Το μεγάλο παιχνίδι παίχθηκε από την Αθήνα
Mε στόχο, όπως λένε, να υποχρεωθεί ο πρόεδρος της ΝΔ σε έναν όσο γίνεται μεγαλύτερο «συμβιβασμό», ώστε έτσι να πληγεί η αξιοπιστία του και να ακυρωθεί η αντιμνημονιακή στρατηγική του.
Στις κατʼ ιδίαν συνομιλίες τους μάλιστα επιτελείς της Λ. Συγγρού χωρίς να τους κατονομάζουν μιλούν, μεταξύ των άλλων, για κορυφαίο υπουργό της σημερινής, αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης, όσο και για αρχηγό μικρότερου κόμματος που βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Πιο συγκεκριμένα, λένε ότι στις συνομιλίες τους με ευρωπαίους αξιωματούχους τους προέτρεψαν να απαιτήσουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις, ισχυριζόμενοι ότι αν κερδίσει τις εκλογές ο πρόεδρος της ΝΔ θα επιδιώξει ανατροπή όσων έχουν συμφωνηθεί με την «τρόικα». Κάτι που, όπως φάνηκε στην πορεία, ούτε να το σκέφτονται δεν θέλουν, πόσω μάλλον να το αντιμετωπίσουν, Ευρωπαϊκή Ένωση και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Τη θεωρία της Λ. Συγγρού ήρθε να ενισχύσει το γεγονός ότι οι «απειλές» και οι «εκβιασμοί» Βρυξελλών και Βερολίνου… «ξεφούσκωσαν» σε διάστημα λίγων ωρών. Κι αυτό χωρίς να μεσολαβήσει ουσιαστική μεταβολή της στάσης του κ. Σαμαρά, αφού, με εξαίρεση ότι είχε απαλειφθεί η ημερομηνία των εκλογών, το κείμενο που –τελικά– εστάλη προς το Eurogroup, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, δεν είχε καμιά διαφορά με αντίστοιχο που είχε στείλει προ δεκαημέρου προς τους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Εκτός από την… ελληνική μεσολάβηση, στη Λ. Συγγρού πίσω από τη συμπεριφορά των ευρωπαίων διακρίνουν την ενόχλησή τους για την επιμονή του κ. Σαμαρά να υπογραμμίζει την αποτυχία της ακολουθούμενης πολιτικής και τη διάθεσή τους να τον «τιμωρήσουν» γιʼ αυτό.
Εν όψει της συνεδρίασης του Eurogroup, όπου θα συζητηθεί το περιεχόμενο της επιστολής Σαμαρά και θα ληφθούν οριστικές αποφάσεις για την εκταμίευση της 6ης δόσης, στη ΝΔ κρατούν χαμηλούς τόνους. Επισημαίνουν ωστόσο τα θετικά σημεία της απόφασης του κ. Σαμαρά να στείλει επιστολή με το συγκεκριμένο περιεχόμενο:
– Πρώτον, όπως σημειώνουν, δεν συνυπέγραψε κοινή δέσμευση με τον Γ. Παπανδρέου, αποφεύγοντας έτσι οποιαδήποτε ταύτιση η παραλληλισμό, παρά τη σχετική απαίτηση ορισμένων ευρωπαίων ηγετών και αξιωματούχων των Βρυξελλών. Την… ιδέα της κοινής επιστολής, υπογεγραμμένης και από τους Γ. Παπανδρέου-Γ. Καρατζαφέρη, τον πρωθυπουργό, τον αντιπρόεδρο και υπουργό Οικονομικών και τον διοικητή της Τράπεζας προωθούσε –σύμφωνα με πληροφορίες– και ο Β. Βενιζέλος σε μια σαφή προσπάθεια να πλήξει πολιτικά τον πρόεδρο της ΝΔ.
– Δεύτερον, όπως υπογραμμίζουν, στην περίπτωση που αποδεχτούν Ευρωπαίοι και ΔΝΤ (ήδη την αποδέχτηκαν) ως έχει το κείμενο της επιστολής του κ. Σαμαρά, ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για αλλαγές στο μέλλον στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής που υλοποιείται την τελευταία διετία. Μπορεί να απουσιάζει ο όρος «επαναδιαπραγμάτευση», που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούσε ο Αντ. Σαμαράς, ωστόσο στην επιστολή αναφέρεται ευθέως στην ανάγκη να γίνουν «τροποποιήσεις» σε βασικά σημεία της οικονομικής πολιτικής, αναφερόμενος ουσιαστικά στην υπερφορολόγηση που είχε αποτέλεσμα να εκτοξευθεί η ανεργία, να πολλαπλασιασθούν τα λουκέτα και να διευρυνθεί η ύφεση.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στο συγκεκριμένο σημείο της επιστολής έκανε ειδική αναφορά σε άρθρο της η «Wall Street Journal» σημειώνοντας, πέραν των άλλων, ότι στο κείμενο «επαναλαμβάνεται ρητά η μακροχρόνια αντίρρηση του Αντώνη Σαμαρά για το μείγμα των μέτρων λιτότητας που υιοθέτησε η προηγούμενη κυβέρνηση ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι των ελλειμμάτων του προϋπολογισμού».
Παράλληλα με την επιστολή του, ο πρόεδρος της ΝΔ διατήρησε το δικαίωμα –ερχόμενος στην εξουσία– να αναλάβει πρωτοβουλίες για την εφαρμογή «βιώσιμων, εναλλακτικών πολιτικών». Στη Λ. Συγγρού μάλιστα θεωρούν ότι η προσπάθειά του να πείσει προς αυτήν την κατεύθυνση τους επιτελείς της «τρόικας» θα είναι πιο εύκολη μετά τις πρόσφατες εξελίξεις. Αναφέρονται για την ακρίβεια στην παραδοχή από γερμανικής –κυρίως– πλευράς (στο ανώτερο επίπεδο) ότι το πρόγραμμα που αποφασίσθηκε για την Ελλάδα ήταν κατώτερο των… περιστάσεων.
Ότι δεν εκτιμήθηκε όσο έπρεπε το εύρος των προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, ότι τα μέτρα ήταν αποσπασματικά κ.λπ. «Όταν ο ίδιος ο Β. Σόιμπλε ομολογεί, μέσω των συνεργατών του, τις αδυναμίες και τις αστοχίες τού προγράμματος, με ποιο επιχείρημα θα απορρίψουν τις προτάσεις μας για αλλαγές στην πολιτική που υλοποιείται;» θέτουν το ερώτημα παράγοντες της Λ. Συγγρού. Πάντως στις Βρυξέλλες για την αποτυχία του προγράμματος επιρρίπτουν ευθύνες και στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ:
Είτε διότι αποδείχθηκε ιδιαίτερα αναποτελεσματική στην εφαρμογή των συμφωνηθέντων, είτε διότι τόσο ο (τότε) πρωθυπουργός, όσο και οι υπουργοί Οικονομικών (Παπακωνσταντίνου, Βενιζέλος) αποδέχθηκαν τις αποφάσεις χωρίς να υποδείξουν τις ενδεχόμενες αδυναμίες ή εναλλακτικές λύσεις. «Υπέγραφαν ό,τι τους δίναμε, συμφωνούσαν με όσα τους ζητούσαμε» λένε χαρακτηριστικά, επιβεβαιώνοντας αυτό που ως αίσθηση υπήρχε διάχυτη τους προηγούμενους μήνες.
Ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν είχε ένα εθνικό σχέδιο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης και ότι προσήλθε στις διαπραγματεύσεις με την «τρόικα» με… άδειο χαρτοφύλακα!
Κόντρα στις διαπιστώσεις πολιτικών αναλυτών και Μέσων Ενημέρωσης που έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την επιστολή προς τις Βρυξέλλες και το ΔΝΤ ως «υποχώρηση» και «κίνηση συμβιβασμού» από την πλευρά του κ. Σαμαρά, στη Λ. Συγγρού δηλώνουν δικαιωμένοι από τις εξελίξεις. Επισημαίνουν ότι παρά τις πρωτοφανείς στα χρονικά πιέσεις, εντός κι εκτός Ελλάδας, ο πρόεδρος της ΝΔ άντεξε, διαπραγματεύθηκε σκληρά, σε αντίθεση με τον Γ. Παπανδρέου που «έκανε ό,τι του ζητούσαν».
Και το κυριότερο, διατήρησε ακέραια τη θέση του για αλλαγή της πολιτικής, ενώ άπαντες είχαν προεξοφλήσει την αρνητική απάντηση των Ευρωπαίων. «Κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες υπάρχει η δυνατότητα διαφύλαξης της αξιοπρέπειας και τήρησης της πολιτικής συνέπειας» τονίζουν στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά.