβαλαν και αυτές στον πλουτισμό του κράτους της κ. Μέρκελ και πανηγυρίζουν για την Ευρωζώνη που τάχα θα σκόρπαγε ευημερία στους λαούς!

Τώρα αυτοί οι κύριοι που έθεσαν τα δικά τους συμφέροντα υπεράνω των συμφερόντων της πατρίδας τους, τρέμουν στην ιδέα της διάλυσης της Ευρωζώνης, για να μην κληθούν να απολογηθούν για τη συμπεριφορά τους. Και μας παρουσιάζουν και πάλι ότι η σωτηρία μας τάχα θα εξαρτηθεί από τη διατήρηση ή μη της Ευρωζώνης. Πλάνη συνειδητή!

Έτσι όπως έχουν εξελιχθεί σήμερα οι συνθήκες που επικρατούν μέσα σε ολόκληρο το δυτικό σύστημα, η πολιτική και στον οικονομικό τομέα υπαγορεύεται από την πανίσχυρη εξουσία των αγορών και τα μέτρα που εφαρμόζονται αποβλέπουν αποκλειστικά και μόνο στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους. Ας δούμε λοιπόν τώρα αναλυτικά ποια είναι η πολιτική της κ. Μέρκελ και ποιες είναι οι θέσεις της απέναντι στις αδυναμίες της Ευρωζώνης. Οι διάφοροι αναλυτές, που εμφανίζονται στα παράθυρα των καναλιών για να μας διαφωτίσουν γύρω από τα συμβαίνοντα, ξεκινάνε από λάθος αφετηρία. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν την εντύπωση ότι η συμπεριφορά της Μέρκελ έχει στόχο την καθυστέρηση ή την αποτροπή ορισμένων αρνητικών οικονομικών φαινομένων. Και εδώ ακριβώς είναι το λάθος. Η πολιτική της κ. Μέρκελ δεν επιδιώκει την προστασία της Ευρωζώνης από τον πληθωρισμό. Αυτό είναι το προπέτασμα καπνού για να συγκαλύψουν το πολιτικό της παιχνίδι. Ούτε επιδιώκει την ανάπτυξη ή την εξυπηρέτηση των υπερχρεωμένων κρατών της Ευρωζώνης. Γι’ αυτό και μάχεται όλες τις οικονομικά ορθόδοξες λύσεις. Η επιδίωξη της γερμανικής ηγεσίας είναι η πολιτική και οικονομική καθυπόταξη όλης της Ευρώπης στην εξουσία της χώρας της.

Η μέχρι τώρα πολιτική που ακολουθεί η κ. Μέρκελ έχει οδηγήσει στον τορπιλισμό των οικονομικά ορθόδοξων λύσεων για τα προβλήματα της υπερχρέωσης των αδύναμων μελών της Ευρωζώνης. Όπως, για παράδειγμα, την έκδοση ευρωομολόγων από την ΕΚΤ, για την απελευθέρωση από την κερδοσκοπία των αγορών, και τον απευθείας δανεισμό από την ΕΚΤ με την κυκλοφορία νέου χρήματος. Αντί γι’ αυτά, προτείνει την τροποποίηση των ιδρυτικών συνθηκών της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Θέλει αυστηρότερο το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ώστε να λαμβάνονται μέτρα σε βάρος των κρατών-μελών της Ευρωζώνης που ξεφεύγουν από τους κανόνες της δημοσιονομικής πειθαρχίας οι οποίοι θα είναι αυστηρότατοι. Θέλει συνταγματική δέσμευση των κρατών για το ύψος του δημοσίου χρέους και αυστηρότατες κυρώσεις για όσα κράτη-μέλη παραβιάζουν αυτά τα όρια. Επιδιώκει την εξόφληση των τοκοχρεολυσίων με φορολογικά έσοδα, όπως και των πρωτογενών δαπανών. Και αν αυτά δεν επαρκούν, με εκποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου. Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς τι θα σημάνει αυτό για τα υπερχρεωμένα κράτη. Οι οικονομίες τους θα λυγίσουν και το κράτος θα απογυμνωθεί από όλη την περιουσία του. Δηλαδή θα έχουμε μια συνεχή λιτότητα και φοροεπιδρομές, που θα διαρκέσουν για δύο και τρεις γενεές ακόμη. Η κ. Μέρκελ φρονεί ότι οι προϋπολογισμοί των κρατών-μελών πρέπει να καταρτίζονται στις Βρυξέλλες και να λαμβάνονται υπόψη και οι υποδείξεις του ΔΝΤ. Ακόμη σε κάθε κράτος-μέλος ονειρεύεται την τοποθέτηση ενός επιτρόπου, ο οποίος, επικουρούμενος από τάχα εμπειρογνώμονες αλλοδαπούς, θα καταρτίζει την όλη οικονομική πολιτική στο κράτος που θα βρίσκεται υπό την επιτροπεία του. Οι εθνικές κυβερνήσεις ουσιαστικά μετατρέπονται πλέον σε όργανα του επιτρόπου χωρίς αποφασιστική αρμοδιότητα, αλλά μόνο εκτελεστική. Είναι ένα σχέδιο συγκέντρωσης της εξουσίας στα χέρια των ιθυνόντων της ΕΕ της Ευρωζώνης, οι οποίοι φυσικά θα βρίσκονται υπό την απόλυτη εξουσία και επιρροή της Γερμανίας. Όταν οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών απογυμνωθούν από τις αρμοδιότητες σχεδιασμού και εφαρμογής της οικονομικής πολιτικής στο σύνολό της, είναι πλέον βέβαιο ότι η εθνική κυριαρχία καταργείται. Αυτό όμως προϋποθέτει πολιτική και οικονομική ένωση σε ένα κράτος ομοσπονδιακό, όπως αυτό των ΗΠΑ, κάτι το οποίο δεν επιθυμεί ο γαλλογερμανικός άξονας. Έτσι η κατάργηση της αυτοδυναμίας στον σχεδιασμό και την εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής μόνο καταντάει να είναι μια μορφή αποικιοκρατίας εκσυγχρονισμένης στον τύπο, αλλά στην ουσία με τα ίδια αποτελέσματα της παλιάς μορφής αποικιοκρατίας που γνώρισε ο πλανήτης μας τον προηγούμενο αιώνα, κυρίως στην περίοδο του Μεσοπολέμου.

Αυτήν τη στιγμή η Ευρωζώνη και το ευρώ βρίσκονται σε μια κατάσταση που μπορεί να εξελιχθεί μέχρι τη διάλυσή τους. Δηλαδή τα πράγματα οδηγούνται ή σε αλλαγή των δομών ή σε αυτοδιάλυση της Ευρωζώνης. Τα κέρδη της γερμανικής οικονομίας και της γαλλικής με τα προγράμματα λιτότητας που εφαρμόζονται σχεδόν σε όλες τις χώρες της ΕΕ και της Ευρωζώνης μειώνονται δραματικά. Και η Γερμανία τώρα προσανατολίζεται να αποκομίσει τεράστια οφέλη από τα προγράμματα αποκρατικοποιήσεων που εφαρμόζουν ή θα εφαρμόσουν οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών, προκειμένου να απαλλαγούν από ένα μικρό ποσοστό του χρέους τους. Φρονούμε ότι στα επόμενα έτη θα γνωρίσουμε τη γενίκευση και την επέκταση των αποκρατικοποιήσεων. Και για τον σκοπό αυτό η κ. Μέρκελ επιδιώκει να έχει τον πρώτο λόγο η Γερμανία στο σύνολο της οικονομικής πολιτικής των κρατών-μελών. Με τα δεδομένα αυτά, η άποψή μας είναι ότι όσο διαρκεί η ζωή του γαλλογερμανικού άξονα δεν κινδυνεύει με διάλυση η Ευρωζώνη. Όταν ο άξονας αυτός διαλυθεί, τότε πλέον θα σημάνει και η ώρα διάλυσης της Ευρωζώνης. Η Γερμανία από μόνη της δεν μπορεί να εφαρμόσει αποικιοκρατική πολιτική, έστω και αν έχει εξασφαλίσει τη στήριξη των μικρών κρατών της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης. Χρειάζεται και τη στήριξη μιας μεγάλης χώρας με ισχυρή οικονομία, τουλάχιστον μέχρι να εδραιωθεί η θέση της ως κυρίαρχου κράτους στην Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή η Γαλλία και η Βρετανία είναι οι χώρες οι οποίες θα μπορούσαν να στηρίξουν τις αποικιοκρατικές βλέψεις της Γερμανίας. Ενώ η Ιταλία έχει υποβαθμιστεί πλέον, λόγω υπερχρέωσης. Όταν η Γερμανία θα εξασφαλίσει την επικυριαρχία της, τότε η βοήθεια που της προσφέρει η Γαλλία θα είναι περιττή και ασφαλώς θα σταματήσει πλέον να υφίσταται ο γαλλογερμανικός άξονας. Τότε η Ευρωζώνη θα αντιμετωπίσει έντονο πρόβλημα επιβίωσης.

Οι διαβόητοι οίκοι αξιολόγησης έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου αυτήν την εβδομάδα για την Ευρωζώνη. Ακριβώς η αστάθεια της Ευρωζώνης, πολιτική και οικονομική, είναι που την υποβαθμίζει, καθώς το μέλλον της παρουσιάζεται τώρα εντελώς ακαθόριστο. Στον οικονομικό τομέα υπάρχει η τρομερή αδυναμία της υπερχρέωσης που οδηγεί στην ύφεση και στη σκληρή λιτότητα. Στον πολιτικό τομέα επίσης εκδηλώνονται τρομερές αδυναμίες στη λήψη των αποφάσεων, λόγω ανικανότητας της ηγεσίας, βουτηγμένης μέσα στη διαπλοκή, που παραλύει κάθε πρωτοβουλία. Και πρέπει να σημειώσουμε ότι οι αγορές κινούνται ταχύτατα, ενώ η ηγεσία της ΕΕ βραδυπορεί επικίνδυνα. Αυτή η διαφορά είναι ίσως η σημαντικότερη αδυναμία της Ευρώπης. Και πρέπει να τονίσουμε ότι αυτές οι αδυναμίες που παρουσιάζει η Ευρώπη, δεν πρέπει να παραλύσουν τη δική μας προσπάθεια για ανάκαμψη της οικονομίας. Επαναλαμβάνουμε και πάλι αυτό που επανειλημμένα έχουμε τονίσει από τη στήλη μας αυτή. Ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η εξειδίκευση της οικονομίας μας στους κλάδους εκείνους που διαθέτουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα. Θα πρέπει λοιπόν να βοηθηθούν οι κλάδοι αυτοί, ώστε να αποκτήσουν εξωστρέφεια και να αναπτύξουν εξαγωγική δραστηριότητα. Και οι κλάδοι αυτοί δεν είναι μόνο ο τουρισμός και η ναυτιλία. Είναι και η μεταποίηση των γεωργικών μας προϊόντων και η κατάλληλη προβολή τους και διαφήμισή τους στις διεθνείς αγορές. Αν δεν πετύχουμε ανάπτυξη, η οικονομία της χώρας μας είναι καταδικασμένη, οποιαδήποτε τροπή και να πάρει η επίλυση των αδυναμιών της Ευρωζώνης, όπως τόνισε στην ομιλία του στη Βουλή για τον νέο προϋπολογισμό και ο κ. Σαμαράς (Τρίτη 6/12).