Δικαιολογημένη μεν, λάθος δε, η αποχώρηση του Προέδρου

Κυριάρχησαν στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων. Ένας από τους κύριους προβληματισμούς ήταν αν ο κ. Παπούλιας έπρεπε να αποχωρήσει. Από πολλούς ειπώθηκε ότι το κράτος δεν αποχωρεί. Ότι έπρεπε δηλαδή να παραμείνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Χωρίς καμιά διαπραγμάτευση με τους «αγανακτισμένους», που κάποια στιγμή, αφού το μήνυμά τους έφτασε απ’ άκρου σ’ άκρον της χώρας, θα άνοιγαν τη λεωφόρο.

Υποστηρίχθηκε επίσης η άποψη -ενδεχομένως ακραία- ότι οι αθλιότητες που εκτοξεύτηκαν εναντίον του κ. Παπούλια δεν είχαν στόχο τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και την απαξίωσή του. Σχολιάστηκε αρνητικά η κάθε άλλο παρά ψύχραιμη αντίδραση του Προέδρου της Δημοκρατίας. Χωρίς κανένας να παραγνωρίζει τον βαρύτατο χαρακτηρισμό «προδότης», που δεν υπάρχει Έλληνας που να μην τον απορρίπτει, γνωρίζοντας τη διαδρομή του κ. Παπούλια. Λάθος όμως ήταν και οι εν ψυχραιμία πλέον δηλώσεις του Προέδρου, όταν έφτασε στην Αθήνα -έφυγε αμέσως από τη Θεσσαλονίκη με το προεδρικό αεροπλάνο- που χώριζαν αντί να ενώνουν. Θα έπρεπε, σημείωναν πολλοί, να ξεπεράσει τους εναντίον του υβριστικούς χαρακτηρισμούς, αφού αυτό που προέχει σήμερα σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες που περνάει η χώρα είναι η ενότητα του λαού, η οποία χρειάζεται για να αποτρέψει ακραίες και δραματικές εξελίξεις, μια κοινωνική εξέγερση.

Τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας θα έπρεπε, ξεπερνώντας την προσωπική πικρία, τη δικαιολογημένη και ανθρώπινη οργή και τη συγκινησιακή φόρτιση, να τον προβληματίσει το μεγάλο γεγονός ότι ο κόσμος επέλεξε την επέτειο του «ΟΧΙ», σε όλες τις παρελάσεις όπου ξεχύθηκε, για να στείλει προς την κάθε εξουσία το δικό του μεγάλο «ΟΧΙ», ότι δεν αντέχει άλλο…

Κι αυτό ήταν, Πρόεδρε, το μεγάλο μήνυμα της φετινής επετείου της 28ης Οκτωβρίου… Που δεν μπορεί κανένας να το αγνοήσει. Και πολύ σωστά πάρα πολλοί είπαν, όπως και ο γνωστός φιλόσοφος κ. Στ. Ράμφος, μιλώντας στο Mega ότι η 28η Οκτωβρίου αποτελεί πλέον την κορυφή των εξελίξεων…