ΑΚΑΤΑΣΧΕΤΗ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΒΡΟ

Περιλαμβάνει και λαθρομετανάστες ακόμη πιο εξωτικούς, από τις Νήσους Κομόρες του νότιου Ινδικού Ωκεανού και από τον Άγιο Δομήνικο της Καραϊβικής!

Εκτιμάται ότι, με τον ρυθμό αυτό, ο αριθμός των λαθρομεταναστών μέχρι το τέλος του έτους θα υπερβεί τις 47.000 του περσινού έτους και θα σημειώσει ρεκόρ, προς δόξαν των υπευθύνων, που εξαγγέλλουν κάθε τόσο σχέδια για τον έλεγχο δήθεν των συνόρων, την επαναπροώθηση των παρανόμων μεταναστών και τον συντονισμό με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Ποιος έδεσε τα χέρια του Στρατού και της Αστυνομίας και αυτό που έκαναν πριν δεν το κάνουν τώρα και αυτό που μπορούσαν πριν δεν το μπορούν τώρα;

Ποιες είναι αυτές οι οδηγίες τόσο προς τις ελληνικές αρχές όσο και προς τη FRONTEX που επιτρέπουν την ανεξέλεγκτη εισβολή και μετατρέπουν τους φρουρούς των συνόρων σε παθητικούς θεατές και τροχονόμους των λαθρομεταναστών;

Είναι δυνατόν το πρόσχημα και το άλλοθι του δήθεν πολιτικού ασύλου να διευρύνεται, πέρα από κάθε κοινή λογική, για να χωρά οποιονδήποτε και να επιτρέπει σε οποιονδήποτε να μπει στη χώρα, δήθεν «προσωρινά», μέχρι που να εξετασθεί η περίπτωσή του «μέσω της δικαστικής οδού»;

Είναι προφανής η κατάχρηση και η προσχηματική επίκληση του πολιτικού ασύλου. Τι πρέπει όμως να γίνει ακόμη για να αφυπνισθούν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί ιθύνοντες και να πάρουν δραστικά μέτρα;

Έχουν αντιληφθεί πού οδηγεί η παράνομη είσοδος κάθε χρόνο ενός τέτοιου αριθμού λαθρομεταναστών, που αντιστοιχεί σε μια μεσαία ελληνική πόλη;

Έχουν αντιληφθεί τι σημαίνει η εισβολή αυτή για την εθνική και την κοινωνική συνοχή και για το εθνικό μέλλον και την πολιτιστική ταυτότητα της χώρας;

Έχουν, τέλος, συνειδητοποιήσει ότι η μαζική λαθρομετανάστευση προς την Ελλάδα ξένων πληθυσμών, που δεν έχουν καμιά πολιτιστική συνάφεια με την Ελλάδα, αλλάζει δραματικά τη γεωπολιτική του ελληνικού χώρου και δημιουργεί γεωπολιτικούς όρους για την άσκηση από την Άγκυρα ασύμμετρης νεοοθωμανικής επιρροής στην Ελλάδα;

Η Ευρώπη δεν έχει σύνορα μόνο από την πλευρά της Ελλάδος.

Η ευρωπαϊκή οδηγία για το πολιτικό άσυλο ισχύει επίσης και για τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Γιατί όμως παρατηρείται μόνο στον Έβρο ο μεγάλος συνωστισμός λαθρομεταναστών από κάθε γωνιά της Γης;

Η ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΟΧΗΣ ΤΗΣ
ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΗΓΕΣΙΕΣ

Το φαινόμενο αυτό δεν εξηγείται μόνο από τη γεωγραφία της χώρας. Η ίδια γεωγραφία δεν εμπόδιζε την Ελλάδα να ελέγχει αποτελεσματικά τα σύνορά της μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90.

Αιτία επίσης δεν μπορεί να είναι μόνο η φτώχεια, η δυστυχία και οι πόλεμοι στον Τρίτο Κόσμο. Αυτά υπήρχαν, και σε χειρότερη ακόμη μορφή, πριν από τη δεκαετία του ’90.

Δεν οδηγούσαν όμως σε μαζική λαθρομετανάστευση, τουλάχιστον στην Ευρώπη. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εθεωρείτο, άλλωστε, αδιανόητο λόγω του αυστηρού ελέγχου των συνόρων και της ισχύουσας νομοθεσίας.

Τι άλλαξε επομένως; Πρώτ’ απ’ όλα άλλαξε το διεθνές σκηνικό με την κατάρρευση των χωρών του λεγομένου «πραγματικού σοσιαλισμού». Αυτό είχε συνέπεια για την Ελλάδα τις μεταναστευτικές πιέσεις που δέχθηκε από τους λαούς των Βαλκανίων, κυρίως την Αλβανία.

Το γεγονός όμως ότι οι λαοί των χωρών του «πραγματικού σοσιαλισμού» μπορούσαν να βγουν από τα σύνορά τους δεν σήμαινε αυτομάτως ότι μπορούσαν να μπουν και να εγκατασταθούν σε άλλες χώρες. Ένα παράδειγμα είναι η Ιταλία και ο τρόπος με τον οποίο απώθησε τα κύματα των Αλβανών που είχαν σπεύσει να εισέλθουν στην Ιταλία.

Η Ελλάδα προσπάθησε, σε πρώτη φάση, να παραμείνει σταθερή στην πολιτική του αυστηρού ελέγχου των συνόρων, διεξάγοντας κλεφτοπόλεμο με τους αλβανούς λαθρομετανάστες.

Σε δεύτερη φάση, χαλάρωσε και άλλαξε την πολιτική της.

Η πολιτική αυτή τροποποιήθηκε ριζικά από την κυβέρνηση Σημίτη, στην οποία μετείχε ενεργά, ως υπουργός Εξωτερικών, και ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.

Οι λόγοι που προεβλήθησαν για την αλλαγή ήταν η κατάσταση στα Βαλκάνια, οι ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και ανθρωπιστικοί λόγοι. Έγινε όμως γρήγορα φανερό ότι η πολιτική ανοχής στη λαθρομετανάστευση εγγραφόταν, πίσω από το ανθρωπιστικό προσωπείο, σ’ έναν πολύ πιο ευρύ ορίζοντα: την παγκοσμιοποίηση, η έλευση της οποίας αποτέλεσε τη δεύτερη μεγάλη αλλαγή μετά την πτώση της Σοβιετικής Ενώσεως.

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ
ΚΑΙ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Αυτό φάνηκε καθαρά από τις διακηρύξεις που άρχισε να κάνει η κυβέρνηση Σημίτη ότι «η Ελλάδα πρέπει να γίνει πολυπολιτισμική» και ότι πρέπει να «προσαρμοσθεί» στην παγκοσμιοποίηση, που είναι δήθεν «αναπόφευκτη» ιστορική εξέλιξη.

Η ταύτιση της Ευρωπαϊκής Ενώσεως με την παγκοσμιοποίηση, που βλέπουμε σήμερα πού οδήγησε την Ευρώπη, χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για να παρουσιασθεί και να προωθηθεί η παγκοσμιοποίηση με τον ελκυστικό ακόμη τότε μανδύα της ευρωπαϊκής ιδέας.

Στο πλαίσιο, μάλιστα, αυτό καλλιεργήθηκε ειδικότερα η ιδέα ενός υπερεθνικού Ευρωπαϊσμού, που προϋποθέτει την αποδόμηση του έθνους και την υπέρβαση του εθνικού κράτους, ώστε αυτός να είναι συμβιβάσιμος με την παγκοσμιοποίηση.

Η εμπνεόμενη από την παγκοσμιοποίηση πολιτική ανοχής της λαθρομεταναστεύσεως επιβεβαιώθηκε γρήγορα από τις διαδοχικές ριζικές αλλαγές που έγιναν στο νομοθετικό πλαίσιο και από την παρουσίασή της ως «προοδευτικής» πολιτικής και «πρωτοπορειακής» σ’ ολόκληρη την Ευρώπη! Πώς γίνεται όμως μια χώρα με 97% εθνική συνοχή «πολυπολιτισμική»;

Προφανώς, με άνοιγμα των συνόρων. Γιατί πρέπει η Ελλάδα να γίνει «πολυπολιτισμική»; Προφανώς, γιατί αυτό επιτάσσει η πολιτική της παγκοσμιοποίησης. Γιατί όμως το επιτάσσει; Γιατί επιδιώκει τη δημιουργία μιας ενιαίας παγκόσμιας αγοράς. Κάθε αγορά συνίσταται από τρία βασικά στοιχεία: α. ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, β. προϊόντων και υπηρεσιών και γ. σταδιακά, εργατικού δυναμικού.

Έτσι εξηγείται η παράδοξη πολιτική ανοχής των ελληνικών κυβερνήσεων. Ενστερνίσθηκαν και προώθησαν την πολιτική του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης και ανέλαβαν να «προσαρμόσουν» την Ελλάδα στο «σύγχρονο» αυτό πλαίσιο, που θεωρεί παρωχημένες τις ιδέες του έθνους, της εθνικής πολιτιστικής ταυτότητας και του εθνικού κράτους και φορά παραπλανητικά τον μανδύα του διεθνισμού και των οικουμενικών ανθρωπιστικών ιδεωδών και δικαιωμάτων.

Η ρητορική αυτή κατορθώνει να δημιουργεί ιδεολογική σύγχυση ακόμη και μεταξύ εκείνων που αυτοπροβάλλονται ως αντίπαλοι και πολέμιοι της παγκοσμιοποίησης.

Αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό στο θέμα της λαθρομεταναστεύσεως.

Υπολαμβάνεται άκριτα από πολλούς ως θέμα «προοδευτικής» πολιτικής και αλληλεγγύης και λανθάνει η βαθιά οργανική σχέση που έχει αυτή με την πολιτική της παγκοσμιοποίησης, της οποίας είναι μια βασική διάσταση.

Έτσι εξηγείται η στάση αριστερών πολιτικών ηγεσιών, που παρέχουν αριστερό άλλοθι σε πολιτικές της παγκοσμιοποίησης, πιστεύοντας ότι ενεργούν στο πνεύμα του διεθνισμού της Αριστεράς και του οικουμενικού ανθρωπισμού.

Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη και είναι πολύ απειλητική για την Ελλάδα.

Όχι μόνον γιατί προωθεί την εθνική αποδόμηση που επιδιώκει η παγκοσμιοποίηση, αλλά και γιατί, επιπλέον, η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται ασύστολα από τη γειτονική μας Τουρκία ως όπλο ασύμμετρου πολέμου κατά της Ελλάδος.

Στόχος είναι η αποδυνάμωση της Ελλάδος, η καταστροφή της εθνικής και πολιτιστικής της ομοιογένειας, που την οριοθετεί και τη διαχωρίζει από την Τουρκία ως ευρωπαϊκό χώρο, και η εγκατάσταση στην Ελλάδα μουσουλμανικών πληθυσμών, φιλικών προς την Άγκυρα, που θα ποδηγετούνται μελλοντικά από αυτήν.

Η Ελλάδα δεν έχει σήμερα προβλήματα με άλλη μουσουλμανική χώρα εκτός από την Τουρκία.

Η μαζική εγκατάσταση όμως στη χώρα μουσουλμανικών πληθυσμών απ’ όλο τον κόσμο μπορεί να δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και να φέρει τη χώρα σε τριβή και αντίθεση με τον μουσουλμανικό κόσμο. Δεν πρέπει, άλλωστε, να λησμονείται η γεωγραφική θέση της χώρας.

Το γεγονός ότι υπήρξε επί αιώνες το σύνορο μεταξύ Ισλάμ και Χριστιανοσύνης και ότι από την άποψη αυτή δεν είναι οποιαδήποτε χώρα.

Δεν πρέπει, τέλος, να υποτιμάται η στρατηγική της Άγκυρας, που επενδύει στις μουσουλμανικές μειονότητες στα Βαλκάνια και επιδιώκει να ενισχύσει, μέσω αυτών, την παρουσία και την επιρροή της στον ευρωπαϊκό χώρο.

Η FRONTEX ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ
ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αποκορύφωμα της τραγελαφικής καταστάσεως που έχει δημιουργηθεί στον έλεγχο των συνόρων, που είναι και εξωτερικά ευρωπαϊκά σύνορα, είναι οι κατηγορίες προσφάτως της ευρωπαϊκής δυνάμεως FRONTEX ότι δεν φυλάσσονται αποτελεσματικά τα ελληνικά ευρωπαϊκά σύνορα.

Στο πνεύμα αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση απειλεί ότι θα θέσει την Ελλάδα εκτός της Συνθήκης Σένγκεν εάν συνεχισθεί η κατάσταση αυτή. Η Ελλάδα υφίσταται τον παραλογισμό της περίφημης οδηγίας για το πολιτικό άσυλο. Υφίσταται όμως ταυτοχρόνως τον παραλογισμό των πολιτικών ανοχής που ακολουθεί κατά την τελευταία δεκαπενταετία.

Αντί να πρωτοστατεί στην Ευρώπη για μια αυστηρή μεταναστευτική πολιτική, που θα της επέτρεπε το αυτονόητο, τον αποτελεσματικό δηλαδή έλεγχο των συνόρων της, και θα της διασφάλιζε γι’ αυτό μια σημαντική ευρωπαϊκή συνδρομή, συνεχίζει την ίδια «πρωτοπορειακή» στην Ευρώπη πολιτική ανοχής της λαθρομεταναστεύσεως.

Περιέρχεται έτσι στη δύσκολη θέση να υφίσταται ένα τεράστιο πρόβλημα που είναι ευρωπαϊκό, γιατί οι λαθρομετανάστες έρχονται στην Ελλάδα για να μπουν στην Ευρώπη, και ταυτοχρόνως να κατηγορείται από την Ευρώπη ότι προάγει, με τη στάση της, τη λαθρομετανάστευση στην Ευρώπη. Στη βάση αυτή επιβλήθηκε η περίφημη Συμφωνία Δουβλίνο ΙΙ.

Ότι, δηλαδή, εάν οι λαθρομετανάστες που νομιμοποιούνται σε μια ευρωπαϊκή χώρα μεταβούν σε άλλη, η δεύτερη έχει το δικαίωμα, εάν δεν τους θέλει, να τους στείλει πίσω στη χώρα που τους νομιμοποίησε.

Η FRONTEX κατηγορεί, συγκεκριμένα, την Ελλάδα ότι δεν προχωρεί στη δημιουργία των αναγκαίων χώρων «υποδοχής» για την «προσωρινή» κράτηση των λαθρομεταναστών μέχρι την εξέταση της περιπτώσεώς τους από τις αρμόδιες επιτροπές πολιτικού ασύλου για να διακριβωθεί εάν δικαιούνται ή όχι πολιτικό άσυλο.

Αυτό έχει αποτέλεσμα να αφήνονται ελεύθεροι οι λαθρομετανάστες να μπουν στη χώρα, με την επίδοση απλώς σ’ αυτούς ενός εγγράφου για αυτόβουλη αποχώρησή τους από τη χώρα μέσα σε τριάντα ημέρες! Κατηγορεί επίσης την ελληνική πλευρά ότι η προσωρινή κράτηση των λαθρομεταναστών γίνεται κάτω από άθλιες συνθήκες.

Ο παραλογισμός σ’ όλο του το μεγαλείο. Είναι δυνατόν να δημιουργήσει η Ελλάδα χώρους «υποδοχής» για 40.000 και 50.000 λαθρομετανάστες, που έρχονται τακτικά κάθε χρόνο και παρουσιάζονται όλοι αδιακρίτως ως δήθεν καταδιωκόμενοι πολιτικοί πρόσφυγες; Είναι δυνατόν να υποθηκεύσει η Ελλάδα την κυριαρχία και την ασφάλειά της στον βωμό ενός τέτοιου παραλογισμού;

Οι διαστάσεις του προβλήματος υπερβαίνουν, προφανώς, τις προδιαγραφές που ετέθησαν για την εξέταση περιορισμένου αριθμού ατόμων, που ανήκουν πραγματικά στην κατηγορία των πολιτικών προσφύγων.

Οι κυβερνητικοί ιθύνοντες δεν έχουν καμιά δικαιολογία να οχυρώνονται πίσω από μια δήθεν κοινή ευρωπαϊκή μεταναστευτική πολιτική και να βλέπουν απλώς τα καραβάνια των λαθρομεταναστών να περνούν στην Ελλάδα!

Θα πρέπει κατεπειγόντως να θέσουν επί τάπητος στην Ευρωπαϊκή Ένωση το θέμα της λαθρομεταναστεύσεως.

Να ζητήσουν την άμεση επανεξέταση των κανόνων και των όρων για την αναχαίτιση και τον έλεγχό της. Να διεκδικήσουν τη συνδρομή των άλλων εταίρων, λόγω του δυσανάλογου βάρους που δέχεται η Ελλάδα εξαιτίας της γεωγραφικής της θέσεως αλλά και του ανομολόγητου, επίβουλου πολιτικού παιχνιδιού που παίζει η Άγκυρα με τη λαθρομετανάστευση.

Εάν δεν υπάρχει η απαραίτητη ανταπόκριση, η Ελλάδα δεν έχει άλλη επιλογή από τη μονομερή αναστολή επ’ αόριστον της περιβόητης οδηγίας για το πολιτικό άσυλο. Θα επικαλεσθεί γι’ αυτό λόγους εκτάκτου ανάγκης και εθνικής ασφάλειας.

Θα πράξει αυτό ακριβώς που έπραξε, για πολύ μικρότερους λόγους, ο γάλλος Πρόεδρος, όταν η Ιταλία έδωσε ταξιδιωτικά έγγραφα στους τυνήσιους πρόσφυγες για να μεταβούν στη Γαλλία, όπως ήθελαν.

Σε κάθε περίπτωση, η προάσπιση της κυριαρχίας και η ασφάλεια της χώρας είναι ευθύνη της ελληνικής κυβερνήσεως και δεν υποθηκεύονται ούτε απεμπολούνται με κανένα πρόσχημα.

ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ
ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ;

Η απάθεια και η αδράνεια με την οποία αντιμετωπίζεται ένα μέγα θέμα, το οποίο μπορεί να εξελιχθεί στο μεγαλύτερο της χώρας, προκαλούν μεγάλη ανησυχία και προβληματισμό.

Δύο νέες νομοθετικές πρωτοβουλίες έρχονται, άλλωστε, να ενισχύσουν και να τεκμηριώσουν τους φόβους αυτούς. Η πρώτη αφορά νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, και ειδικότερα τον μετασχηματισμό του Λιμενικού σε Ακτοφυλακή, κατά τα αμερικανικά πρότυπα. Σύμφωνα με πληροφορίες που έφερε στη δημοσιότητα το περιοδικό «Επίκαιρα», προβλέπεται σ’ αυτό η δυνατότητα προσλήψεως στην Ακτοφυλακή, ως εθελοντών, και υπηκόων τρίτων χωρών που ζουν στην Ελλάδα, δηλαδή λαθρομεταναστών.

Η δεύτερη αφορά νομοσχέδιο του υπουργείου Εργασίας. Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύθησαν στον καθημερινό Τύπο (12 Νοεμβρίου 2011), το υπουργείο Εργασίας προετοιμάζει νομοσχέδιο για την «προσωρινή» νομιμοποίηση όλων των λαθρομεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση ότι οι εργοδότες τους θα καταβάλλουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές.

Με πρόσχημα, δηλαδή, την καταπολέμηση της ανασφάλιστης εργασίας και την είσπραξη νέων πόρων για τα ασφαλιστικά ταμεία που δοκιμάζονται, προωθείται μια νέα μαζική νομιμοποίηση λαθρομεταναστών.

Κατά παραβίαση μάλιστα του Ευρωπαϊκού Συμφώνου για τη Μετανάστευση, που απαγορεύει ρητά, στο πρώτο του άρθρο, κάθε μαζική νομιμοποίηση λαθρομεταναστών.

Η Ελλάδα πάλι «πρωτοπορεί», όταν βρίσκεται σ’ αυτήν την κατάσταση και έχει ένα εκατομμύριο σχεδόν ανέργους. Μήπως όμως τελικά η πολιτική αυτή είναι αναπόσπαστο μέρος της γενικότερης πολιτικής της παγκοσμιοποίησης και του Μνημονίου και έχει στόχο την κατάλληλη προετοιμασία της Ελλάδος για πολύ χαμηλότερο επίπεδο ζωής και μια άλλη «ανταγωνιστικότητα», εφάμιλλη τριτοκοσμικών όρων;

Μήπως τελικά η μεγάλη εφεδρεία των νομιμοποιημένων λαθρομεταναστών θα δώσει την τελική ώθηση για την «προσαρμογή» της Ελλάδος στην παγκοσμιοποίηση, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των σχεδιαστών και των προαγωγών της;

Μήπως τελικά αυτό είναι εναρμονισμένο με τον πειραματικό «πρωτοπορειακό» ρόλο που έχει επιφυλαχθεί στην Ελλάδα, με τη συνδρομή ιθαγενών ανταποκριτών, ώστε η Ελλάδα να γίνει χώρα πρότυπο του παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελευθερισμού;

Αυτές οι σκέψεις πρέπει να μας προβληματίσουν και να εμπνεύσουν την εθνική αντίσταση του ελληνικού λαού.

Ο ελληνικός λαός βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος με μια πρωτοφανή κρίση στην ιστορία του, που απειλεί ευθέως την ίδια την εθνική του ύπαρξη.