ΚΚΕ: «Αυταπάτη ολκής» η συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς

Τόσο με τις δημόσιες τοποθετήσεις της Α. Παπαρήγα και άλλων στελεχών όσο και με συνεχόμενη αρθρογραφία στον «Ριζοσπάστη» ξεκαθαρίζεται ότι μια τέτοιου είδους συνεργασία δεν είναι αυτή που απαντάει στη σημερινή συγκυρία και τα λαϊκά αιτήματα.

Υπογραμμίζουν ότι η «εκλογική συμμαχία της Αριστεράς» για μια «άλλη κυβέρνηση» που προτείνεται από τους «οπορτουνιστές» παρουσιάζεται ως διέξοδος από τη σημερινή βαρβαρότητα, που, «χωρίς να πειράξει ούτε μια τρίχα από την εξουσία των μονοπωλίων», θα δημιουργήσει όρους βελτίωσης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων.

Πρόκειται, λένε, για αυταπάτη ολκής, που έχει δοκιμαστεί και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Γαλλία και η Ιταλία, όπου οι κεντροαριστερές κυβερνητικές συμμαχίες με τη συμμετοχή και των εκεί κομμουνιστικών κομμάτων έβγαλαν όλη «τη λάντζα» για το κεφάλαιο, προσφέροντας ταυτόχρονα τις καλύτερες υπηρεσίες στην ενσωμάτωση και την απογοήτευση του λαϊκού κινήματος, το οποίο μάταια προσδοκούσε αλλαγές προς όφελός του.

Αναλύοντας περαιτέρω την άρνησή τους, αναφέρουν ότι η συμμαχία στην οποία καλούν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι έχει ως συγκολλητική ουσία τις εκλογές και τη διαχείριση από μια κυβέρνηση συνεργασίας που θα βγάλει η κάλπη. Συνεπώς, υπογραμμίζουν, αυτή η κυβέρνηση που θα εκλεγεί θα πρέπει να διαχειριστεί τη σημερινή κατάσταση, αφού οι κεντροαριστερές δυνάμεις που θα απαρτίζουν αυτό το κυβερνητικό μέτωπο δεν παλεύουν για την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά για την «κοινωνική συνοχή». Στην ουσία, λένε, προτείνουν τη θωράκιση του αστικού συστήματος και τη διασφάλιση της παραμονής της χώρας μας στο ευρώ.

Ως εκ τούτου, υπογραμμίζουν, μια τέτοια κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τίποτα περισσότερο από όσα κάνουν μέχρι σήμερα οι αστικές κυβερνήσεις, αφού η αποδοχή της αστικής εξουσίας και της ΕΕ είναι αυτή που βάζει τους όρους και τα όρια στη διαχείριση.

Από όλα τα παραπάνω, λένε τα στελέχη του κόμματος, προκύπτει ότι η θέση του ΣΥΡΙΖΑ που απευθύνεται στο ΚΚΕ «να τα βρούμε σε αυτά που συμφωνούμε και να αφήσουμε αυτά στα οποία διαφωνούμε» είναι κοροϊδία στον λαό. Εάν, τονίζουν, προέκυπτε μια τέτοια συμμαχία, αυτό που θα κρινόταν την επόμενη κιόλας μέρα ακόμα και στο πιο απλό ζήτημα της διακυβέρνησης θα ήταν η στρατηγική του κάθε κόμματος, και ξεκαθαρίζουν:

«Οι οπορτουνιστές κάθε είδους θα κοιτούσαν προς την ΕΕ και την παραμονή της χώρας σε αυτήν, ενώ το ΚΚΕ θα πάλευε για αποφάσεις που αντικειμενικά οδηγούν σε ρήξη με την ΕΕ και τα μονοπώλια, με τον λαό στους δρόμους. Έτσι, είναι φανερό ότι μια τέτοια σύμπραξη θα είχε αντικειμενικά «κοντά ποδάρια»».

Ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ, λένε, είναι πολιτικά σχήματα του συστήματος, βλέπουν τις εκλογές σαν διέξοδο για φιλολαϊκές αλλαγές και σπέρνουν αυταπάτες στον λαό ότι οι προς όφελός του ριζικές ανατροπές μπορούν να έρθουν με εύκολα συνθήματα και με επιδερμικούς αγώνες. Είναι χαρακτηριστικό, τονίζουν, ότι σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμα η «Αυγή» πανηγύριζε γιατί «το Μάαστριχτ» καταρρέει, όπως έκανε πριν από λίγα χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, που πανηγύριζε ότι ο δικομματισμός τέλειωσε.

Στον Περισσό δεν μασάνε τα λόγια τους και χαρακτηρίζουν τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για συνεργασία «τυχοδιωκτικές», ενώ υπενθυμίζουν ότι ο χώρος αυτός συνενώνεται και διασπάται με μεγάλη ευκολία, ειδικά μπροστά σε εκλογικές αναμετρήσεις.

Η μόνη, λένε, νικηφόρα συμμαχία και διέξοδος από τη σημερινή κατάσταση είναι αυτή που προτείνει το ΚΚΕ, με οργανωμένους ταξικούς αγώνες, που θα βάζουν στο επίκεντρο της λαϊκής πάλης το αντικειμενικό ζήτημα της λαϊκής εξουσίας με έξοδο από την ΕΕ και μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους.