Οι απελεύθεροι των κομμάτων να συγκροτήσουν αμέσως σχήμα

Γιγαντιαίων διαστάσεων επιχείρηση εκτόνωσης, σωστότερα ψυχοθεραπείας, του λαού αποπειράθηκε με την αιφνίδια (;) πρότασή του περί δημοψηφίσματος ο κ. Παπανδρέου. Μπορεί αυτήν τη φορά να μην του βγήκε.

Τακτική εκβιαστικών διλημμάτων, όπου διά της εις άτοπον απαγωγής, είτε ως «πολιτικά ορθό» είτε ως λογικοφανές συμπέρασμα, η απάντηση θα ήταν αναγκαστικά μία. Π.χ.

α) Μνημόνιο ή χρεοκοπία = Μνημόνιο.

β) Μεσοπρόθεσμο ή εθνικό νόμισμα = Μεσοπρόθεσμο.

γ) Πολυνομοσχέδιο ή αφανισμός = Πολυνομοσχέδιο.

Και τώρα δανειακή σύμβαση ή νέο 1941 = δανειακή σύμβαση.

Στη θέση της δανειακής σύμβασης, μετά τις αντιδράσεις Μέρκελ-Σαρκοζί, θα έμπαινε κάτι άλλο αμφίσημο.

Η υπό κατεδάφιση κυβέρνηση προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, ενώ οι κατοχικές αρχές συνεχίζουν τα τεστ για να επαληθεύσουν την αφοσίωση της διάδοχης κατάστασης. Μόλις τελειώσουν τα τεστ, και εκλογές θα γίνουν και διάδοχοι κατ’ εικόνα και ομοίωση των απερχομένων θα είναι έτοιμοι.

Καναλάρχες και δημοσκόποι ανασύρουν από τη ναφθαλίνη ονόματα. Και με προκατασκευασμένες δημοσκοπήσεις σκηνοθετούν «κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας». Αλίμονο στον λαό αν περιέλθει στη δικαιοδοσία παρόμοιων «σωτήρων».

Αν ορισμένοι αιφνιδιάσθηκαν από τις εξελίξεις, αυτοί είναι οι αγανακτισμένοι πολίτες, οι οποίοι ταμπουρώθηκαν στην αγανάκτησή τους και σταμάτησαν εκεί. Κατεξοχήν οι εξ αυτών κάπως επώνυμοι, που λόγω δημοσιότητας συγκέντρωσαν κάποια εφήμερη αναγνώριση και φαντάσθηκαν επιπόλαια ότι ήρθε η ώρα τους να… κυβερνήσουν την Ελλάδα.

Οπωσδήποτε όμως είναι όντως η ώρα για όλους που αποτάσσονται τα κατεστημένα κόμματα να συγκροτήσουν ένα σχήμα με ανθρώπους ποιότητας, με πίστη στις μεγάλες ελληνικές αξίες της ζωής, στο κοινό καλό και στο εθνικό συμφέρον. Με πίστη στην Ελλάδα και στο μέλλον της.

Η αγανάκτηση, ως συναισθηματική εκτόνωση, καταντά ακούσιος υπηρέτης του συστήματος και το διαιωνίζει.

Γι’ αυτό οφείλει να αποκτήσει πολιτική υπόσταση, σάρκα και οστά για να ανατρέψει το σύστημα και να οικοδομήσει ένα ελπιδοφόρο αύριο.

Η άρνηση του Μίκη, παρά τη δεδηλωμένη που διέθετε, να είναι ο καθοδηγητής ενός μαζικού εξυγιαντικού κινήματος, αχρήστευσε μια σοβαρή ελπίδα. Όσα άλλα πρόσωπα και συσπειρώσεις εμφανίσθηκαν στο προσκήνιο κατέληξαν διάττοντες αστέρες.

Για την ώρα, μόνο οι δυνάμεις του κακού έχουν την ευφυΐα να συντονίζονται.

Ως πότε όμως το καλό θα παραμένει κατακερματισμένο και ανήμπορο για να αλωνίζει το κακό;

Είναι το οξύ ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουν σήμερα όλοι οι απελεύθεροι της κομματοκρατίας, αν θέλουν να βγει ο τόπος και οι ίδιοι από το τέλμα.

Όμως οι εκλογές δεν μπορούν να λύσουν κανένα πρόβλημα, αφού η επερχόμενη εξουσία θα λειτουργήσει υπό το κατοχικό καθεστώς της «τρόικας».

Κύριο ζητούμενο είναι η βιωσιμότητα της πατρίδας. Αυτή και η βιωσιμότητα του χρέους δεν εξασφαλίζονται από τις αποφάσεις της 27/10/11. Προϋπόθεση: φορολόγηση πλούτου, οικονομία με ανθρώπινο πρόσωπο και δημόσιες δαπάνες.

Οι απελεύθεροι της κομματοκρατίας οφείλουν αμελητί να συγκροτήσουν ένα σχήμα κατ’ αρχάς εκλογικό με αποστολή την αποπομπή της «τρόικας».

Η χώρα μπορεί τάχιστα να αναγεννηθεί.

«Εάν αποσυνδέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει, μ’ άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις», μας λέει μετά λόγου γνώσεως ο Ελύτης.

Η απόγνωση είναι το πυρηνικό όπλο του λαού. «Ισχυρόν και άμαχον απόγνωσις όπλον» (Μέγας Φώτιος).