Διά χειρός…

… του πολιτικού αναλυτή Σταύρου Λυγερού, στην «Καθημερινή της Κυριακής».

Η άγρια σύγκρουση…

«Οι αποφάσεις των δυτικών κυβερνήσεων αντανακλούν τον συσχετισμό δυνάμεων που διαμορφώνει μια δυναμική σύγκρουση. Στη μια όχθη είναι το χρηματιστικό κεφάλαιο, οι ιδεολογικοί και προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του, καθώς και τα ερείσματά του στο πολιτικό σύστημα. Παρά την κρίση, οι δυνάμεις αυτές συνεχίζουν να υπερασπίζονται την ασυδοσία των αγορών. Εν πολλοίς, μάλιστα, το επιτυχγάνουν, επειδή κατά κανόνα ελέγχουν τις θέσεις κλειδιά όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην πολιτική, και στα ΜΜΕ, και στα πανεπιστήμια.
Στην αντίπερα όχθη βρίσκονται οι ποικίλες δυνάμεις που υπερασπίζονται την αυτονομία της δημοκρατικά νομιμοποιημένης πολιτικής εξουσίας. Δικαιωμένες από τα γεγονότα, αυτές οι δυνάμεις πιέζουν για την επιβολή κανόνων στις αγορές, αλλά ελάχιστα καταφέρνουν. Η σύγκρουση, λοιπόν, δεν είναι ανάμεσα στις αγορές και στα κράτη. Η σύγκρουση είναι για τον μεγαλύτερο δυνατό έλεγχο της κρατικής εξουσίας και διεξάγεται και εντός των κρατών και εντός των κομμάτων. Από την έκβασή της θα κριθεί εάν τις τύχες των κοινωνιών θα καθορίζουν οι δημοκρατικά ελεγχόμενες πολιτικές ηγεσίες ή οι αγέλες των κερδοσκοπικών κεφαλαίων».

***

…του διευθυντή του «Βήματος» Αντώνη Καρακούση:

«Η θρυλούμενη –μη ομολογημένη- πτώχευση επιβεβαιώθηκε και το στίγμα της θα ακολουθεί για χρόνια την ελληνική οικονομία.
Πέραν πάσης αμφιβολίας, οι ανά τον κόσμο “Χήρες του Εδιμβούργου” (το πρώτο ασφαλιστικό ταμείο του κόσμου) δεν πρόκειται να ξαναγοράσουν ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου όσο θα διατηρούν τη μνήμη του περιβόητου “κουρέματος”».

***

… του πολιτικού συντάκτη Τάσου Παππά, στην ανάλυσή του με τίτλο «Το δίλημμα του Παπανδρέου» στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία»:

Μαδώντας τη… μαργαρίτα..

«Να κάνω ή να μην κάνω εκλογές; Μʼ αυτό το δίλημμα παλεύει εδώ και καιρό ο Γ. Παπανδρέου. Τον απασχολεί σε καθημερινή βάση κι ας βάζει τους συνεργάτες του να δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να τα παρατήσει όπως ο προκάτοχός του. Και είναι λογικό να βασανίζεται, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα. Ο Γ. Παπανδρέου έχει να σκεφθεί το μέλλον της χώρας, το δικό του και της παράταξης που εκπροσωπεί. Λύση που θα υπηρετεί ικανοποιητικά και τις τρεις περιπτώσεις και θα του δίνει πίστωση χρόνου δεν φαίνεται στον ορίζοντα. Πιθανότατα μάλιστα, αν καθυστερήσει να πάρει αποφάσεις, το αποτέλεσμα να είναι καταστροφικό και για τη χώρα και γιʼ αυτόν προσωπικά και για το κόμμα του».

***

… του πολιτικού συντάκτη του «Πρώτου Θέματος» Γιάννη Μακρυγιάννη:

Δεν θα δεχθεί να ατιμασθεί
ο ελληνικός λαός…

«Κάποιοι μας ζητούν ό,τι πολέμησαν και απέτρεψαν με αίμα και θυσίες κατά το παρελθόν οι παλαιότεροι να το αποδεχθούμε εμείς ασμένως και να πούμε “ευχαριστώ”. Ε, αυτό δεν μπορεί να γίνει. Και έχει αυταπάτες όποιος πιστεύει ότι ο ελληνικός λαός θα δεχθεί να ατιμασθεί κατʼ αυτόν τον τρόπο.
Είναι λοιπόν αξιοπερίεργο πώς οι ευρωπαίοι ηγέτες και ιδιαίτερα οι Γερμανοί πιστεύουν ότι θα καταπιούμε όλοι οι Έλληνες μια νέα Κατοχή. Ας έχει υπόψη της η Μέρκελ ότι οι λαοί εκδικούνται. Αν μεγάλωσε η ίδια στη σοβιετική Ανατολική Γερμανία, εμείς δεν έχουμε καμία διάθεση να μεγαλώσουμε σε μια “γερμανική” Ελλάδα… Κι αυτό δεν αλλάζει, ούτε εξαγοράζεται…»

***

… του Νίκου Μπογιόπουλου από τη σελίδα του «Ημεροδρόμος» στον «Ριζοσπάστη»…

Δάκρυα…

«Επειδή πολύς λόγος έγινε και πολύ μελάνι χύθηκε για τους ευσυγκίνητους ταγούς του αστικού κράτους, που με αφορμή την έκφραση της λαϊκής αγανάκτησης στις παρελάσεις “δάκρυσαν”, όπως μετέδωσαν τα κανάλια, από τη στεναχώρια τους και επειδή ακριβώς το… δημόσιο “δάκρυ” τους χρησιμοποιήθηκε από τους σεσημασμένους των ΜΜΕ για να κατακριθούν οι λαϊκές εκδηλώσεις, εμείς θα επιμείνουμε στα λόγια του Μπρεχτ:
“Τʼ αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας”!
Και τέτοια, αληθινά, είναι τα δάκρυα του μεροκαματιάρη. Του πένητα συνταξιούχου. Του άνεργου…»