Για την ταμπακιέρα λέξη…
Σημειώνοντας με απορία την ανωνυμία του συντάκτου του δημοσιεύματος, καταγράφω την απάντησή μου επί της ουσίας της διαφωνίας μου.
1. Ουδέποτε η «Καθημερινή» με απεκάλεσε με χαρακτηρισμούς που αναφέρει ο συντάκτης σας, εκτός εάν εννοή τα σημειώματα του συνεργάτη της κ. Στεφ. Κασιμάτη, από την ελεγκτική γραφίδα του οποίου έχουν περάσει πρωθυπουργοί, υπουργοί, καθηγηταί και πλήθος δημοσίων ανδρών σε βαθμό που η στήλη του έχει χαρακτηρισθή γραφική. Διαθέτει όμως ισχυρή πέννα. Ουδέποτε άφησα αναπάντητες τις αιτιάσεις του κ. Σ.Κ. αφού η «Κ» εδημοσίευσε τις απαντήσεις μου.
2. Το άρθρο μου στην «Καθημερινή» της 20-11-2011 έκαμε εξαιρετική εντύπωση και τα σχετικά μηνύματα σε μένα από τους αναγνώστες υπήρξαν μια έκπληξη για το πλήθος τους και τις επιδοκιμασίες τους. Η συνεργασία μου με την «Κ» κρατεί από πολλά χρόνια και η δημοσιευθείσα στην εφημερίδα αυτή διαφωνία μου με τον πανεπιστημιακό καθηγητή κ. Θάνο Βερέμη, για το ιδεολογικό υπόβαθρο του ’21, εξελίχθηκε σε σκληρή αναμέτρηση που τελικά κατέληξε σε τηλεοπτική σύγκρουση στην TV του «ΣΚΑΪ» με την συμμετοχή και άλλων επιστημόνων. Ήταν ένα κατόρθωμα το άκουσμα των μεγάλων ιδεωδών του 1821 για πατρίδα και θρησκεία με απόκρουση των αντιθέτων.
3. Ο ασεβής χαρακτηρισμός «εξαπτέρυγο των μνημονιακών» για την ταπεινότητά μου εγγίζει τα όρια της συκοφαντίας, αφού στο άρθρο μου δεν αναφέρω κανένα τέτοιο όρο, αλλά και εγώ είμαι που από τον άμβωνα της Θεσσαλονίκης είπα ότι αυτά τα ευρωπαϊκά μνημόνια υπάρχει φόβος να γίνουν «μνημόσυνα» για τον λαό μας.
4. Μου καταλογίζετε ότι «δεν είπα μια λέξη συμπαράστασης και ευαισθησίας προς τον φτωχό, τον γέροντα, τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο, τον μαγαζάτορα… κ.λπ.». Με συγχωρείτε, κύριοι, τι είναι αυτά που γράφετε; Το άρθρο εκινείτο στο σοβαρότατο θέμα της θέσεως της πατρίδος μας, της Ελλάδος, στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπό τις παρούσες συνθήκες, με αναφορά «στα προνόμια και στις δεσμεύσεις». Με αξίωσε ο Θεός και οι κόποι μου να περατώσω τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών σε δύο μεγάλες επιστήμες, την Φιλολογία και την Θεολογία, για να γνωρίζω πώς, πότε και τι να γράφω για να υπηρετήσω τον αναγνώστη να αντιληφθή, να σκεφθή και να κρίνη. Στο θέμα, λοιπόν, της αναφοράς στους αναξιοπαθούντες μη με αδικείτε τόσο άδικα. Επί τριάντα χρόνια στον Έβρο, με τους συνεργάτες μου και τον εκεί ηρωικό λαό μας, από την Αλεξανδρούπολη και την Σαμοθράκη μέχρι την Ορεστιάδα, τις Καστανιές και το Ορμένιο (αφού διετέλεσα και τοποτηρητής της Μητροπόλεως Διδυμοτείχου επί 2,5 χρόνια), εκάναμε ό,τι μπορέσαμε για λογαριασμό όλου του ελληνικού λαού, να κτίσωμε δεκάδες ιερών Ναών, να αναγείρωμε ιδρύματα, να συγκροτήσωμε μοναστήρια, να διοργανώσωμε μουσεία, να δημιουργήσωμε μια υπέροχη Ιατρική Σχολή και ένα πρότυπο Νοσοκομείο 600 κλινών του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, και προ πάντων να εμπνεύσωμε ελπίδα στον ακριτικό λαό μας, πιέζοντας το επίσημο Κράτος των Αθηνών να κάμη μεγάλα έργα οδοποιίας στον Νομό Έβρου. Με προσωπική μου ευθύνη ακόμη και λαθρομετανάστες ενοσηλεύσαμε όταν ετραυματίσθησαν σοβαρά στο πέρασμα του Έβρου. Γι’ αυτό τα παιδιά των Λυκείων στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου του 2003 έγραφαν σε τεράστιο «πανώ»: «Ο Έβρος είναι της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού Παράδεισος». Και τώρα στη Θεσσαλονίκη επί οκτώ χρόνια προσπαθούμε να κάνομε το χρέος μας. Δεν θα καταγράψωμε τις δράσεις μας. Τούτη την ώρα τα λόγια είναι φτώχεια. Σας προσκαλούμε όμως να στείλετε συνεργάτη σας από «ΤΟ ΠΑΡΟΝ» για ένα ενδιαφέρον ρεπορτάζ για την Εκκλησία της Θεσσαλονίκης και το κοινωνικό έργο της.
5. Την Κυριακή της 27ης Νοεμβρίου στην ομιλία μου στον Άγιο Δημήτριο, χωρίς προφανώς να έχω αναγνώσει «ΤΟ ΠΑΡΟΝ», μετά το κήρυγμα εκάλεσα τον λαό και τον εαυτό μου, ακουόμενος σε όλη την Ελλάδα, «να προσέξωμε να μη προσκολληθούμε στην προσδοκία της 6ης δόσεως του δανείου και ξεχάσωμε το Σκοπιανό πρόβλημα, που θέτει σε κίνδυνο την Μακεδονία μας, το Δικαστήριο της Χάγης, το οξύτατο πρόβλημα της Θράκης και τους κινδύνους για το Καστελλόριζο και τα γειτονικά νησάκια» με την σχετική ανάδειξη των θεμάτων. Και όταν προ διμήνου απείλησα δημόσια ότι με πούλμαν γεμάτο από την νεολαία της Θεσσαλονίκης θα πάμε στη Μελίτη της Φλώρινας και «θα τα κάνωμε γυαλιά καρφιά για να μη λειτουργήση ο ραδιοφωνικός σταθμός που θα εξέπεμπε στη ”μακεδονική” γλώσσα και θα απευθύνεται στους Σκοπιανούς», σεις πότε και πώς μας εβοηθήσατε, κύριοι, όταν μας ειρωνεύοντο οι ψευτοπροοδευτικοί της Αθήνας;
6. Προσεγγίζω τα 78 χρόνια της ηλικίας μου και ημέρα και νύχτα η μέριμνά μου είναι για την Ορθοδοξία και την Ελλάδα. Έχω γράψει δεκάδες βιβλία για να διαφωτίσω και να ενισχύσω τον ακριτικό λαό μας. Έχω προσκλήσεις για να επισκεφθώ όλη την Ελλάδα μέχρι την Κρήτη, το Καστελλόριζο και τους Έλληνες στο εξωτερικό. Όσο αντέχω και όπου μπορώ προσφέρω τις ταπεινές μου υπηρεσίες για το καλό του λαού μας, χωρίς καμιά προσωπική επιδίωξη.
Τελειώνω με δύο επισημάνσεις:
= Η πρώτη είναι ότι η θέση της Ελλάδος είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σ’ αυτό συμφωνεί περίπου το 80% του πληθυσμού της Χώρας. Και πρέπει να μείνωμε εκεί, εξασφαλίζοντας τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις, και αν ακόμη υπάρξουν αλλαγές στη διάρθρωση της ΕΕ.
= Η δεύτερη είναι ότι πρέπει να διατηρήσωμε την ενότητά μας για να αντιμετωπίσωμε δίκαια την σκληρή πραγματικότητα για το βιοτικό μας επίπεδο, που πρόκειται να επιδεινωθή, ώστε η κατανομή των συνεπειών να μην πλήξη άλλο αυτούς που ήδη έπληξε σκληρά. Αλλά και αν πεινάσωμε περισσότερο όλοι, το πνεύμα της θυσίας για την αγάπη προς την Ελλάδα και την Ορθοδοξία δεν πρέπει να μας λείψη ποτέ. Και ας ακούσωμε την αγιογραφική συμβουλή: «Ει δε αλλήλους δάκνετε και κατεσθίετε, βλέπετε μη υπ’ αλλήλων αναλωθήτε» (Γαλ. ε’ 15).
Με τιμή και ευχές
Ο Μητροπολίτης
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΑΝΘΙΜΟΣ
Τα στερνά τιμούν τα πρώτα…
Κάνετε ένα λάθος, Άγιε Θεσσαλονίκης… Εμείς δεν κρίναμε το χθες. Για το σήμερα μιλάμε. Γιʼ αυτά που γράφατε στο υμνώδες άρθρο σας για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εκεί επικεντρώσαμε την κριτική μας. Και την έκπληξή μας. Και η επιστολή σας έρχεται να επιβεβαιώσει το πόσο δίκιο είχαμε… Λέξη για την «ταμπακιέρα». Λέξη για τα χαράτσια, που έχουν φέρει σε απόγνωση, για τα δάκρυα του απολυμένου, του συνταξιούχου που του κόβουν τη σύνταξη, και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα, για τον νέο που δεν βρίσκει δουλειά και ξαναπαίρνει πάλι το τρένο για την ξενιτιά… Να διατηρήσουμε, λέτε, «την ενότητα για να αντιμετωπίσουμε δίκαια τη σκληρή πραγματικότητα για το βιοτικό μας επίπεδο που πρόκειται να επιδεινωθεί…». Τρώγεται η ενότητα, Σεβασμιώτατε, γεμίζει το στομάχι; Η ενότητα δεν επιτυγχάνεται με λόγια, αλλά με έργα…
Παραπονιέστε ότι σας χαρακτηρίσαμε «εξαπτέρυγο των μνημονιακών» και το θεωρήσατε συκοφαντία. Μα στο άρθρο σας αυτό που είπατε από άμβωνος, όπως ισχυρίζεστε, δεν είδαμε να το αναφέρετε στο άρθρο σας, ότι το Μνημόνιο έγινε ΗΔΗ μνημόσυνο για τον λαό. Λέξη κατά των Μνημονίων. Άρα, ποιο είναι το συμπέρασμα που βγαίνει;
Δεν είδαμε να απαντάτε στο ερώτημα πού είδε ο ελληνικός λαός την ΕΕ να στηρίζει τα εθνικά μας θέματα. Πού ήταν τη νύκτα των Υμίων, πού είναι στο θέμα των Σκοπίων, στο Καστελλόριζο, στη Θράκη; Να μείνουμε στην ΕΕ, αλλά όχι ως παραπαίδι. Να απαιτεί σκληρή οικονομική πειθαρχία, αλλά να μην εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της απέναντι σε μια χώρα-μέλος που δέχεται επίθεση, απειλείται η κυριαρχία της από άλλη χώρα η οποία έχει πάρει το πράσινο φως για να γίνει μέλος της ΕΕ;
Πουθενά δεν υπήρχε στο δημοσίευμά μας η παραμικρή αιχμή για το έργο σας πριν από το Μνημόνιο… στην Αλεξανδρούπολη και στη Θεσσαλονίκη, ούτε βέβαια για τη διαφωνία σας με τον Βερέμη για το ’21. Προς τι λοιπόν οι αναφορές σας; Που έχουν μια τάση αυτοπροβολής; Και πολλοί θα μπορούσαν να μιλήσουν για απολογία…
Δεν φανταζόμαστε Σεβασμιώτατε, ότι λόγω της στήριξης σας στο «ΠΑΡΟΝ» (για την οποία σας ευχαριστούμε) θα περιμένατε να αυτολογοκριθούμε, να μην πούμε αυτά που πιστεύουμε…
Φίλος μεν Πλάτων, φιλτάτη δε αλήθεια, όπως έχει πει ο αρχαίος κωμωδιογράφος Αντιφάνης, που έζησε το 405-335 π.Χ.
Και κάτι τελευταίο. Κάθε άλλο παρά ανώνυμος ήταν ο συντάκτης του σχολίου. Η σελίδα «Επί του Πιεστηρίου» έχει όνομα και επώνυμο συντάκτη…
ΥΓ.: Οι επιδοκιμασίες εξαρτάται από πού προέρχονται κ. Άνθιμε… Και οι αναγνώστες της «Κ» είναι στην πλειοψηφία τους γνωστής πολιτικής προέλευσης και θέσεων…