28 χρόνια μετά…
Την επομένη η Άγκυρα και ο Ντενκτάς προχωρούν, τελείως παράνομα, στην ανακήρυξη του κατοχικού μορφώματος ως «κράτους».
Θλιβερή και μαύρη επέτειος. 28 χρόνια από την ημέρα εκείνη που παραβιάστηκαν κατάφωρα οι αρχές και οι κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και ανακηρύχθηκε το «ψευδοκράτος».
Μέσα σε μπαράζ τουρκικών προκλήσεων, με τον ελλιμενισμό στα κατεχόμενα λιμάνια Κερύνειας και Αμμοχώστου τουρκικών πολεμικών και με στρατιωτική παρέλαση γιορτάστηκε «πανηγυρικά» στο «ψευδοκράτος» η 28η επέτειος της αποσχιστικής εκείνης ενέργειας, που συντελέστηκε τη 15η Νοεμβρίου του 1989.
Είκοσι οκτώ χρόνια πέρασαν από την παράνομη αυτή ενέργεια. Η πολυπόθητη λύση δεν φαίνεται να πλησιάζει. Η συμφωνημένη λύση που να στηρίζεται πάνω στις αποφάσεις του ΟΗΕ και στις αρχές και αξίες που διέπουν την ΕΕ. Μοναδικό εμπόδιο για τη λύση παραμένει η τουρκική αδιαλλαξία, που αποτρέπει την εφαρμογή του ψηφίσματος 125 του Συμβουλίου Ασφαλείας που περιέχει, ως γνωστόν, την πλήρη περιγραφή της λύσης.
Τη συνεχιζόμενη κατάφωρη παραβίαση του Δικαίου δεν μας θυμίζουν μόνον οι εγκληματικές πράξεις σε βάρος του κυπριακού Ελληνισμού. Μας την υπενθυμίζουν και οι σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας. Είναι η απόφαση 541 της 18ης Νοεμβρίου 1983, με την οποία το Συμβούλιο Ασφαλείας καταδίκασε τη μονομερή ανακήρυξη του «ψευδοκράτους». Έκρινε την ενέργεια ανυπόστατη και άκυρη. Αλλά και η απόφαση 550 της 11ης Μαΐου 1984, μετά τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων Τουρκίας – «Τουρκικής Δημοκρατίας Βορείου Κύπρου». Με την απόφαση αυτή το Συμβούλιο Ασφαλείας καταδίκασε κάθε μονομερή ενέργεια, συμπεριλαμβανομένης και της ανταλλαγής διπλωματικών αντιπροσώπων με το «ψευδοκράτος».
Δυστυχώς όμως, ακόμα και σήμερα η Τουρκία όχι μόνο δεν έχει εγκαταλείψει την αδιάλλακτη και απαράδεκτη συμπεριφορά της απέναντι στην Κύπρο, αλλά προχώρησε ακόμη περισσότερο, στην περιφρόνηση των σχετικών αποφάσεων.
Οι κ. Ερντογάν και Έρογλου υπέγραψαν πρόσφατα, την 21η του περασμένου Σεπτέμβρη, «Συμφωνία οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας» μεταξύ Τουρκίας και «ψευδοκράτους», προκειμένου ν’ αρχίσουν έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Η παράνομη αυτή συμφωνία, υπενθυμίζουμε και πάλι, στερείται εγκυρότητας, ως αντιβαίνουσα παντελώς σε κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου και στις αποφάσεις του ΣΑ των Ηνωμένων Εθνών.
Προφανώς αυτοί που την υπέγραψαν λησμονούν ότι εκτός από την Τουρκία, ουδέν άλλο κράτος έχει αναγνωρίσει το «ψευδοκράτος» και ότι οποιαδήποτε συμφωνία υπογράψει το τελευταίο στερείται παντελώς νομικής ισχύος.
Σήμερα, 28 χρόνια μετά, τόσο η Κύπρος όσο και η Ελλάδα παραμένουν σταθερές στην επιδίωξή τους. Στη μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε έναν διζωνικό, δικοινοτικό, ομόσπονδο κράτος, με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια, μία διεθνή προσωπικότητα.
Περισσότερο παρά ποτέ τώρα έρχονται στο μυαλό τα λόγια του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, τις παραμονές του δημοψηφίσματος για το Σχέδιο Ανάν τη Μεγάλη Τετάρτη 7 Απριλίου 2004, στο περίφημο και ιστορικό εκείνο διάγγελμά του. Έλεγε τότε, υπό το κράτος μεγάλης συγκινησιακής φόρτισης: «Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω ”κοινότητα” χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της».
Τα παραπάνω λόγια πρέπει να αποτελούν πάντοτε σταθερό σημείο αναφοράς για όλους. Οι ψευδαισθήσεις δεν έχουν θέση, όταν μάλιστα στο παρελθόν έχουν αποδειχθεί φρούδες και ανεδαφικές ελπίδες.
Τούτο δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε.