Ο κ. Γκιουλ και η μίζερη Ένωση
Αναφερόμενος, μεταξύ άλλων, και στην Κύπρο, ο κ. Γκιουλ την αποκάλεσε «μισή χώρα», αποκαλώντας επίσης την ΕΕ, στην οποία θα προεδρεύσει το β΄ εξάμηνο του 2012 η Λευκωσία, ως «μίζερη» (!) Ένωση.
Ήδη, από τις 13 του περασμένου Ιουλίου ο τούρκος ΥΠΕΞ είχε καθαρά προειδοποιήσει ότι η χώρα του θα παγώσει τις σχέσεις της με την ΕΕ, αν η Κύπρος αναλάβει την προεδρία της Ένωσης το 2012.
Δεν μας ξενίζουν οι δηλώσεις του τούρκου Προέδρου, ούτε και του επί των Εξωτερικών υπουργού του. Εξάλλου, η μνήμη μας βρίθει παρόμοιων δηλώσεων τούρκων ιθυνόντων, που, παραμένοντας πάντοτε πιστοί στη γραμμή αδιαλλαξίας που η Άγκυρα απαρέγκλιτα τηρεί, μας έχουν συνηθίσει σε ανάλογες εκφράσεις.
Μας δημιουργούνται όμως εύλογες απορίες. Πώς η Άγκυρα, παρά τα αντιθέτως κατά καιρούς υποστηριζόμενα από τούρκους αρμόδιους, διακαώς επιθυμεί επί τόσα χρόνια να ενταχθεί σε μια «μίζερη Ένωση», την πόρτα μάλιστα της οποίας αδιάλειπτα χτυπάει.
Ακόμη, ο κ. Γκιουλ δεν παρέλειψε να δηλώσει -κι αυτό έχει τη σημασία του- ότι η Άγκυρα θα αγνοήσει την κυπριακή Προεδρία και ότι δεν θα συμμετέχει στις συνεδριάσεις όπου θα προεδρεύουν Κύπριοι. Πρόσθεσε μάλιστα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Με άλλα λόγια, δηλαδή, ισχυρίζεται η Άγκυρα ότι θα συνεχίσει να έχει επαφή με την Επιτροπή, αλλά δεν θα έχει καμία σχέση με την κυπριακή Προεδρία. Πώς πρακτικά αλλά και θεσμικά είναι τούτο δυνατό; Δεν πρέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση να τοποθετηθεί επ’ αυτού;
Είναι γνωστή η πολιτική της Άγκυρας. Ουδείς την αγνοεί ούτε φυσικά και οι ευρωπαίοι εταίροι μας. Τα πράγματα όμως πρέπει να λέγονται με το όνομά τους.
Συνεχώς, στη μνημονιακή εποχή που ζούμε, οι Βρυξέλλες και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κάθε άλλο παρά φειδωλές είναι στις παροτρύνσεις, ακόμη και παρεμβάσεις στα εσωτερικά μας. Όλα, στο πλαίσιο νουθεσιών και συμβουλών. Γιατί δεν πράττουν όμως το ίδιο με τους Τούρκους και ανέχονται τη συμπεριφορά των τελευταίων, που χωρίς δισταγμούς και απροκάλυπτα παραβιάζουν τις αρχές και αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Αλλά μήπως έτσι επιβραβεύεται η πολιτική της αδιαλλαξίας και ενθαρρύνεται η Άγκυρα να εφαρμόζει πολιτική α λα καρτ; Δηλαδή ό,τι τη συμφέρει το εφαρμόζει. Ό,τι όχι, το απορρίπτει.
Εξ όσων θυμόμαστε, καμία χώρα, κατά την προενταξιακή της διαδικασία, δεν προέβαλλε παρόμοιες θέσεις. Γιατί λοιπόν η Άγκυρα μονοπωλεί το δικαίωμα της επιλεκτικής εφαρμογής των ευρωπαϊκών κανόνων και αρχών;
Η απάντηση στο ερώτημα θα δώσει και το μέτρο της αποφασιστικότητας των Ευρωπαίων να νουθετήσουν τον απαιτητικό υποψήφιο. Υποψήφιο που επιτέλους πρέπει να μάθει να παίζει με τους ίδιους κανόνες, όπως όλοι.