Ανακοίνωσε η Τουρκία τον αριθμό των Ενόπλων της Δυνάμεων
Για πρώτη φορά στην ιστορία τους, οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις ανακοίνωσαν το μέγεθος του ανθρώπινου δυναμικού που διαθέτουν.
Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, το στρατιωτικό και πολιτικό προσωπικό στις
Ένοπλες Δυνάμεις της γειτονικής χώρας ανέρχεται στα 720.000 άτομα.
Στον αριθμό αυτό δεν συμπεριλαμβάνονται οι πολιτοφύλακες, που επιστρατεύονται από τον τοπικό πληθυσμό στην ανατολική Τουρκία και πολεμούν στο πλευρό του στρατού κατά των κούρδων ανταρτών.
Δεν συμπεριλαμβάνεται επίσης η Αστυνομία, που είναι παραστρατιωτικό σώμα. Αντιθέτως, συνυπολογίζεται η Χωροφυλακή, επισήμως επίσης παραστρατιωτικό σώμα, το οποίο όμως εντάσσεται απευθείας στο οργανόγραμμα και στην ιεραρχία των Ενόπλων Δυνάμεων, όπως και η Ακτοφυλακή.
Γιατί άραγε ανακοινώνει η Τουρκία αυτήν τη στιγμή τον αριθμό των Ενόπλων της Δυνάμεων; Απεβίωσε, δυστυχώς, προ ολίγων ημερών και ο αγαπητός δάσκαλος Νεοκλής Σαρρής, ο μόνος ίσως που θα μπορούσε να μας δώσει μια πειστική ερμηνεία…
Πρωτοβουλίες
Δημοκρατών Πολιτών
Το έχω γράψει, το επαναλαμβάνω:
Εμείς οι «απόγονοι» της Δημοκρατικής Κεντροαριστεράς του 1965, εμείς που αγωνιστήκαμε μέσα από τις γραμμές του ΠΑΚ και άλλων αντιστασιακών οργανώσεων την περίοδο της δικτατορίας 1967-74, εμείς που εν συνεχεία φτιάξαμε το ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης, παλέψαμε με βάσεις αρχές και αξίες – άρα στο διάβα του χρόνου αυτονόητα απομακρυνθήκαμε, αποχωρήσαμε ή διαγραφήκαμε από αυτό που κάποτε υπήρξε Κίνημα, στη συνέχεια έγινε μηχανισμός και τώρα κατέληξε αδυσώπητη εξουσία.
Όσοι παραμείναμε σταθεροί με βάση τις αρχές της εθνικής ανεξαρτησίας – λαϊκής κυριαρχίας – κοινωνικής απελευθέρωσης στις ιδέες μας, όσοι παραμείναμε σε αυτό που αποκαλείται (ως αναφορά) είτε «σοσιαλιστικός χώρος» είτε πατριωτική Αριστερά σήμερα έχουμε ύψιστο καθήκον να υπερασπιστούμε μια όλο και συρρικνούμενη δημοκρατία, να υποστηρίξουμε μια όλο και πιο περιορισμένη λαϊκή κυριαρχία, να υπερασπίσουμε το Σύνταγμα (από τις παρεκτροπές που γίνονται από την εξουσία ως δήθεν «ερμηνείες»), την εδαφική ακεραιότητα – την ίδια την υπόσταση της χώρας, την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτονόητη πρέπει να είναι η συμμετοχή μας σε όλες τις (αντιμνημονιακές) πρωτοβουλίες που υπηρετούν τα ανωτέρω. Με την ευκαιρία θα αναφερθώ σε ένα ενδιαφέρον απόσπασμα από κείμενο που κυκλοφορεί μέχρι στιγμής underground, αλλά σύντομα, όπως διαβεβαιώνουν οι συντάκτες του, θα κυκλοφορήσει δημόσια.
Διαβάζω σε αυτό, ανάμεσα στα άλλα, τα εξής άκρως ενδιαφέροντα: «…Η ενότητα και η πανστρατιά που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία για την έξοδο από την κρίση δεν μπορεί να διαμορφωθεί πάνω στη βάση “μανιφέστων”, δηλώσεων προσωπικοτήτων, εξαντλητικών προγραμμάτων, μεσσιανικών προσδοκιών. Αντίθετα, σε όλα αυτά απαιτείται οικονομία δυνάμεων, λιτότητα, παραγκωνισμός προσωπικών βλέψεων, παράκαμψη παλαιών διαφορών και συγκρούσεων, ενότητα και σύμπραξη χωρίς προαπαιτούμενα – πέρα από την καλή πίστη και τη στοιχειώδη δημοκρατική συμπεριφορά».
Ευχόμαστε τα καλύτερα, τόσο στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία όσο και σε όσες άλλες (πολυάριθμες) κινούνται σοβαρά στην κατεύθυνση μιας πλατιάς δημοκρατικής λαϊκής ενότητας, στην κατανόηση της αναγκαιότητας συγκρότησης μιας ενωτικής δημοκρατικής αντιμνημονιακής συμμαχίας, με τους «παράγοντες» σε δεύτερη μοίρα, με δεσπόζον πνεύμα: αρχές -αξίες- στάσεις ζωής.
Αντί επιλόγου
Αντιγράφω από το τελευταίο τεύχος της κεφαλονίτικης εφημερίδας «Νυστέρι», την οποία εκδίδει ο φίλος μου Γιάννης Κρούσος:
«Θα βρεθούμε ξανά
όταν όλα θα έχουν περάσει.
Στην πατρίδα φιλιά
Και κουράγιο να πεις μην ξεχάσεις».