Παγκόσμιο φρενοκομείο (Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε!)

Οι οίκοι χτυπούν συνεχώς, ακόμα και τον… εαυτό τους!
Όλο το διεθνές παιχνίδι των τρισ. δολαρίων σε πλήρη εξέλιξη…
ΠΑ.«ΣΟ».Κ. plus…
Παρέλαβαν τη ΧΩΡΑ και την κατέστησαν ΑΓΝΩΡΙΣΤΗ…
Παρέλαβαν χώρα κυρίαρχη και θα παραδώσουν (όποτε παραδώσουν, δεν έχουν κανέναν τέτοιο σκοπό, εμείς πρέπει να τους ΓΚΡΕΜΟΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ…) προτεκτοράτο… Μας κάνανε όντως όπως ήταν η Ινδία (προ του 1947): «οικόπεδο και αποικία». Τώρα με το Μεσοπρόθεσμο, συν τοις άλλοις, οι διαφορές με τους δανειστές μας θα λύνονται με βάση το αγγλοσαξονικό δίκαιο! Τι είπες τώρα! Κι όμως…
Παρέλαβαν χώρα και θα παραδώσουν χώρο… Ξέφραγο αμπέλι.
Παρέλαβαν το ΚΟΜΜΑ σοσιαλδημοκρατικό (που με τη σειρά του είχε ξεκινήσει ως Κίνημα απελευθερωτικό…), το έκαναν «εκσυγχρονιστικό» (ωχ, τι θυμήθηκα… Σημίτηδές μου…) και το ΚΑΤΕΛΗΞΑΝ νεοφιλελεύθερο! Όμως ούτε αυτό τους αρκεί: Θέλουν να μας ΞΑΝΑΣΩΣΟΥΝ! Τώρα ονειρεύονται το ΠΑ.«ΣΟ».Κ. plus (μαζί με όλο το λοιπό σκουπιδαριό)! «Ριεν νε βα πλι», λέει στο καζίνο ο κρουπιέρης προς τους παίκτες την ώρα που η μπίλια κοντεύει να σταματήσει. ΜΗΝ ΠΑΙΖΕΤΕ ΑΛΛΟ…
Lucio Magri
Αυτοκτόνησε στις αρχές της εβδομάδας ο Lucio Magri, ιταλός διανοητής και μαχητής, από τα «ονόματα» της ελπιδοφόρας δεκαετίας του ’70, από τους αγαπημένους μου…
Θυμάμαι πάντα τα λόγια του σε ανοιχτή συγκέντρωση στη Santa Croce, στη Φλωρεντία: Η ταξική πάλη δεν είναι ποδοσφαιρικός αγώνας, από δω εμείς και από κει η άλλη ομάδα, είναι πολύ πιο ΣΥΝΘΕΤΗ υπόθεση…
Ο Lucio Magri ήταν από τους ιδρυτές της εφημερίδας «Manifesto», στην οποία υπήρξε ο πρώτος και ο τελευταίος διευθυντής (ενδιάμεσα, αν θυμάμαι καλά, είχε διατελέσει διευθυντής ο Λουίτζι Πιντόρ). Πέρασε από όλους τους σταθμούς της ιταλικής
Αριστεράς: το νέο και ελπιδοφόρο PdUP (Partito di Unita Proletaria), που το ίδρυσαν όταν έφυγαν από το ΚΚΙ μαζί με τη Ροζάνα Ροζάντα, τον Πιντόρ και τη Λουτσιάνα Καστελίνα, στη συνέχεια επιστροφή στο ΚΚΙ και, τέλος, ίδρυση της Rifondazione.
Η ιταλική Αριστερά (και όχι μόνο) έχασε ένα από τα καλύτερα παιδιά της.
Κι εμείς εδώ θα σε θυμόμαστε γλυκά, συνοδοιπόρε της επαναστατικής μας νιότης…