Βάζει κανείς μυαλό;
Λάθη επί λαθών δεν χτίζουν, όμως, ποτέ το ορθό.
Εκτός αν πρόκειται για λάθη που συγχωρέθηκαν (από τον λαό), αφού πρώτα τα αναγνώρισαν (οι διαπράξαντες) με ειλικρίνεια και διάθεση έμπρακτης μετάνοιας. Τότε τα λάθη ξεχρεώνονται (πολιτικά και ατομικά).
Τα λάθη που (νομίζουμε ότι) παρεγράφησαν ή θάφτηκαν (μέσα στην ιστορία ή στʼ αρχεία ή στις συνειδήσεις των «μυστικών κύκλων») δεν εξαγνίζονται και δεν μπορεί οι «δράστες» να εξαγγέλλουν ή να συμμετέχουν σε νέες πορείες, νέους αγώνες και νέους στόχους με χρεωμένα τα παλιά λάθη.
Θα ʼθελα στο σημερινό σημείωμα να περιγράψω ορισμένους τύπους από αυτούς που κατά τη διετία του ΠΑΣΟΚ διέπραξαν λάθη, τα οποία είμαι βέβαιος ότι δεν θα δουν ποτέ το φως της δημοσιότητας, με αποτέλεσμα ο ίδιος ο οργανισμός του Κινήματος να κινδυνεύει να μολυνθεί από «μικρόβια» για τα οποία δεν είναι υπεύθυνες ούτε η (σοσιαλιστική) ιδεολογία ούτε οι αρχές της 3ης Σεπτέμβρη.
1. Οι (υπερ)προστατευόμενοι: Αυτοί έδρασαν «αυθαίρετα», καλυπτόμενοι υπό αρχηγίσκου τινός. Έδρασαν εκτός γραμμής, αλλά εντός «ομαδούλας» και «παρεούλας».
Ακόμα κι αν αλλάξανε ή αλλάξουν «προστάτη», αυτοί οι αδένες είναι καρκινογόνοι, κυρίως λόγω κτηθείσης νοοτροπίας (ή και λόγω απληστίας).
2. Τα τρωκτικά: Αυτοί δρουν μέσα στα υπουργεία και γενικότερα τη δημόσια διοίκηση κερδίζοντας ψιλορουσφέτια, παραγοντίζοντας, αλλά χωρίς πολιτική εμβέλεια. Τέτοιοι τύποι δεν θα λείψουν ποτέ κι από κανένα πολιτικό μηχανισμό, ίσως γιατί κουβαλάνε μέσα τους όλη τη «μίζερη» πλευρά της νεότερης ελληνικής ιστορίας.
3. Οι διπρόσωποι: Αυτοί δρουν σε δύο επίπεδα. Ως «πολιτικά όντα» παρουσιάζονται πιστοί στην ηγεσία, δραστήριοι, με σχέσεις και επαφές. Ως «κοινωνικά όντα» έχουν καταθέσει την «πίστη τους» στην ακριβώς αντίθετη πολιτική όχθη, σʼ εκείνη που το βράδυ στα κομματικά γραφεία βρίζουν ως αναχρονιστική, λαομίσητη κ.λπ., αλλά την οποία το πρωί στα επαγγελματικά γραφεία υπηρετούν πέραν του επιτρεπτού βαθμού που θα μπορούσε να συγχωρέσει η ανάγκη για επιβίωση. Κι αυτή η κατηγορία χρειάζεται εξυγίανση.
4. Οι «έμμισθοι»: Αυτοί μοιάζουν με τους διπρόσωπους, μόνο που έχουν δημιουργήσει οικονομικές εξαρτήσεις μέσα (και από Κόμμα). Είναι αυτοί που εμφανίζουν low profile στις άλλες σχέσεις τους, αλλά σκληρό στυλ και δογματισμό στις κομματικές επαφές.
5. Οι «businessmen»: Αυτοί έδρασαν πιο «έξυπνα» από τους άλλους. Δεν κατέλαβαν πολιτικές θέσεις, οι οποίες, ως γνωστόν, είναι φθοροποιές και επιπλέον σε καθιστούν «διαφανή» ως προς τις λοιπές δουλειές σου. Προτίμησαν να διοριστούν από το κόμμα π.χ. ως νομικοί σύμβουλοι ή δικηγόροι σε αρκετές εταιρείες, να αναλάβουν σύνδικοι, να οριστούν διαιτητές, να πάρουν δάνεια κ.ο.κ. Με τον καθʼ όλα νόμιμο αυτό τρόπο αύξησαν κατά 5.000% τα εισοδήματά τους απλώς και μόνον επειδή «δήλωναν ΠΑΣΟΚ».
Αυτή η κατηγορία είναι σαν την πρώτη: νοσηρή. (Εδώ μέσα, άλλωστε, εντάσσονται όλοι οι «νεοπλουτίσαντες» τη διετία).
Θα μπορούσε κανείς να προβεί σε άπειρες κατηγοριοποιήσεις, ταξινομήσεις, υποδιακρίσεις κ.λπ.
Το ζητούμενο όμως σήμερα στον χώρο του ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο καταλογισμός ευθυνών από τους τρίτους. Ούτε βέβαια να εξακολουθεί να κρατάει τα ηνία του Κινήματος το συγγενικό –προνομιακά αναρριχηθέν– «παιδικό τμήμα».
Το ζητούμενο είναι οι ίδιοι οι ηγέτες και τα στελέχη και τα μέλη να αναγνωρίσουν δημόσια τα λάθη τους.
Κι αν το κάνουν αυτό, να ʼναι βέβαιοι ότι οι οποιοιδήποτε (τάχατες αναμάρτητοι) τιμητές θα το σκεφτούν πολύ να ρίξουν τον λίθο.
ΥΓ.: Άλλωστε, ο λαός γνωρίζει καλά πως όλοι φταίμε που οδηγήθηκαν τα πράγματα εδώ.