Δεν γεννάμε πια ιδέες…

Και η ελληνική μυθολογία μπορεί να δώσει πολλές.

Ο Γρηγόρης μιλά για τη δουλειά που έγινε αγαθό πολυτελείας, καθώς είναι δυσεύρετη στις μέρες μας, ενώ τονίζει ότι ο ίδιος θα μπορούσε να δουλέψει οπουδήποτε, γιατί η δουλειά δεν είναι ντροπή. Επίσης, πιστεύει ότι είναι λάθος να πυροβολούμε την ελληνική τηλεόραση, γιατί κρατά συντροφιά -και εκεί έξω υπάρχει μοναξιά- και θεωρεί κριτή του τον κόσμο! Τέλος, μιλά για τους φόβους και το πόσο σημαντικό είναι να νικάς κάποιες μάχες μαζί του, ενώ υπογραμμίζει ότι η ευτυχία βρίσκεται στην αφαίρεση!

// Συνεχίζει να είναι όμορφος ο ελλαδικός κόσμος, παρά την κρίση; Ποιες είναι οι διαφορές που εντόπισες από τη γύρα σου,
από τον περίπατο που είχες κάνει παλιότερα και πάλι με την ίδια εκπομπή;
Μαρία, συνεχίζει να είναι όμορφος ο ελληνικός κόσμος, αλλά πληγωμένος! Και είναι πολύ πληγωμένος, θα έλεγα, γιατί κάποιοι του είπαν πάρα πολλά ψέματα. Τον κόσμο στην επαρχία και στα ακριτικά χωριά τον θυμούνται μόνο κατά την περίοδο των εκλογών και μετά τον ξεχνούν. Εκείνοι όμως έχουν συνηθίσει στην αδιαφορία και όλοι μαζί έχουν πετύχει πολλά και αρκετές φορές υποκαθιστούν και το κράτος.
// Στην επαρχία θεωρείς ότι η Ελλάδα αναγεννιέται;
Μα, δεν είναι υποθετική η αναγέννηση. Ξέρεις πόσοι άνθρωποι έχουν γυρίσει στα χωριά τους τα τελευταία τρία με τέσσερα χρόνια και προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους από την αρχή; Εγώ συνάντησα πάρα πολλούς. Μια καινούργια Ελλάδα γεννιέται μέσα στην κρίση και ξαναχτίζει το πατρικό της στο χωριό, φυτεύει το μποστάνι της, δημιουργεί το κοτέτσι της και είναι αυτάρκης… Τι κάνεις, όμως, μ’ αυτούς που μεταναστεύουν στο εξωτερικό, γιατί δεν έχουν σπίτι στο χωριό; Ξέρεις πόσους νέους μετανάστες Έλληνες συνάντησα στη γιορτή της μπίρας τον Οκτώβριο στο Μόναχο; Και μου διηγήθηκαν άσχημες ιστορίες, με τους Γερμανούς να τους βρίζουν όταν μαθαίνουν την καταγωγή τους.
// Και να σκεφτείς ότι μετά από έρευνα Ινδού οικονομολόγου αποδείχθηκε ότι οι Γερμανοί αυτή την κρίση των δύο χρόνων την έχουν πληρώσει κατά κεφαλήν 500 ευρώ, ενώ οι Έλληνες 3.800 ευρώ, οι Πορτογάλοι 3.600 ευρώ… Άραγε, πρόκειται για μεγάλο ψέμα ότι οι Γερμανοί μας πληρώνουν…
Εγώ γεννήθηκα στη Γερμανία, μεγάλωσα εκεί, οι γονείς μου ήταν μετανάστες, δούλευαν νυχθημερόν στα εργοστάσια και δεν μπορώ να φανταστώ, μετά τα όσα προσφέραμε οι Έλληνες ως εργατικό δυναμικό στη Γερμανία, να υπάρχει αυτό το ρατσιστικό κλίμα για τους Έλληνες. Δεν φταίμε οι τεμπέληδες Έλληνες για αυτήν την κρίση. Τώρα που απειλείται η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία, τι έχουν να πουν; Μα, μπορεί να λειτουργήσει η ΕΕ, όταν δεν υπάρχει ενιαίο υπουργείο Οικονομικών για όλες τις χώρες και μια Κεντρική Τράπεζα που να δανείζει; Δεν θα προχωρήσει έτσι το σύστημα, θα διαλυθεί, γιατί πάντα θα δέχεται επιθέσεις από τις αγορές και τους κερδοσκόπους.
// Σε ακούω αγανακτισμένο, σαν να ήρθες μόλις από το Σύνταγμα…
Ειλικρινά, είμαι πάρα πολύ θυμωμένος με τους πολιτικούς μας, γιατί τόσα χρόνια έλεγαν στον κόσμο ότι υπήρχαν λεφτά, ενώ η χώρα είχε καταχρεωθεί στα δάνεια. Είναι δυνατόν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού να ξέρει ότι το σπίτι του καταρρέει, τα θεμέλια είναι σαθρά και αυτός να δίνει τα λεφτά για την αγορά μπιμπελό στο σαλόνι; Είναι δυνατόν η πολυκατοικία να είναι ετοιμόρροπη και οι ένοικοι να μην ξέρουν την αλήθεια, γιατί αυτοί που διαχειρίζονται τα λεφτά της πολυκατοικίας απλά συντηρούν την κατασκευή με βάψιμο για να μη χάσουν τη θέση τους; Εγκληματικές ενέργειες. Ζούσαμε μέσα στο όνειρο της ψεύτικης ευμάρειας και τώρα έγινε το όνειρο εφιάλτης.
// Δηλαδή οι ένοικοι της πολυκατοικίας είναι άμοιροι ευθυνών; Και αυτοί που έπαιρναν διακοποδάνεια, εορτοδάνεια…
Είναι σοκαριστική και η ανευθυνότητα των πολιτών. Εγώ μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι που κάναμε πράγματα μέχρι εκεί που έφταναν τα πόδια μας. Είναι τρελό να εισάγουμε σπαράγγια από το Περού. Γυρνώντας την Ελλάδα μέσω της εκπομπής, είδα ότι η Ελλάδα μας κάνει μέχρι εξαγωγή σαλιγκαριών. Είναι δυνατόν το λάδι μας να το παίρνει η Ιταλία, η Ισπανία και να το πουλάει ως δικό της συσκευασμένο; Η Ελλάδα ποτέ δεν ήταν φημισμένη για τη βιομηχανική της παραγωγή, αλλά η οικονομία μας ήταν κυρίως αγροτική. Η ελληνική γη όλα τα παράγει. Τι έγινε και έκλεισαν τα εργοστάσια ζάχαρης;
// Οι γονείς, επειδή οι αγροτικές δουλειές ήταν σκληρές, ήθελαν τα παιδιά τους στα γράμματα…
Δεν τα ήθελαν στα γράμματα. Εκεί έχει διάβασμα. Στο Δημόσιο τα ήθελαν. Όταν ήρθαμε στην Ελλάδα πήγαινα νυχτερινό λύκειο, πήρα πτυχίο ηλεκτρολόγου και παράλληλα δούλευα στην οικοδομή και έβαζα ασανσέρ. Πολύ κερδοφόρα δουλειά. Ζητούσαμε εργάτες να δουλέψουν με πολύ καλό μεροκάματο στους ανελκυστήρες και δεν ερχόταν κανείς. Γιατί;
// Είναι σκληρή δουλειά η οικοδομή. Μέσα στο κρύο ή τη ζέστη. Η γενιά μας ήταν πιο πολύ της καλοπέρασης…
Ωραία, και τον τουρισμό, που είναι μια ευχάριστη δουλειά, δεν είδα να τον κάνουμε καλά. Έχουμε τουρισμό μόνο για τρεις μήνες. Ξέρεις τι είναι να έχεις το πιο πολυδιαφημισμένο βουνό, τον Όλυμπο, και να μην έχεις φτιάξει εκεί ένα θεματικό πάρκο με παιχνίδια γύρω από τους 12 θεούς και μια μικρή Disneyland, αλλά με βάση της την ελληνική μυθολογία; Εδώ οι Γάλλοι έφτιαξαν το Πάρκο του Αστερίξ έξω από το Παρίσι και γίνεται χαμός και εμείς αφήνουμε την Ιλιάδα και την Οδύσσεια να γίνονται μόνο ταινίες από ξένους στο Χόλιγουντ. Τα πάντα ανεκμετάλλευτα.
// Έχεις πάει σε τόσες γιορτές. Στη γιορτή της ντομάτας στην Ισπανία, στη γιορτή της μπίρας στο Μόναχο, ποιες σκέψεις σου ήρθαν στο μυαλό; Ότι ο άνθρωπος χρειάζεται μόνο μια μπίρα για να περάσει καλά και όμορφη παρέα;
Όχι, δεν είμαι τόσο ρομαντικός. Ρώτησα και έμαθα ότι από τη γιορτή της μπίρας οι Γερμανοί βγάζουν εκατομμύρια ευρώ, ενώ στην Ισπανία έψαχνα να βρω ξενοδοχείο και δεν έβρισκα -στη Βαλένθια δεν υπήρχε τίποτα- γιατί έρχονταν τουρίστες από όλο τον κόσμο για να πετάξουν ο ένας στον άλλο ντομάτες. Και αναρωτήθηκα: Αλήθεια, ποια μεγάλη φιέστα έχουμε εμείς στην Ελλάδα μ’ αυτόν τον ήλιο, με αυτήν τη γαλάζια θάλασσα, με αυτό το λάδι, μ’ αυτά τα αμπέλια, με αυτήν την ιστορία, με αυτούς τους χορούς; Η Ισπανία φέρνει κόσμο από τα πέρατα της γης ρίχνοντας ντομάτες, εμείς τι κάνουμε για να αυξήσουμε τον τουρισμό μας εκτός καλοκαιριού; Καλά, δεν γεννάμε ιδέες; Υπνωτιστήκαμε; Ή μας υπνώτισαν; Θα αρχίζω να πιστεύω τον Λιακόπουλο που λέει ότι κάτι ψέκασαν πάνω στη γη και ήρθε όλο πάνω από τη χώρα μας… (γέλια).
// Φοβάσαι μη χάσεις τη δουλειά σου;
Μπορώ να ξαναγυρίσω στην οικοδομή, μπορώ να δουλέψω σερβιτόρος, μπάρμαν, ταξί, ό,τι θες. Δεν τη φοβάμαι τη δουλειά, η δουλειά δεν είναι ντροπή.
Εγώ αυτό που φοβάμαι είναι να βλέπω ηλικιωμένους να μην έχουν να πάρουν τα φάρμακά τους ή να πάρουν πετρέλαιο να ζεσταθούν. Δεν γίνεται ο πατέρας μου, που όλη του τη ζωή δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ εργάτης στο εργοστάσιο, με βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα να του κόβεται η σύνταξη. Αυτό με στενοχωρεί αφάνταστα. Επίσης, αυτό που με λυπεί πάρα πολύ είναι ότι έφτασαν σε τέτοιο σημείο τα πράγματα, που σου έχουν αφαιρέσει το δικαίωμα να εργαστείς για σένα και την οικογένειά σου. Το μέγιστο αγαθό θεωρείται προνόμιο. Η δουλειά έγινε πολυτέλεια. Η πολιτεία στερεί στα παιδιά της την εργασία και όσοι έχουν εξειδικευμένες γνώσεις ήδη ετοιμάζονται για μετανάστευση. Είναι τρελό να ντρέπεσαι να πεις ότι εσύ δουλεύεις, τη στιγμή που οι μισοί σου φίλοι είναι άνεργοι. Αλήθεια, δεν μπορώ να δικαιολογήσω αυτό που συμβαίνει στη χώρα μου. Να έχει χτυπήσει την Ελλάδα ένα τσουνάμι, μια φυσική καταστροφή, να έλεγα να βάλουμε όλοι πλάτη για να στήσουμε τη χώρα μας από την αρχή. Θα έλεγα ήταν θέλημα Θεού. Τώρα τι να πω; Ότι ήταν θέλημα ανόητων ανθρώπων να καταστραφούμε; Και να έχεις και τους Ευρωπαίους να σε κοιτάνε με μισό μάτι; Κάποτε σκεφτόμουν να ασχοληθώ με τα κοινά. Σήμερα ούτε που μου περνάει απ’ το μυαλό.
// Σε πειράζει η κακόβουλη κριτική των Ευρωπαίων;
Ναι. Γιατί εγώ στο νυχτερινό σχολείο που πήγαινα είχα ένα λυκειάρχη που μας έκανε να αγαπήσουμε πολύ την Ελλάδα και να νιώθουμε υπερήφανοι για τους αγώνες μας και την ιστορία μας. Αλλά κάποιες φορές σκέφτομαι έχουν σχέση οι σημερινοί νεοέλληνες με τους αρχαίους; Δεν ξέρω πια…
// Πώς σου φαίνεται η τηλεόραση στις μέρες μας;
Στην Ελλάδα κάνουμε ένα λάθος. Έχουμε συνδυάσει την παιδεία με την τηλεόραση. Λοιπόν, η τηλεόραση δεν υποκαθιστά το σχολείο. Στην Ευρώπη και στην Αμερική έχουν πολύ χειρότερα προγράμματα και λιγότερες ώρες προγράμματος, αλλά κανείς δεν το γράφει αυτό. Οι κριτικοί ποτέ δεν έχουν γράψει για μια ωραία εκπομπή, για μια καλή παραγωγή. Πάντα γράφουν για το κακό. Στην Ελλάδα το κακό πουλάει. Τι κρίμα. Σε ένα χωριό ένας παππούς μού είπε «παιδί μου, πάντα να προκαλείς καλό». Πολύ μου άρεσε ως φράση…
// Μειώθηκε φέτος η αμοιβή σου;
Φυσικά. Και δεν παραπονέθηκα. Όταν μια επιχείρηση στο παρελθόν με είχε πληρώσει πολύ καλά, δεν θα παραπονεθώ που πάνω στην κρίση μου κάνει περικοπές. Για να υπάρξω στην τηλεόραση πρέπει πρώτα από όλα να επιβιώσει η επιχείρηση. Το ένα χέρι νίβει το άλλο. Η ζωή κάνει κύκλους. Για μένα πιο σημαντικό είναι στην εκπομπή μου να δουλεύουν περισσότεροι άνθρωποι, παρά να πληρώνομαι εγώ υπέρογκα. Θα ήμουν παρανοϊκός να θέλω να ζω εγώ καλά σε μια κοινωνία που είναι δυστυχισμένη. Η ευτυχία για να υπάρξει, τη στιγμή που ζούμε όλοι μαζί σε μια κοινωνία, πρέπει να μοιράζεται.
// Η πρωινή ζώνη στα κανάλια θα καταργηθεί από τον Οκτώβριο, γιατί σ’ αυτήν τη ζώνη δεν έχουν τηλεθεατές και διαφήμιση. Έχεις χτίσει αυτήν τη ζώνη, θα σε πονέσει η κατάργησή της;
Η τηλεόραση το πρωί κρατά συντροφιά. Είναι εύκολο να κρίνεις αυτούς που βλέπουν το πρωί τηλεόραση, αλλά πολλές γυναίκες είναι νοικοκυρές και αυτές οι εκπομπές είναι ο δίαυλός τους με την κοινωνία. Για έναν ηλικιωμένο που κάθεται μέσα στο σπίτι, για έναν άνεργο, για έναν ασθενή, η τηλεόραση είναι συντροφιά. Υπάρχει μεγάλη μοναξιά. Δεν μ’ αρέσουν αυτοί που κατακρίνουν τα πρωινάδικα. Ξέρετε ότι όταν το καλοκαίρι δεν έβγαινε το πρωινό, μας ρωτούσαν πότε θα ξαναβγούμε;
// Για σένα ποιος είναι ο κριτής σου;
Ο κόσμος! Όταν κάνω πράγματα που τους αρέσουν με σταματάνε στο δρόμο και μου λένε «Γρηγόρη, μπράβο». Όταν δεν τους αρέσουν και πάλι με σταματάνε και μου τα λένε ένα χεράκι: «Γρηγόρη, δεν μας άρεσε». Δεν τους ξεφεύγεις. Τις κακοπροαίρετες κριτικές δεν τις διαβάζω πια. Ούτε καν τις βλέπω. Υπάρχουν κριτικοί που γράφουν για μια εκπομπή χωρίς να τη δουν. Έχουν μαντικές ικανότητες;
// Πώς σου φαίνεται το ριάλιτι της Βίσση;
Θεωρώ ότι η Άννα είναι σε πολύ καλή φάση ζωής, γι’ αυτό και το έκανε. Απενοχοποιήθηκε από τους φόβους της. Χρειάζεται πολλή δύναμη για να το κάνεις αυτό.
// Μιας και είπες τη λέξη «φόβο»…
Έγραψες ένα βιβλίο για το φόβο.
Γιατί;
Το βιβλίο θα βγει στις αρχές του 2012 και τιτλοφορείται «Μακιγιαρισμένες φοβίες» (εκδόσεις «Ψυχογιός»). Πραγματεύεται τις φοβίες της ζωής μας, που πήραν άλλο μέγεθος και ύφος στη ζωή μας, με αποτέλεσμα να μην το καταλάβουμε με το πέρασμα του χρόνου. Το βιβλίο δεν έχει σκοπό να δώσει συμβουλές. Απλά κατέγραψα τις φοβίες γνωστών μου. Από το φόβο δύσκολα απελευθερώνεσαι, αλλά μπορείς να κερδίσεις διάφορες μάχες και αυτό είναι το σημαντικό. Όλα έχουν σχέση με τους γονείς και την αυτοπεποίθηση που σου έχουν δώσει.
// Και η ευτυχία σου ποια είναι;
Ένας γέροντας μου είπε: «Αν θες να γίνεις έξυπνος βάζε κάθε μέρα κάτι στο μυαλό σου. Αν θες να γίνεις σοφός βγάζε κάθε μέρα κάτι από το μυαλό σου»… Η ευτυχία βρίσκεται στην αφαίρεση.
Υπάρχουν άνθρωποι ανηδονικοί, ανικανοποίητοι. Και αυτό γιατί έχουν μάθει να ζουν με τα περιττά.