Διά χειρός…

…του προέδρου του ΔΣ της Eurobank, πρώην διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και υπουργό Εθνικής Οικονομίας Τίμου Χριστοδούλου, από τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή της Κυριακής».

Να μην το ξεχνά η Γερμανία ότι είναι
η κερδισμένη από το ευρώ…
«Η Γερμανία με την κυκλοφορία του ευρώ καρπώθηκε τη μεγαλύτερη νομισματική επιδότηση που έτυχε ποτέ σε προηγμένο κράτος. Η ισοτιμία ευρώ-δολαρίου από 1,19 έπεσε αμέσως στο 0,81, ενώ τα επιτόκια υποχώρησαν σε ποσοστά που ήταν τα χαμηλότερα του αιώνα. Τα δύο αυτά στοιχεία επέτρεψαν στη γερμανική βιομηχανία όχι μόνο να ξεπεράσει το τεράστιο πρόβλημα ανταγωνισμού που είχε, αλλά να αξιοποιήσει στο έπακρον τη συγκυρία και να αναμορφωθεί, με συνέπεια να θεωρείται σήμερα ο ισχυρότερος ευρωπαϊκός παίκτης. Αυτό μοιάζουν να το έχουν ξεχάσει οι Γερμανοί, χωρίς να συνυπολογίζουν ότι η σημερινή τους “παντοδυναμία” οφείλεται στο ότι στο ευρώ μετείχαν και τα υπόλοιπα κράτη, που απορροφούσαν άνω του 70% των εξαγωγών τους».

***

…του πολιτικού αναλυτή Γιώργου Βότση, στην «Ελευθεροτυπία» της Δευτέρας:

Δεδομένο το τέλος του…
«Την έχουν πατήσει, ως τώρα, όσα από τα ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ έχουν υποτιμήσει τον Γ. Παπανδρέου.
Αλλά ό,τι κι αν μηχανεύεται πλέον, το τέλος του ως πολιτικού ηγέτη θεωρείται δεδομένο. Άλλο τόσο προεξοφλείται ότι στη νέα Βουλή, πολυκομματική και με πολλούς αρχηγούς, αποκλείεται να αναδειχθεί μονοκομματική κυβέρνηση, παρά τον καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο.
Δύο, συνεπώς, τα θετικά στο πολιτικό προσκήνιο: τερματίζεται και η δυναστεία Παπανδρέου, μετά τη δυναστεία Καραμανλή, και τουλάχιστον ανακόπτεται η παράδοση του δικομματισμού».

***

…του καθηγητή της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ι.Μ. Κονιδάρη από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Έλλειμμα Αλληλεγγύης».
Ώρα να σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλο…
«Είναι επιτακτική ανάγκη αυτές τις ώρες να αναπτυχθεί και να ενισχυθεί η κοινωνική αλληλεγγύη. Αυτό που ζητάμε, που αξιώνουμε, και δικαίως, να συμβεί σε επίπεδο κρατών και κυβερνήσεων μέσα στη μόνον κατʼ όνομα “Ευρωπαϊκή Ένωση”, είναι κάτι που πρέπει, εν πρώτοις, να επιδιώξουμε και να επιτύχουμε στην ίδια την κοινωνία μας.
Είναι η ώρα να σταθεί ο ένας δίπλα στον άλλον. Όχι με τη μορφή της ψευδεπίγραφης “ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης”, που επιβλήθηκε με νόμο και επαναφορολογεί ήδη φορολογηθέντα εισοδήματα ευτελίζοντας κάθε έννοια κράτους δικαίου.
Είναι τέλος η ώρα να εμφανισθούν επιτέλους στο προσκήνιο εθνικοί ευεργέτες, όχι ευκαιριακοί χορηγοί. Εκείνοι που έχουν πραγματικά τη δυνατότητα να διαθέσουν μέρος της αμύθητης περιουσίας τους, την οποία πολλοί από αυτούς οφείλουν σε ειδικά προνόμια και στη διεφθαρμένη κρατική διοίκηση, προκειμένου να ενισχύσουν τον χειμαζόμενο συνάνθρωπό τους και να χαράξουν ένα χαμόγελο αισιοδοξίας στα χείλη της Ελλάδας».

***

…του πολιτικού συντάκτη Τάσου Παππά, από την ανάλυσή του στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», όπου σημειώνει:

Με άλλο κουστούμι…
«Είναι αυταπάτη ότι το σύστημα (το δικομματικό) έχει εξαντλήσει τις δυνατότητες μεταμφίεσής του. Μπορεί να βρει την απάντηση σε τεχνοκράτες, σε δήθεν άφθαρτους εξωπολιτικούς παράγοντες που θα πλαισιωθούν από νέα σχήματα τα οποία θα προκύψουν από συγκολλήσεις ρευμάτων που τώρα ασφυκτιούν στο εσωτερικό των δύο κομμάτων.
Το προγραμματικό πακέτο είναι έτοιμο και περιλαμβάνει: ισχυρή κεντρική εξουσία, δραματική μείωση του δημόσιου τομέα, εδραίωση της ιδεολογίας της αγοράς, εξουδετέρωση των συνδικάτων, συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους. Προϋπόθεση για την υλοποίησή του είναι να σαρωθούν όλα τα εμπόδια: οι αντιστάσεις των εργαζομένων, οι αντιρρήσεις για την ικανότητα των αγορών, τα συστήματα προστασίας της εργασίας και όλα όσα έχουν πετύχει μέχρι τώρα οι πολιτικοί και συνδικαλιστικοί αγώνες».

***

…του Λάζαρου Μαύρου, πολιτικού συντάκτη της ημερήσιας εφημερίδας της Λευκωσίας «Σημερινή» και στελέχους του Κυπριακού Ομίλου ΜΜΕ ΔΙΑΣ:

Άλλη θα ήταν η πορεία
του Κυπριακού, αν…
«Η ίδια η ζωή απέδειξε και αποδεικνύει επί 33 χρόνια την ορθότητα της επιστημονικής ΓΝΩΣΗΣ του Νεοκλή Σαρρή:
“Ένας απλός διαμελισμός (της Κύπρου) δεν ικανοποιεί τα τουρκικά συμφέροντα (…) σήμερα η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας αποβλέπει στη διζωνική ομοσπονδία (ώστε) μέσω του ʽομόσπονδου τουρκοκυπριακού κράτουςʼ, η Τουρκία ελπίζει ότι θα θέσει υπό τον έλεγχό της το ΣΥΝΟΛΟ της Κύπρου”, έγραφε, ανέλυε, τεκμηρίωνε ΜΕ ΒΑΣΗ τις τουρκικές πηγές, τον Νοέμβριο 1978 ο Νεοκλής Σαρρής στον πρόλογο της “Άλλης Πλευράς”. Το 2001, το βιβλίο “Στρατηγικό Βάθος” τού (από το 2009 υπ. Εξ. Της Τουρκίας) καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου, ήρθε να επαληθεύσει όσα αποκάλυπτε και δίδασκε επί 30 χρόνια ο Σαρρής.
ΜΕΜΦΟΜΑΣΤΕ τις από το 1978 κυπριακές κυβερνήσεις. Στη Λευκωσία έπρεπε να εγκαταστήσουν τον Νεοκλή Σαρρή: Πρωτοσύμβουλο του εκάστοτε Προέδρου της Δημοκρατίας. Και του Εθνικού Συμβουλίου. Κι επικεφαλής κέντρου τουρκικών σπουδών και ερευνών. Άλλη και, κατά παρασάγγας, αποτελεσματικότερη θα ήταν η πορεία μας (η πολιτική του Ελληνισμού), μακριά από το βάραθρο που μας οδήγησε η πολιτική των ψευδαισθήσεων, εάν οι κυβερνώντες αντλούσαν ΓΝΩΣΗ Τουρκίας από τον Νεοκλή Σαρρή…».