Τέχνασμα η κυβέρνηση Παπαδήμου
Μάλιστα, με ιδιαίτερη έμφαση υπογραμμίζουν το γεγονός ότι για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση συμμετέχουν στελέχη της Ακροδεξιάς, και μάλιστα επιφανή, κάτι που σηματοδοτεί την απενοχοποίηση φαινομένων όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία.
Σχετικά με το πρόβλημα του δημόσιου χρέους, που και για τη νέα κυβέρνηση θεωρείται το βασικό πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας, υπογραμμίζουν ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η αρχιτεκτονική πάνω στην οποία δομήθηκε η νομισματική ενοποίηση και η υιοθέτηση του ευρώ.
Η απόφαση της 26ης Οκτωβρίου, λένε, δεν είναι τελικά ο δρόμος για να διασφαλίσει η χώρα μας τη συμμετοχή της στο ευρώ, αλλά μια διαδικασία «απασφάλισης» των όποιων δικλίδων προστασίας, των όποιων ισχυρών διαπραγματευτικών χαρτιών έχει η χώρα μας από την ισότιμη παρουσία της στην Ευρωζώνη.
Μάλιστα, καταγγέλλουν ότι με την αναδιάρθρωση, το λεγόμενο «κούρεμα» του χρέους, περνάνε και τα ομολογιακά δάνεια -όχι μόνο το θεσμικό μέρος του δανεισμού, όχι δηλαδή αυτά που δανειζόμαστε από το ΔΝΤ και από τις δεκάξι χώρες της Ευρωζώνης, αλλά και το σύνολο του χρέους, το μεγαλύτερο κομμάτι του οποίου μέχρι στιγμής ήταν τα ομολογιακά δάνεια που κατείχαν οι ιδιώτες- στο αγγλοσαξονικό δίκαιο. Το αγγλοσαξονικό δίκαιο είναι ένα δίκαιο υπέρ του πιστωτή, ένα δίκαιο το οποίο προστατεύει τον πιστωτή σε κάθε περίπτωση.
Και διευκρινίζουν ότι οι όροι που θα επιβληθούν μετά τη μονομερή αυτή αναδιάρθρωση θα είναι ιδιαίτερα σκληροί, αν περάσουμε στο αγγλοσαξονικό δίκαιο. Θα μας ζητάνε εμπράγματες εγγυήσεις, δημόσια περιουσία, θα υποθηκευτεί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας.
Είναι δυνατόν, λένε, να ζητείται αυτό και να δεσμεύεται η χώρα μας για δεκαετίες από μια κυβέρνηση η οποία είναι μεταβατική και από μια Βουλή η οποία δεν έχει νομιμοποίηση, γιατί έχει εκλεγεί υπό άλλες συνθήκες; Ο μόνος ο οποίος μπορεί να αποφασίσει γι’ αυτό είναι ο λαός μας μέσα από εκλογές, οι οποίες πρέπει να γίνουν με την απλή αναλογική το συντομότερο. Όσο για τη ΝΔ, τονίζουν ότι το ουσιαστικό δεν είναι αν ο Α. Σαμαράς θα υπογράψει για να διαπράξει το έγκλημα, αλλά αν θα το διαπράξει τελικά, δηλαδή αν θα ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση.
Συγκεκριμενοποιώντας την κριτική για τη νέα δανειακή σύμβαση, τονίζουν ότι η πρόβλεψη να πάει όλο το δημόσιο χρέος (όχι μόνο τα δάνεια της «τρόικας», όπως προέβλεπε η πρώτη δανειακή σύμβαση, αλλά το χρέος που κατέχουν ιδιώτες και τράπεζες) στο αγγλοσαξονικό δίκαιο θα είναι ολέθρια για τη χώρα, αφού το συγκεκριμένο δίκαιο είναι ένα δίκαιο υπέρ του πιστωτή.
Υπογραμμίζουν ότι εάν ήταν στο εθνικό, στο δικό μας δίκαιο, όπως ήταν μέχρι σήμερα, θα είχε τη δυνατότητα το ελληνικό Δημόσιο, το ελληνικό κράτος, ακόμα και με μια απόφαση της Βουλής, να προστατεύσει τη χώρα από τις πιθανές αξιώσεις των πιστωτών μας έναντι της δημόσιας περιουσίας στη χειρότερη δυνατή εξέλιξη, αν δηλαδή βγαίναμε από την Ευρωζώνη, αν διαλυόταν η Ευρωζώνη, αν πηγαίναμε σε χρεοκοπία.
Αυτά τα χρήματα, λένε, τα οποία έχουμε δανειστεί δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να τα αποπληρώσουμε, θα πρέπει να πάμε σε μια μονομερή αναδιάρθρωση, οι όροι όμως που θα επιβληθούν έπειτα από αυτή την αναδιάρθρωση θα είναι ιδιαίτερα σκληροί, αν περάσουμε στο αγγλοσαξονικό δίκαιο.
Και επαναλαμβάνουν ότι θα μας ζητάνε εμπράγματες εγγυήσεις, δημόσια περιουσία, νησιά και ότι θα αρθούν η ασυλία λόγω κυριαρχίας, η ασυλία της δημόσιας περιουσίας, ενώ θα υποθηκευτεί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας όπως και οι πιθανοί μελλοντικοί πόροι από πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.