Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1
Μέσα στην παραζάλη της κυβερνητικής κρίσης, στη χώρα μας πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η Σύνοδος Κορυφής των G-20 στις Κάννες, της 2ης και 3ης Νοεμβρίου του τρέχοντος έτους. Και όμως η ατζέντα των θεμάτων ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα για όλους τους λαούς. Βασικό θέμα, η δραστηριότητα της χρηματοπιστωτικής αγοράς και η φορολόγηση των συναλλαγών που πραγματοποιούνται στην τόσο αμαρτωλή αυτήν κερδοσκοπική αγορά, δηλαδή η γνωστή πρόταση για την επιβολή του «φόρου Τόμπιν». Κάτι που επίμονα ζητάει ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. Στη Σύνοδο Κορυφής ο αμερικανός Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα ξεκαθάρισε στον κ. Σαρκοζί και στους λοιπούς ομολόγους του ότι οι ΗΠΑ δεν δέχονται την πρόταση της Κομισιόν και προτιμούν ένα τόσο σημαντικό μέτρο να το αποφασίσουν μόνες και να το επιβάλλουν με τον δικό τους τρόπο. Στο τραπέζι των συζητήσεων υπήρχε η πρόταση της Κομισιόν για εφαρμογή του «φόρου Τόμπιν» στις παγκόσμιες χρηματοοικονομικές συναλλαγές από το 2014 με συντελεστή 0,1% και με προβλεπόμενα έσοδα περίπου 56 δισ. ευρώ ετήσια. Στην αμερικανική Γερουσία συζητήθηκε πρόταση για επιβολή του φόρου αυτού με συντελεστή 0,03% (!), που συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση των Ρεπουμπλικάνων οι οποίοι χαρακτήρισαν το μέτρο αναχρονιστικό! Συγχρόνως η πρόταση προκάλεσε και τη λυσσώδη αντίδραση των τραπεζιτών, της Wall Street, του Citi του Λονδίνου και φυσικά και των κερδοσκοπικών κεφαλαίων και όλης της σπείρας αυτής. Έτσι η πρόταση δεν έγινε δεκτή από τη σύνοδο των G-20.
2
Βγαίνοντας από τη συνεδρίαση της Διάσκεψης, ο γάλλος Πρόεδρος Σαρκοζί, αγανακτισμένος από τη στάση των Αμερικανών και των ομολόγων του, που ακολουθούν τυφλά τις επιταγές της Ουάσινγκτον, δήλωσε ότι ο «φόρος Τόμπιν» είναι απαραίτητος σε οικονομικό επίπεδο και αναγκαίος σε ηθικό. Έχει μεγάλο δίκιο ο Πρόεδρος της Γαλλίας. Σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή, που τα υπερχρεωμένα κράτη της Δύσης αναγκάζονται να επιβάλλουν φόρους σε ευρεία έκταση και για την παραμικρή συναλλαγή των φτωχών φορολογουμένων και κουρεύουν συνεχώς τις αποδοχές των εργαζομένων, είναι τουλάχιστον ανήθικο και προκλητικό οι συναλλαγές δισεκατομμυρίων δολαρίων, που πραγματοποιούνται καθημερινά στο πλαίσιο της δραστηριότητας των χρηματοπιστωτικών αγορών, να μένουν αφορολόγητες. Τα κέρδη που πραγματοποιούν αυτοί που τζογάρουν στα παράγωγα προϊόντα, στα στοιχήματα, στον δανεισμό με υπέρογκα τοκογλυφικά επιτόκια, αυτά τα κέρδη που είναι ως επί το πλείστον παράνομα ή εν πάση περιπτώσει υπερβολικά, να παραμένουν αφορολόγητα. Πολύ σωστά ο Σαρκοζί τόνισε ότι η επιβολή αυτού του φόρου είναι αναγκαία και σε ηθικό επίπεδο. Αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει ηθική σήμερα. Από τέτοιες συμπεριφορές έχει προκληθεί και η αγανάκτηση της κοινής γνώμης σε όλα τα δυτικά κράτη. Και κανείς δεν μπορεί να διανοηθεί ότι αυτή η αγανάκτηση είναι αποτέλεσμα κομματικών καθοδηγήσεων. Είναι απλώς μια έντονη και δικαιολογημένη αποδοκιμασία μιας οικονομικής δραστηριότητας, που στηρίζεται αποκλειστικά και μόνο στις απάτες.
3
Η μείωση των επιτοκίων της ΕΚΤ δεν αποτελεί βέβαια είδηση. Ο νέος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ιταλός τραπεζίτης Μάριο Ντράγκι, που ανέλαβε προ ημερών τα καθήκοντά του, προχώρησε αμέσως στη μείωση των επιτοκίων από 1,50% σε 1,25%. Η αντίδραση των αγορών ήταν θετική, καθώς ερμηνεύουν αυτήν την απόφαση ως αλλαγή πλεύσης της ΕΚΤ. Η απόφαση είναι συμβολική και δείχνει ότι ο προσανατολισμός της Κεντρικής Τράπεζας της Ευρωζώνης θα είναι πλέον η τόνωση της ρευστότητας στην αγορά και η αύξηση των επενδύσεων στην πραγματική οικονομία. Όλα δείχνουν ότι προς αυτήν την κατεύθυνση θα εργαστεί πλέον η διοίκηση της ΕΚΤ, για να μπορέσει να συμβάλει στην απορρόφηση των κραδασμών που έχει προκαλέσει η σημερινή κρίση. Αν ο ιταλός τραπεζίτης δείξει θάρρος και πυγμή, τότε η ευρωπαϊκή οικονομία θα αναπνεύσει, καθώς η οικονομική επιστήμη δέχτηκε ότι σε περιόδους ύφεσης η αύξηση της ρευστότητας και του κυκλοφορούντος χρήματος δεν προκαλεί πληθωρισμό. Αυτό που φοβόταν ο τέως πρόεδρος της ΕΚΤ Κ. Τρισέ. Πράγματι είναι αναγκαίο η διοίκηση της ΕΚΤ να απαγκιστρωθεί από το «σύνδρομο του πληθωρισμού» για να μπορέσει η Ευρωζώνη να ξεφύγει από την κρίση.