ΣΥΡΘΗΚΕ ΣΤΟ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ Ο κ. ΣΑΜΑΡΑΣ

Η σήψη της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ήταν πλέον έκδηλη και μη αναστρέψιμη. Όμως κατά τα δύο αυτά χρόνια που ασκεί την εξουσία μας οδήγησε μέσα σ’ ένα σκοτεινό τούνελ που οδηγεί στην εξαθλίωση. Και δυστυχώς αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να ανατραπεί. Αντίθετα θα επιδεινώνεται συνεχώς. Και τώρα η νέα κυβέρνηση συνεργασίας που σχηματίστηκε, και που ο βίος της αποφασίστηκε να διαρκέσει μέχρι τις 19 Φεβρουαρίου 2012, είναι υποχρεωμένη να συνεχίσει την ίδια πορεία.

O αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης λύγισε υπό το βάρος των πιέσεων που ασκήθηκαν για μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Αυτή η βραχύβια κυβέρνηση θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, αυτήν την πολιτική την οποία πολύ σωστά επί δύο χρόνια ο κ. Σαμαράς την χαρακτήριζε «λάθος πολιτική». Και τώρα η ΝΔ σύρεται στο λάθος.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί με τον Γ. Παπανδρέου, που είχε καταντήσει πολιτικό ράκος, και δεν κατάφερε να πετύχει τίποτα από τους όρους που είχε θέσει για κυβερνητική συνεργασία. Πώς θα μας πείσει τώρα ότι έχει τις απαιτούμενες διαπραγματευτικές ικανότητες για να πετύχει από την «τρόικα» αλλαγές στο νέο Μνημόνιο; Αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα κινδυνεύει με το νέο Μνημόνιο να καταντήσει ένα απέραντο πτωχοκομείο. Και δυστυχώς η προηγούμενη κυβέρνηση απογύμνωσε την Ελλάδα από κάθε κυριαρχικό της δικαίωμα. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών απέδειξαν ότι η Ελλάδα έπαυσε πλέον να είναι κυρίαρχο κράτος. Αυτήν την τόσο απαξιωτική κατάσταση, από εθνική και οικονομική πλευρά, πώς μπορεί να μας πείσει ο κ. Σαμαράς ότι μπορεί να την ανατρέψει; Πώς είναι δυνατόν να πεισθούμε ότι έχει τις διαπραγματευτικές ικανότητες να αντιμετωπίσει τα «θηρία» της Δύσης και το διεφθαρμένο της σύστημα. Η Δύση έχει παραδοθεί στην απόλυτη κυριαρχία των αγορών και στην υποχρεωτική εκτέλεση των όσων μέτρων αποφασίζει η κ. Μέρκελ, που φιλοδοξεί να επεκτείνει σε όλην την Ευρώπη την κυριαρχία της Γερμανίας. Έτσι βραδέως αλλά ασφαλώς, ολόκληρη η Δύση θα βρεθεί στο μέλλον κάτω από μια σκληρή παγκόσμια δικτατορία, μόνο που δεν θα είναι στρατιωτική, αλλά θα είναι οικονομική. Μια γεύση της πήραμε και εμείς αυτές τις ημέρες. Οι πιέσεις που δέχεται η Δύση από την Κίνα και τις άλλες αναπτυσσόμενες χώρες θα την οδηγήσουν ασφαλώς σε μέτρα συνεχούς συμπίεσης των αποδοχών των εργαζομένων και σε κατάργηση της πολιτικής της κοινωνικής πρόνοιας και των δομών της. Αυτό θα φέρει αγανάκτηση και σφοδρή αντίδραση εκ μέρους των λαών που θα υποστούν τις συνέπειες. Και για να διατηρηθεί εν ζωή το υφιστάμενο σήμερα σύστημα, θα καταφύγει στον περιορισμό των ατομικών ελευθεριών και στην άσκηση βίας. Μέσα σ’ αυτό το καμίνι που βράζει δεν θα μπορέσει η πολιτική εξουσία της Ελλάδος να αντιδράσει. Δυστυχώς η κυβέρνηση Παπανδρέου έγινε όργανο υλοποίησης μιας τέτοιας πολιτικής. Μόνο που δεν κατάφερε να την ολοκληρώσει και τώρα καλείται η νέα μεταβατική κυβέρνηση να συνεχίσει αυτή την πορεία. Γι’ αυτό και η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις εκλογές της 19ης Φεβρουαρίου δεν θα καταφέρει να σταματήσει αυτήν την πορεία.
Επομένως το όραμα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για επανάκτηση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων και για ανάκαμψη και τόνωση των εισοδημάτων των εργαζομένων, θα παραμείνει στη σφαίρα των ονείρων, παρά τις παραπλανητικές υποσχέσεις των πολιτικών ηγετών που ακούγονται σε όλες τις προεκλογικές περιόδους. Και οι λαοί πρέπει να προσαρμοστούν και να το πάρουν απόφαση ότι η περίοδος της ευμάρειας έχει πλέον τελειώσει. Μπήκαμε στην περίοδο των ισχνών αγελάδων. Ειδικά εμείς οι Έλληνες, που διαβιώναμε με δανεικά, και το κράτος, οι επιχειρήσεις και οι ιδιώτες είχαν υπερχρεωθεί, έπρεπε να είχαμε σκεφτεί ότι θα ερχόταν η εποχή που οι δανειστές μας θα μας έστελναν τον λογαριασμό για εξόφληση. Αυτό βιώνει τώρα η χώρα μας, μαζί βέβαια με τα αθέμιτα κέρδη των δανειστών-τοκογλύφων. Σ’ αυτήν την κατάσταση υπερκατανάλωσης και υπερχρέωσης του Έλληνα υπάρχει μια δικαιολογία. Ο ελληνικός λαός πίστεψε τον Σημίτη και τον Κώστα Καραμανλή που διαφήμιζαν μια εικονική πραγματικότητα, ότι τάχα η ελληνική οικονομία ισχυροποιήθηκε τόσο πολύ, που μπορούσε να αντέξει τα βάρη μιας πλούσιας διαβίωσης του πληθυσμού της. Σ’ αυτή την κατεύθυνση εργάστηκαν με ζήλο και με υπερβολικά κέρδη και οι τράπεζες, που συνεχώς ενοχλούσαν όλους μας με αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα για να πάρουμε εορτοδάνεια, δάνεια διακοπών, δάνεια καταναλωτικά και πιστωτικές κάρτες. Παρά όμως τα σφάλματα τακτικής των προηγουμένων κυβερνήσεων και του ελληνικού λαού στο θέμα της υπερχρέωσης, επ’ ουδενί λόγω μπορεί να νομιμοποιηθούν οι ενέργειες της σημερινής κυβέρνησης και οι απαιτήσεις των δανειστών μας, που οδηγούν στη διάλυση μελλοντικά της Ελλάδος.
Ο κ. Σαμαράς πριν καταλήξει σε συμφωνία με τον Γ. Παπανδρέου θα έπρεπε να σκεφτεί:

Ότι ο κ. Παπανδρέου από την ημέρα που ορκίστηκε άρχισε την εκστρατεία δυσφήμισης της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού. Αυτό απέδειξε ότι δεν αισθάνεται καμία σύνδεση με την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Γι’ αυτό και μας παρέδωσε δέσμιους στις ορέξεις των αγορών, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Μέχρι τις αρχές του 2010 ο κ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός μπορούσε να λάβει δάνεια από τις αγορές με επιτόκιο 2 – 2,5%. Και δεν το έπραξε. Ακόμη του προσφέρονταν ευκαιρίες δανειοδότησης από τη Ρωσία και την Κίνα με επίσης χαμηλό επιτόκιο. Και αυτά αποδεικνύουν ότι βάδιζε επί προδιαγεγραμμένου σχεδίου. Έπρεπε λοιπόν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να είχε προηγουμένως επεξεργαστεί την όλη συμπεριφορά Παπανδρέου, για να καθορίσει και τη δική του.

Ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, έδειχνε εμφανή σημεία προϊούσης βαριάς σήψης και, παρά την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε στη Βουλή, ήταν βέβαιο ότι γρήγορα θα αυτοδιαλυόταν και η χώρα μας θα οδηγείτο πλέον σε εκλογές αμέσως, για να επέλθει η των «τοιούτων παθημάτων κάθαρση». Επομένως θα είχαμε μια λύση ομαλή και δημοκρατική. Τώρα, με τη συμφωνία περί συγκυβέρνησης, δεν είναι βέβαιο εάν η χώρα θα οδηγηθεί γρήγορα στην ομαλότητα με τη μόνη δημοκρατική λύση, της διεξαγωγής βουλευτικών εκλογών. Είναι πολύ πιθανόν η Ευρωζώνη και το ΔΝΤ να βρούνε έρεισμα για παράταση του βίου της νέας συμμαχικής κυβέρνησης.
Τι πέτυχε τώρα ο κ. Σαμαράς με τη συμφωνία του για συγκυβέρνηση; Πέτυχε κατ’ αρχήν την πολιτική του αποδυνάμωση. Ο ελληνικός λαός είχε στηρίξει τις ελπίδες του πάνω στις προσωπικές ικανότητες του κ. Σαμαρά. Γι’ αυτό και όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις έδειχναν προβάδισμα στις ικανότητες του. Τι βλέπει τώρα ο ελληνικός λαός μετά την υπογραφή της συμφωνίας με τον Γ. Παπανδρέου; Βλέπει ότι οι ελπίδες του προδόθηκαν. Είναι αναμφισβήτητο ότι ο πρόεδρος της ΝΔ πιέστηκε αφόρητα από πολλούς και ισχυρούς παράγοντες και από την Ελλάδα και από το εξωτερικό να νομιμοποιήσει τις ενέργειες της κυβέρνησης Παπανδρέου και να εγκρίνει όλες τις επιπτώσεις που αυτές προκάλεσαν. Μέχρι τώρα είχε αντισταθεί επιτυχώς. Και τα Μνημόνια απέρριψε και την εξαθλίωση των εργαζομένων προσπάθησε να αποτρέψει. Γι’ αυτό και κέρδισε την εμπιστοσύνη της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Με τις τωρινές ενέργειές του όμως άρχισε ο λαός να συνειδητοποιεί ότι η δύναμη αντίστασής του είναι περιορισμένη.
Τώρα ο κ. Σαμαράς πέτυχε τη νομιμοποίηση των περισσότερων ενεργειών τής κυβέρνησης Παπανδρέου. Και επί πλέον πέτυχε και νομιμοποίηση των ενεργειών και των αποφάσεων που θα λάβει η νέα κυβέρνηση στο μέλλον. Και όλων των φανερών και απόκρυφων υποχρεώσεων που έχει αναλάβει το δίδυμο Παπανδρέου – Βενιζέλου, στο πλαίσιο των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26ης – 27ης Οκτωβρίου και οι οποίες ασφαλώς τού είναι άγνωστες. Δηλαδή υπέγραψε λευκή επιταγή για τα μέχρι τώρα μέτρα και για όσα θα ακολουθήσουν. Αυτά θα περιέχονται στο νέο Μνημόνιο και στη νέα δανειακή σύμβαση, που θα ετοιμαστούν στο τέλος του έτους. Κι ας μην επαναπαύεται ότι θα μπορέσει να επανδιαπραγματευτεί τους όρους του νέου δανείου. Ήδη το Eurogroup απεφάσισε ότι για την εκταμίευση της της 6ης δόσης θα πρέπει και οι δύο πολιτικοί αρχηγοί (Παπανδρέου – Σαμαράς) να συνυπογράψουν ότι δεσμεύονται σε όρους που ακόμη είναι άγνωστοι!
Το συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω δεν είναι καθόλου τιμητικό για την Ευρώπη και για την Ελλάδα. Η Ευρώπη έδειξε ότι δεν σέβεται καθόλου τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η Ευρώπη έγινε όργανο των αγορών και των τραπεζιτών και θέλει να επιβάλει τις αποφάσεις της, έστω και αν αυτές δεν υπηρετούν τα συμφέροντα του ευρωπαίου εργαζομένου.
Τώρα έδειξε η ΕΕ ότι δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ευημερία των λαών, παρά τα όσα αναγράφει η ιδρυτική της συνθήκη. Το όλο σκηνικό που στήθηκε στην Ελλάδα αυτές τις ημέρες δείχνει ότι δεν μπορεί να αναδεχθεί η ΕΕ αντίθετες γνώμες στις δικές της αποφάσεις και στους δικούς της προσανατολισμούς. Στην Πορτογαλία και στην Ελλάδα έδειξε ότι δεν θέλει αντιπολίτευση. Θέλει μόνο όλες οι πολιτικές δυνάμεις να συντάσσονται στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οικονομικής ελίτ. Εμείς από την πλευρά μας ευχόμαστε η νέα κυβέρνηση, η οποία επωμίζεται το βάρος της αποδοχής της νέας δανειακής σύμβασης και του νέου Μνημονίου, να μπορέσει να περιφρουρήσει τα συμφέροντα της χώρας μας. Διαφορετικά…