Παιχνίδι αδιεξόδου και καταλογισμού ευθυνών στήνει η Τουρκία

Το νέο ραντεβού
Το νέο ραντεβού της τριμερούς, δηλαδή των Χριστόφια, Έρογλου και Μπαν Κι Μουν, που θα πραγματοποιηθεί στη Νέα Υόρκη στο τέλος Ιανουαρίου, συμπίπτει
χρονικά περίπου με τη λήξη της θητείας της ελληνικής μεταβατικής κυβέρνησης. Λόγω του χαρακτήρα της νέας ελληνικής κυβέρνησης, αυτή ουδόλως θα δύναται να διαχειριστεί το Κυπριακό είτε στην ΕΕ είτε στον ΟΗΕ. Ακόμη κι αν ισχυριστεί κάποιος ότι το κράτος δεν διαλύεται αλλά συνεχίζει να αναλαμβάνει τις υποχρεώσεις του διεθνώς, αυτό μπορεί να γίνεται μόνο τυπικά. Ουσιαστικά η Ελλάδα είναι αποδυναμωμένη από πολιτικής σκοπιάς και ως εκ τούτου η Τουρκία θα μπορεί να αλωνίζει.
Ήδη, πολιτικοί από τον χώρο της κυπριακής αντιπολίτευσης δήλωναν στο «ΠΑΡΟΝ» ότι το θέμα θα πρέπει να απασχολήσει και τα κόμματα και τον ίδιο τον Πρόεδρο Χριστόφια, ο οποίος είναι ήδη πολιτικά απονομιμοποιημένος εσωτερικά, αφού πλην του ΑΚΕΛ δεν απολαμβάνει καμιάς άλλης στήριξης. Οι ανησυχίες εντείνονται δεδομένου ότι η απόφαση της τελευταίας τριμερούς αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να παγιδευτεί η ελληνοκυπριακή πλευρά, αφού ο Γ.Γ. του ΟΗΕ ζητά από τους ηγέτες των δύο κοινοτήτων να έχουν ως τότε επιλύσει τις εσωτερικές πτυχές του Κυπριακού για να προχωρήσει η διαδικασία στη διεθνή διάσκεψη, με στόχο να επιλυθούν τα ζητήματα της παραμονής στρατευμάτων και οι ξένες εγγυήσεις, καθώς και τα επεμβατικά δικαιώματα.
Αδιάλλακτη στάση
Πώς μπορεί όμως να υπάρξει σύγκλιση και συμφωνία επί των εσωτερικών πτυχών, επί του περιουσιακού, της διακυβέρνησης και των εποίκων, όταν η τουρκική πλευρά επιμένει στις πάγιες θέσεις της, υποστηρίζοντας ότι:
α) Το πλεονέκτημα και τον πρώτο λόγο στο περιουσιακό δεν θα τον έχει ο εκτοπισθείς ελληνοκύπριος πρόσφυγας, αλλά ο νυν παράνομος έποικος ή τουρκοκύπριος κάτοχος. β) Η πηγή της εξουσίας θα είναι διπλή και θα προέλθει από παρθενογένεση. γ) Το θέμα των εποίκων θεωρείται περίπου κλειστό, στη λογική του ότι θα υπάρχουν τρεις ιθαγένειες: δύο εσωτερικές, δηλαδή μια ελληνοκυπριακή και μια τουρκοκυπριακή, και μία κοινή κυπριακή. Η τουρκική πλευρά ζητά να μπορεί να εκδίδει μονομερώς εσωτερικές ιθαγένειες, για να νομιμοποιεί τους εποίκους, ενώ ταυτοχρόνως η εσωτερική ιθαγένεια σχετίζεται με τα πολιτικά δικαιώματα σ’ ένα έκαστο των συνιστώντων κρατιδίων. Δηλαδή, για να έχει ένας ελληνοκύπριος πολιτικά δικαιώματα στον Βορρά, θα πρέπει να γίνει Τουρκοκύπριος και στην ουσία θα χάσει την ελληνοκυπριακή εσωτερική ιθαγένεια.
Αποδοχή τουρκικών θέσεων
Υπό αυτές τις συνθήκες η τουρκική πλευρά εννοεί προφανώς τη λύση στην αντίληψη του ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά θα αποδεχθεί τις τουρκικές θέσεις. Πάντως, ο Πρόεδρος Χριστόφιας εισηγείται όπως η τουρκική πλευρά δεχθεί τη σταθμισμένη ψήφο για να μπορεί να ενεργοποιηθεί και η εκ περιτροπής Προεδρία. Το παράδοξο είναι ότι ο κύπριος Πρόεδρος εισηγείται τουρκικές προτάσεις τις οποίες η τουρκοκυπριακή πλευρά και η Άγκυρα απορρίπτουν. Αυτό συμβαίνει διότι η τουρκική πλευρά κατοχύρωσε προηγούμενες διεκδικήσεις και προχωρεί προς τις επόμενες κινήσεις.
Διπλό πάγωμα
Η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει θετικό κλίμα για να μπορέσει τον Ιανουάριο να επιρρίψει ευθύνες προς την ελληνοκυπριακή πλευρά και να δώσει ως εναλλακτική επιλογή τη διεθνή διάσκεψη, στο πλαίσιο της οποίας δεν θα επιλυθούν μόνο οι διεθνείς πτυχές, αλλά και τα εκκρεμή εσωτερικά ζητήματα στην πρακτική μιας επιδιαιτησίας. Βεβαίως, υπάρχει ακόμη ένα εναλλακτικό σενάριο: Ενόψει και της κυπριακής Προεδρίας στην ΕΕ, να παγώσουν από τη μια οι ενταξιακές διαδικασίες της Τουρκίας με την ΕΕ και από την άλλη οι συνομιλίες για τη λύση.