Μια νέα κυβέρνηση, απολύτως παλαιά
Τι αχταρμάς κι αυτός!
Για λόγους που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν, 6 εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας δέχτηκαν να προστεθούν στους 38 ΠΑΣΟΚους που… απέμειναν στην κυβέρνηση Παπανδρέου (ο οποίος έφυγε καιροφυλακτώντας για να επιστρέψει), ενώ για λόγους που όλοι αντιλαμβανόμαστε ο ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη μετέχει στην κυβέρνηση με τον δυσανάλογο για τη δύναμή του αριθμό των 4 μελών.
Τι αντιαισθητικός αχταρμάς! Ήταν αληθινά επιτυχημένος ο τίτλος της «Ελευθεροτυπίας» το περασμένο Σάββατο, που έγραψε για «Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με μπλε και μαύρους κόκκους», θυμίζοντας τη διαφήμιση απορρυπαντικού πλυντηρίου. Και όντως μια χαρά πλυντήριο μοιάζει η νέα, παλαιά κυβέρνηση: Το –χωρίς Παπανδρέου στη θέση του πρωθυπουργού– ΠΑΣΟΚ ξεπλένει τις αμαρτίες του για την ασύδοτη, ανάλγητη και άθλια πολιτική που ακολούθησε, μέσω της «στριμωγμένης», άρα κατʼ ανάγκην μεγαλοψυχίας της Νέας Δημοκρατίας, που αποφάσισε να μετάσχει στην κυβερνητική ενοχή με μια κίνηση που θυμίζει «όλα και τίποτα». Και οι δύο αντιπρόεδροι (Δήμας και Αβραμόπουλος) μέσα, αλλά σε θέσεις προστατευμένες (Εξωτερικών και Άμυνας) – όσο για τα άλλα στελέχη της που μετέχουν στη «μεταβατική» κυβέρνηση «εθνικής συνεργασίας» δύσκολα τα αναγνωρίζει ή τα θυμάται κανείς. Ξεπλένει επίσης τις αμαρτίες του το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ διαπράττοντας μια καινούργια, με τη συμμετοχή των (έως τώρα κυρίως γραφικών) ακροδεξιών του ΛΑΟΣ, που κατάφεραν λόγω του κενού πολιτικής, αρχών και αξιών που υπάρχει να αναχθούν σε υπολογίσιμη πολιτική δύναμη. Αρχαιολάτρες, προγονόπληκτοι, φανατικοί χριστιανοί ανάλογου κύρους με αυτό της τηλεοπτικής σταρ της trash tv κ. Λουκά, φασίστες, φιλοχουντικοί, διωγμένοι από κόμματα, περίεργα είδη της δημόσιας ζωής, κατόρθωσαν χάρη στις ικανότητες του αρχηγού τους όχι μόνο να επιβιώσουν πολιτικά αλλά και να παίρνουν ισότιμα μέρος σε κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας και να καθίστανται συνομιλητές του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ο αρχηγός τους, μάλιστα, παραδίδει συχνά (και δωρεάν) μαθήματα πολιτικής, τηλεόρασης, επικοινωνίας, ιστορίας, διπλωματίας, θυμοσοφίας, έχοντας εξασφαλίσει από θέση έως στασίδι στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια, ακόμα και στα πιο έγκυρα, «σοβαρά» και καθεστωτικά. Γιατί άραγε ύστερα από αυτήν την πορεία και εξέλιξη να μη διεκδικεί μέσα του (ίσως το πει και δυνατά το επόμενο διάστημα) και ρόλο πρωθυπουργού; Οι καταστάσεις εκτροπής άλλωστε (και εκτροπή δεν είναι μόνο η χούντα και τα πραξικοπήματα, είναι και οι απόπειρες πνιγμού λαών και κρατών από τα οικονομικά κατεστημένα και τις «αγορές», όπως συμβαίνει στις μέρες μας) ευνοούν την ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων και τη διακλάδωσή τους στη δημόσια ζωή.
Όλα καλά τα έχει κάνει το ΠΑΣΟΚ. Τώρα, αν ξεχνιέται μερικές φορές ο –ακόμα– αρχηγός του και μιλάει (όπως προ ημερών στη Βουλή κατά τη συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης) σαν να είναι ακόμα πρωθυπουργός, ε, δεν χάθηκε ο κόσμος. Ανθρώπινα είναι τα πάθη, δεν ξεπερνιούνται εύκολα ούτε αυτά ούτε οι συνήθειες. Απλώς ήταν εύγλωττο το βλέμμα του τρέχοντος πρωθυπουργού Λ. Παπαδήμου, που τον κοίταζε γεμάτος απορία και οίκτο όσο μιλούσε (επί ώρες) ως πρωθυπουργός.
Περιγράφοντας μάλιστα για ώρα πολλή τη χρησιμότητα του δημοψηφίσματος που σκαρφίστηκε, αλλά δεν έκανε, και επαναλαμβάνοντας με ανιαρό και εξόφθαλμο τρόπο την ομιλία του στη Βουλή όταν ζητούσε εκείνος ψήφο εμπιστοσύνης… για να φύγει και να προωθήσει τον ήσυχο τραπεζίτη στη θέση του. Λίγο πριν βέβαια έκανε μια προσπάθεια να προωθήσει για πρωθυπουργό αντί του τραπεζίτη τον στενό του φίλο Φ. Πετσάλνικο για να είναι ήσυχος και τυπικά ότι δεν θα γίνει καμιά στραβή και χάσει την εξουσία. Δεν του κάθισε το σχέδιο, τελικά πήγε προς Παπαδήμο. Υπέροχα.
Ας μην ανησυχεί κανείς, το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να κυβερνά και να υπερασπίζεται τις άθλιες θέσεις και επιλογές του, με την ελαφρά παρουσία της ΝΔ και τη βαριά σκιά του ΛΑΟΣ, στον οποίο παρέδωσε θεσμικό κυβερνητικό ρόλο. Αυτός είναι ο αχταρμάς. Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με λίγη ΝΔ στον ρόλο του άλλοθι (χρήσιμο και για την ίδια, για να ισχυρίζεται αργότερα πως «όχι, δεν συγκυβερνούσαμε, μια ματιά ρίχναμε μην τα ξεπουλήσει όλα ο ΓΑΠ») και αρκετή Ακροδεξιά, κάτι που εξέπληξε και ενόχλησε όλη την προοδευτική Ευρώπη. Εκτός από εμάς εδώ στην Ελλάδα, που μάλλον δεν μας ενοχλεί τίποτα πια. Και αυτό είναι το πιο επικίνδυνο. Ακόμα πιο επικίνδυνο και από τους θαυμαστές και συνεργάτες του Λε Πεν και της Νέας Τάξης στην Ελλάδα.
Η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου συνεχίζει αταλάντευτα (προς τα πού και για πόσο άραγε…) το έργο της. Άλλωστε, λεφτά υπάρχουν…