ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ: ΙΔΙΑ ΓΕΥΣΗ!

Όλοι οι «μνημονιακοί» υπουργοί παρέμειναν στην κυβέρνηση, καθώς είχαν αποκτήσει πιστοποιητικό νομιμοφροσύνης από την «τρόικα». Επιτέλους ο Γιώργος Παπανδρέου απεχώρησε από την πρωθυπουργία, κάτω από τη γενική κατακραυγή του ελληνικού λαού. Με τις επιλογές του και τις πράξεις του, ο απελθών πρωθυπουργός μόνος του έπλεξε το σκοινί και κρεμάστηκε, αλλά μαζί με αυτόν φαίνεται να κρεμάστηκε και ολόκληρο το πολιτικό σύστημα της χώρας μας.

Άλλωστε ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου δήλωσε ότι είναι αντιεξουσιαστής και γι’ αυτό κατάφερε να διαλύσει τον κρατικό μηχανισμό, τους πολιτειακούς θεσμούς και οτιδήποτε προσέφερε υπηρεσίες στους οικονομικά αδύνατους. Ο κ. Παπανδρέου ξεκίνησε την άσκηση πρωθυπουργίας περιοδεύοντας την Ευρώπη και εξευτελίζοντας τον ελληνικό λαό με βαρείς χαρακτηρισμούς. Και τελείωσε την πρωθυπουργική θητεία του με εξευτελισμό του προσώπου του από τους τάχα εταίρους μας, με βαρείς χαρακτηρισμούς. Πρωτοφανές στα πολιτικά χρονικά όλων των χωρών.

Τώρα έχουμε καινούργιο πρωθυπουργό, έχουμε το ίδιο σχεδόν Υπουργικό Συμβούλιο με ελάχιστες αλλαγές, αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα ο ελληνικός λαός τρέφει ελπίδες στο πρόσωπό του. Και τούτο γιατί η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ο κ. Παπαδήμος διετέλεσε σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου μέχρι την παραίτησή του. Άραγε είχε διαφωνήσει ποτέ με τις επιλογές τού απελθόντος πρωθυπουργού; Πάντως όλα δείχνουν ότι η πολιτική που ασκήθηκε από τον απελθόντα πρωθυπουργό μάλλον θα συνεχιστεί. Αυτή η πολιτική φαίνεται ότι είναι σχεδιασμένη από την «τρόικα» και την έχει αποδεχθεί η προηγούμενη κυβέρνηση Παπανδρέου. Και το ερώτημα που θέτει σήμερα ο ελληνικός λαός είναι: Θα μπορέσει άραγε ο νέος πρωθυπουργός να πετύχει μερικές βελτιώσεις για να ελαφρύνει το βάρος του ελληνικού λαού; Τα μέτρα που ανέλαβε υποχρέωση να εφαρμόσει η χώρα μας είναι ήδη γνωστά. Έχουν αποφασιστεί από την «τρόικα» και έχουν γίνει δεκτά από την κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου. Επομένως το πεδίο δράσης και η πορεία του νέου πρωθυπουργού είναι ήδη προκαθορισμένα και δεν μπορούν να ανατραπούν. Εκεί που ο κ. Παπαδήμος έχει ανοιχτό πεδίο δράσης και πρέπει να μας δείξει τις διαπραγματευτικές του ικανότητες είναι η σύνταξη και αποδοχή της νέας δανειακής σύμβασης και οι δεσμεύσεις του νέου Μνημονίου που θα ακολουθήσει. Τα υπόλοιπα θέματα και κυρίως οι προϋποθέσεις για την χορήγηση της 6ης δόσης έχουν ήδη αποτελέσει δεδομένη κατάσταση. Ακριβώς η ευθύνη του νέου πρωθυπουργού και της τωρινής κυβέρνησης είναι να μπορέσει να εξασφαλίσει ένα ανεκτό μέλλον για μας και για τις επόμενες γενιές. Γιατί αν το νέο Μνημόνιο περιέχει γενεσιουργά αίτια αύξησης της ύφεσης και της ανεργίας, τότε δεν θα μπορέσουμε για πάρα πολλά χρόνια να αποκτήσουμε μια στοιχειώδη ανάπτυξη και να φέρουμε μια ισορροπία στον δημοσιονομικό τομέα. Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του είχαν ως προσανατολισμό την εξυπηρέτηση των δανειστών μας. Ο κ. Παπαδήμος πρέπει να ανατρέψει τους όρους χορήγησης του νέου δανείου των 100 δισ. ευρώ και να θέσει υπεράνω όλων την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού. Από την άποψη αυτή, τα όσα ελέχθησαν στις προγραμματικές δηλώσεις, κυρίως για την καταπολέμηση της ανεργίας, είναι πράγματι ωραίες σκέψεις. Αλλά με τις παρούσες συνθήκες δεν φαίνεται να υπάρχει έδαφος εφαρμογής τους. Οπότε «το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής». Η κυβερνητική μεταβολή χαρακτηρίστηκε από ορισμένα κανάλια και εφημερίδες ιστορική. Η πορεία του χρόνου και η πορεία της κυβέρνησης θα δείξουν πόσο ιστορική θα είναι για τη χώρα μας. Εκ του αποτελέσματος θα κριθεί η ιστορικότητα και η επιτυχία. Εάν σκύβουμε το κεφάλι συνεχώς, πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι θα επαληθευθεί και τώρα «το σφάξε με αγά μου να αγιάσω». Με τα δεδομένα αυτά, το βάρος που επωμίζεται ο κ. Παπαδήμος είναι τεράστιο. Εκτός εάν η ΕΕ και το ΔΝΤ έχουν ξεγράψει την Ελλάδα από την ομάδα των ανεξάρτητων χωρών και σκοπός τους είναι η μετατροπή της χώρας μας σε αποικία νέου, εκσυγχρονισμένου τύπου. Πάντως ένα είναι γεγονός: ότι οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη φαίνεται να είναι αρνητικές καθόσον αφορά τη σταθερότητα του ευρώ. Και οι σχετικές δηλώσεις των ιθυνόντων αποκλειστικά αποβλέπουν στο να μη δημιουργηθεί πανικός στις αγορές. Αυτή η αρνητική διαπίστωση για το ευρώ άρχισε πλέον να διαγράφεται, έστω και αμυδρά, στον ορίζοντα και να απασχολεί πολλούς διακεκριμένους οικονομολόγους, όπως ο Krugman, ο Roubini και πολλοί άλλοι, που προβλέπουν μάλιστα ότι για τη διατήρηση του ευρώ θα πρέπει να ληφθούν πολύ σκληρά μέτρα σε όλες τις χώρες που το έχουν δεχτεί ως εθνικό τους νόμισμα. Ήδη η κ. Μέρκελ, συναισθανόμενη τις σοβαρές αδυναμίες της ευρωζωνικής οικονομίας, προτείνει την τροποποίηση της ιδρυτικής συνθήκης της ΕΕ και της συνθήκης της Λισσαβώνας, που είναι ένα ευχολόγιο μέτρων για την άρση των αδυναμιών της Ευρωζώνης (όπως π.χ. μέτρα για την καταπολέμηση της ανεργίας, για τη δημοσιονομική ισορροπία και την ανάπτυξη κ.λπ.). Και προ ημερών η κ. Μέρκελ ζήτησε και μια οικονομική διακυβέρνηση όλων των χωρών της Ευρωζώνης κατ’ αρχάς και εν συνεχεία κατ’ επέκταση σε όλες τις χώρες της ΕΕ, έτσι ώστε να επιτευχθεί μια πραγματική οικονομική και νομισματική ένωση. Αυτό δείχνει ότι η πολιτική ηγεσία της Ευρωζώνης (Μέρκελ – Σαρκοζί) αντιλαμβάνονται ότι με βίαια μέτρα λιτότητας δεν είναι δυνατόν να επιβιώσει η Ευρωζώνη.

Ας επανέλθουμε όμως στα καθ’ ημάς. Στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, τη Δευτέρα 14-11-2011, ο κ. Παπαδήμος αναγνώρισε ότι αναλαμβάνει τη διαχείριση της εξουσίας σε μια δύσκολη περίοδο για την Ελλάδα. Και υποσχέθηκε ότι θα λάβει όλα τα μέτρα για τη σωτηρία της χώρας. Στη συνέχεια απαρίθμησε τις ήδη γνωστές προτεραιότητες για την κυβέρνησή του, δηλαδή την εκταμίευση της 6ης δόσης και την υλοποίηση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών της 26ης Οκτωβρίου. Με άλλα λόγια, άλλαξε η κυβέρνηση, αλλά δεν άλλαξε η πολιτική, οι επιλογές και τα μέτρα που ήταν ήδη γνωστά από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Έτσι όμως δεν θα μπορέσει η νέα κυβέρνηση να πετύχει κοινωνική συνοχή, που είναι τόσο απαραίτητη σήμερα στην ελληνική κοινωνία. Η απρόσκοπτη εφαρμογή όσων υποχρεώσεων ανέλαβε ο νέος πρωθυπουργός δεν θα είναι εύκολη υπόθεση και για την κυβέρνηση και για τον ελληνικό λαό. Οι δυσκολίες για την εφαρμογή των όσων εξήγγειλε στις προγραμματικές του δηλώσεις θα είναι:

α) Οι υποχρεώσεις που ανέλαβε το δίδυμο Παπανδρέου – Βενιζέλου για το νέο δάνειο στήριξης από την «τρόικα». Οι υποχρεώσεις αυτές θα περιέχονται στο νέο Μνημόνιο που θα συνοδεύει τη δανειακή σύμβαση και θα γίνουν ίσως γνωστές περίπου στο τέλος του χρόνου. Και δυστυχώς η κυβέρνηση δεν δείχνει καμία κατανόηση για τη δύσκολη κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Και ασφαλώς δεν αποτελεί λύση η αναμόχλευση της άμεσης και έμμεσης φορολογίας με την κατάρτιση και ψήφιση αλλεπάλληλων φορολογικών νόμων. Αυτό θα απομακρύνει και τις νέες επενδύσεις στην πραγματική οικονομία, καθώς η φορολογική ρευστότητα αποτελεί ένα από τα σοβαρά αντικίνητρα για νέες επενδύσεις.

β) Αυτή η κατάσταση θα μεγαλώσει την αγανάκτηση του λαού και θα προκαλέσει κοινωνική αναταραχή με απεργίες, συλλαλητήρια και κάθε είδους παραβατικότητα. Και τελικά αυτό θα σημάνει σοβαρή υποχώρηση της κοινωνικής συνοχής. Έτσι θα ολοκληρωθεί η διαίρεση της ελληνικής κοινωνίας σε ευνοούμενους και πληβείους. Πάντα η σκληρότητα των μέτρων και η άνιση κατανομή των βαρών προκαλεί έντονες ανωμαλίες.

γ) Δυσκολίες επίσης θα προέλθουν και από τη συμπεριφορά των κομματικών μηχανισμών και του συνδικαλιστικού κινήματος. Οι κομματικοί μηχανισμοί εν όψει εκλογών θα κινούνται προς την κατεύθυνση του περιορισμού του πολιτικού κόστους και της άγρας ψηφοφόρων. Ενώ το συνδικαλιστικό κίνημα θα αντιδράσει προσπαθώντας να διατηρήσει τα κεκτημένα. Και

δ) Μεγάλες δυσκολίες θα αντιμετωπίσει ο κ. Παπαδήμος με τη συμπεριφορά των υπουργών της κυβέρνησής του. Οι αντιθέσεις των υπουργών εμφανίστηκαν και στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Καθώς όλοι οι υπουργοί προσπαθούσαν να μετακυλίσουν το πολιτικό κόστος στους άλλους συναδέλφους τους, παρά το γεγονός ότι ανήκαν στο ίδιο κόμμα. Φανταστείτε τώρα, με τη νέα τρικομματική κυβέρνηση και με την πληθώρα των αναπληρωτών υπουργών, που οι πλείστοι από αυτούς θα είναι άνευ χαρτοφυλακίου και άνευ αρμοδιοτήτων, η ομαλή λειτουργία της κυβέρνησης και η συνοχή της πολύ δύσκολα θα διατηρηθούν επί πολύ. Γενικά το συμπέρασμα είναι ελάχιστα ελπιδοφόρο. Ο κ. Παπαδήμος έδειξε ότι δεν θα ακολουθήσει πολιτική περιορισμού των δαπανών στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Και το πρώτο δείγμα γραφής είναι η αύξηση των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου που συνεπάγεται και την αύξηση των δαπανών κατά σημαντικό ύψος. Ο κάθε νέος υπουργός θα έχει τα αυτοκίνητά του, τα κινητά του, τους σωματοφύλακές του και κυρίως τους συμβούλους του. Και επίσης θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η οικονομική πολιτική παραμένει η ίδια. Κυβέρνηση Παπαδήμου, ίδια γεύση. Ας ευχηθούμε να μην είναι πιο πικρή.