Ζητήματα ρεαλισμού

Το πρόγραμμα αυτό εξειδικεύεται και επικαιροποιείται ακόμα περισσότερο με βάση τις βαθιές ανατροπές της συγκυρίας. Από τότε ξεκίνησε το «παιχνίδι» του ρεαλισμού. Τι μας λένε οι αντίπαλες δυνάμεις, δήθεν εξουσίας; Εντάξει, έχετε πρόγραμμα, αλλά δεν είναι ρεαλιστικό. Έχετε προτάσεις, αλλά δεν είναι ρεαλιστικές.

Τι είναι όμως ρεαλισμός;

Στη σημερινή συγκυρία ο ρεαλισμός τους είναι: η κατάσταση της χώρας είναι κακή, το χρέος μεγάλο, το Μνημόνιο απαραίτητο, τα μέτρα αναπόφευκτα, πρέπει να υπακούσουμε στην «ευρωπαϊκή ηγεσία», η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι τελικά μια μεγάλη επιτυχία, όλα γίνονται για να πληρώσουμε τα χρέη, για να ‘χουμε πλεονάσματα και έτσι θα ‘χουμε ανάπτυξη. Αυτά ακούμε δύο χρόνια τώρα. Τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα καταστρέφονται, η οικονομία βουλιάζει στην ύφεση, η ανεργία ανεβαίνει με άλματα. Σε τελική ανάλυση, ο ρεαλισμός τους καταστρέφει την κοινωνία, την οικονομία και με ταχύτητα την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο δικός μας ρεαλισμός είναι πιο ρεαλιστικός. Στο δικό μας ρεαλισμό υπάρχει μια βασική ιδέα. Να μπει ένα τέλος στην δήθεν ρεαλιστική πολιτική τους, να μη γυρίσουμε πίσω στην προ κρίσης εποχή, να οικοδομήσουμε μια νέα κατάσταση σε Ελλάδα και Ευρώπη. Ο δικός μας ρεαλισμός λέει πως πρέπει ν’ αλλάξει ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας, να διαμορφωθεί μια νέα συνθήκη αλληλεγγύης ανάμεσα στους ευρωπαϊκούς λαούς, να υπάρξει ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο», με βάση τις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες. Αυτά τα κάνουμε πολύ συγκεκριμένα. Έχουμε ανάγκη μια νέα κυβέρνηση, έναν νέο συνασπισμό εξουσίας, με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς. Και αυτό είναι ρεαλιστικό στη βάση ενός προγράμματος, όχι ελάχιστου, αλλά αναγκαίου. Κάποιοι θα χάσουν. Να είναι οι τραπεζίτες και όχι οι λαϊκοί καταθέτες. Να είναι οι χρηματαγορές και όχι οι μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικρομεσαίοι. Να είναι οι πλούσιοι και όχι οι φτωχοί. Να είναι η Μέρκελ, ο Σαρκοζί και σία και όχι οι κοινωνικές δυνάμεις.

Αυτός ο ρεαλισμός, ο δικός μας ρεαλισμός, έχει ελπίδα διεξόδου από την κρίση. Ο δικός τους ρεαλισμός έχει τη σιγουριά της καταστροφής.


Σχολιάστε εδώ