διά χειρός
…του συμβούλου αμερικανικής κυβέρνησης και ιστορικού Έντουαρντ Λούτβακ, σε συνέντευξή του στο «Βήμα», απαντώντας στο ερώτημα αν η Ελλάδα θα είχε μέλλον εκτός ΕΕ.
Με τη δραχμή η Ελλάδα θα γινόταν ανταγωνιστική!
«Φυσικά και θα είχε. Κατʼ αρχάς, εκτός ΕΕ η Ελλάδα θα γινόταν ανταγωνιστική. Ακόμη κι αν δεν είχε πρόβλημα χρέους, η χώρα σας θα είχε τεράστιο πρόβλημα μη ανταγωνιστικότητας. Αντιλαμβάνομαι ότι δεν μπορείς να ράψεις ένα πουκάμισο στην Ελλάδα και να το πουλήσεις στην Κίνα, αλλά θα έπρεπε να ήσουν σε θέση να ράψεις δύο πουκάμισα και να τα πουλήσεις στη Γερμανία. Δεν μπορείς, γιατί το κόστος στην Ελλάδα είναι υψηλότερο από αυτό στη Γερμανία. Με τη δραχμή η υποτίμηση θα καθιστούσε ανταγωνιστική την Ελλάδα. Με το να μένει στο ευρώ, για να γίνει ανταγωνιστική, όλοι πρέπει να κάνουν ένα βήμα πίσω! Που σημαίνει ότι κάθε μισθός πρέπει να μειωθεί κατά 40%, κάθε τιμή πρέπει να μειωθεί κατά 40%. Ακόμη και αν κάποιος λοιπόν με ένα μαγικό ραβδί μηδένιζε το χρέος, ακόμη και τότε την επόμενη ημέρα πάλι η χώρα δεν θα ήταν ανταγωνιστική. Και ανταγωνιστική πρωτίστως σημαίνει ότι η Ελλάδα θα γινόταν μια χώρα πλούσια από τον τουρισμό».
****
…του Jacques Sapir, γάλλου ακαδημαϊκού, οικονομολόγου, διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Βιομηχανικών Σπουδών, απαντώντας στο ερώτημα της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας»: «Έχει ζωή η Ευρωζώνη; Έχει θέση η Ελλάδα μέσα σʼ αυτήν;».
Λιγότερες οι συνέπειες με την έξοδο
«Εάν η Ελλάδα αποχωρήσει από την Ευρωζώνη, αυτό συνεπάγεται σημαντικά μέτρα. Πρώτον, οι τράπεζες είναι αναπόφευκτο να κρατικοποιηθούν. Δεύτερον, θα πρέπει να εγκατασταθεί σύντομα ένα ισχυρό σύστημα ελέγχου κεφαλαίων. Τρίτον, οι κανόνες χρηματοδότησης του ελλείμματος του προϋπολογισμού θα αλλάξουν. Τέταρτον, χρειάζεται συνδυασμένη πολιτική τιμών και εισοδήματος. Η αποχώρηση θα έχει οδυνηρές συνέπειες για τον πληθυσμό, λιγότερες όμως απʼ ό,τι η συνέχιση της τρέχουσας πολιτικής. Ας δούμε την εναλλακτική: Με τη σημερινή πολιτική τα επόμενα τρία χρόνια το ΑΕΠ θα μειωθεί πιθανώς κατά 15% και τα εισοδήματα κατά 20%. Με την αθέτηση πληρωμών και την υποτίμηση θα υπάρξει ένα άμεσο σοκ αλλά μετά η ανάπτυξη θα είναι ραγδαία».
****
… του στενού συμβούλου του Παπανδρέου, καθηγητή του Χάρβαρντ Ρίτσαρντ Πάρκερ (που δύο χρόνια τώρα ποτέ δεν ειπώθηκε τι λεφτά παίρνει), ο οποίος στην ερώτηση αν θα παραμείνει ο Γ. Παπανδρέου πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και θα επιχειρήσει να επιστρέψει στην πρωθυπουργία, στη συνέντευξη που έδωσε στην «Καθημερινή» η απάντησή του ήταν:
Όνειρα θερινής νυκτός…
«Πόσες φορές έγιναν πρωθυπουργοί ο παππούς και ο πατέρας του; Η ιδιαιτερότητα της ελληνικής πολιτικής ζωής είναι ότι οι ηγέτες επιστρέφουν. Και αυτό είναι θετικό στοιχείο. Ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Ανδρέας Παπανδρέου υπηρέτησαν τον ελληνικό λαό ως πρωθυπουργοί περισσότερες από μία φορά. Δεν βλέπω κάποιο στοιχείο στην ελληνική ιστορία που να μην επιτρέπει να συμβεί το ίδιο και με τον Γιώργο Παπανδρέου. Νομίζω ότι μπορεί να είναι ξανά ένας μεγάλος ηγέτης της Ελλάδας. Έκανε το καλύτερο που μπορούσε κάτω από απίστευτες συνθήκες. Οι Έλληνες θα αρχίσουν τα επόμενα χρόνια να αντιλαμβάνονται πόσες μεταρρυθμίσεις έθεσε σε κίνηση κατά τη διάρκεια της διετίας που κυβέρνησε».
****
…του πολιτικού συντάκτη των «Νέων» Γιώργου Παπαχρήστου.
Τον σέρνουν στον απόλυτο εξευτελισμό…
«Είμαι σκληρός με τα στελέχη γύρω από τον Γιώργο, αλλά δεν μπορώ. Δεν μπορώ άλλο να τους βλέπω να τον σέρνουν προς τον απόλυτο εξευτελισμό λες και τον μισούν. Κι επειδή πολλοί ίσως θεωρήσουν ότι είμαι οξύς, θα αναφέρω ένα παράδειγμα για να βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του. Έχει ξεκινήσει η διαδικασία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης και η μεγάλη συζήτηση είναι αν η κυβέρνηση Παπανδρέου θα υπερψηφιστεί. Ο ίδιος έχει αγωνία μεγάλη. Αλλά ποιος είναι εκεί να τον εμψυχώσει; Ο (απαραίτητος όπως πάντα) Νίκος Αθανασάκης. Που ανακαλύπτει διαβάζοντας τον κανονισμό της Βουλής ότι δεν υπάρχει πρόβλημα αν αποχωρήσει η Νέα Δημοκρατία – η κυβέρνηση θα πάρει ψήφο εμπιστοσύνης επί των παρόντων, άρα μπορεί να κυβερνάει και με… 120 ψήφους! Ο Αθανασάκης εξακολουθεί να είναι σύμβουλος του Γιώργου…».
****
… του Αλέξη Παπαχελά, διευθυντή της «Καθημερινής», από το κυριακάτικο σχόλιό του.
Άλλα το πρωί, άλλα το βράδυ…
«Επέμενε να κάνει υπουργούς “παιδιά” χωρίς εμπειρία, με αλαζονεία δυσανάλογη με τα ένσημα που είχαν κολλήσει και επέβαλε ένα άκρως χαοτικό σύστημα μη συντονισμού της κυβέρνησης. Ο τρόπος διοίκησης είναι άλλωστε κατά τη γνώμη μου η αχίλλειος πτέρνα που, σε στιγμές πανικού ή “πριγκιπικού” εγωισμού, ώθησε τον κ. Παπανδρέου σε αυτοκτονικές τρέλες, όπως π.χ. στις Κάννες.
Ο κ. Παπανδρέου δεν είχε ποτέ μια σταθερή πορεία. Το πρωί συμφωνούσε με τον κ. Παπακωνσταντίνου, το βράδυ με την κ. Κατσέλη, το επόμενο πρωί με τον κ. Ραγκούση, το βράδυ με τον κ. Παπουτσή. Το εκκρεμές εκινείτο μεταξύ νεωτερικότητας και γραφικής παλαιολιθικής “πασοκονοοτροπίας”».