Για τη δανειακή σύμβαση της 27ης Οκτωβρίου
Κοινός παρονομαστής της όποιας λύσης, αφού εξαφανίστηκε πλέον το δημοψήφισμα, δεν φαίνεται ότι μπορεί να είναι άλλος από το να διασφαλιστεί η 6η δόση των 8 δισ., να κυρωθεί η συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, η δανειακή σύμβασή της και να οδεύσει η χώρα σε εκλογές.
Οι πολιτικές δυνάμεις κατέγραψαν τις θέσεις τους αναφορικά με την έξοδο από την πολιτική κρίση που κυριάρχησε τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Αυτό που παραμένει βέβαια είναι το μείζον. Πώς η Ελλάδα θα πορευτεί εντός της Ευρωζώνης το επόμενο διάστημα, με ποιες αποφάσεις επί του οικονομικού και κοινωνικού πεδίου; Ποια, με άλλα λόγια, θα είναι τα μέτρα και οι δράσεις μετά την 5η Νοεμβρίου 2011, ώστε η χώρα να συνεχίσει να πορεύεται, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις της προς τον εαυτό της αλλά και προς τους αντισυμβαλλόμενους εταίρους;
Η πρώτη κρίση και αποτίμηση των κομμάτων για τη Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου κατατέθηκε την ίδια ημέρα. Η συνολική όμως αποτίμηση της συμφωνίας αλλά και της δανειακής σύμβασης μένει να εκφραστεί με την ψήφο στη Βουλή.
ΚΚΕ και ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάσθηκε να σκεφτούν ούτε ένα λεπτό. Την έχουν απορρίψει από την αρχή.
Εμείς ως ΔΗΜΑΡ, τόσο για τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου όσο και για τη Συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου εκτιμήσαμε ότι «ήταν μια ανάσα» ή ότι «εξυπηρετεί ως έναν βαθμό τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους», αντιστοίχως, υπογραμμίζοντας πεδία όπου παρουσιάζονταν κενά, αρνητικές εξελίξεις και επικίνδυνες επιπτώσεις.
Ο ΓΑΠ κατέληξε να αποδεχθεί μια συμφωνία που έπειτα από τους απολύτως λαθεμένους και επικίνδυνους χειρισμούς της εβδομάδας αυτής, αποδείχθηκε ότι είχε τον χαρακτήρα του «take it or leave it». Η συμφωνία αυτή ήταν μια συμφωνία-συνέχεια μιας προηγούμενης, αυτή μιας προγενέστερης, μέχρις ότου φτάσουμε στην αρχική του Μαΐου του 2010, στο Μνημόνιο!
Η πορεία αυτή είχε αρνητικές συνέπειες και οι πολιτικές και τα μέτρα που τη συνόδευαν έχουν βυθίσει στην ύφεση την οικονομία και έχουν δραματικές επιπτώσεις για ευρέα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Τελευταία και συγκεκριμένα, για την εξασφάλιση της 6ης δόσης ψηφίστηκαν μέτρα κόστους 5 δισ. για τον ελληνικό λαό!
Θα ήταν αφροσύνη να μην επιδιωχθεί να καταβληθεί εγκαίρως η δόση αυτή. Όπως επίσης, όταν έχουν δρομολογηθεί πρόσθετα μέτρα, πέρα από αυτά που συνεχίζουν να έχουν τις επιπτώσεις τους, θα ήταν μέγα λάθος να μην επωφεληθούμε από τις μεγάλες δανειακές ανάσες της 27ης Οκτωβρίου και από το κούρεμα του χρέους. Όσα, δηλαδή, με αντιστάθμισμα τα επώδυνα μέτρα για τον λαό, συνυπέγραψε η κυβέρνηση του ΓΑΠ.
Μας ερωτούν: Εσείς τι θα κάνετε, ως ΔΗΜΑΡ, με τη δανειακή συνθήκη;
Το πώς θα χειριστούμε αυτό το ζήτημα σύντομα θα το αντιμετωπίσουμε με συλλογικό τρόπο. Άποψή μου είναι ότι η απάντησή μας πρέπει να είναι στην εξής κατεύθυνση: Αυτοί που οδήγησαν τα πράγματα ως εδώ να αναλάβουν την ευθύνη για την πλήρη διεκπεραίωση αυτής της πορείας. Ας μην μας καλούν να αποφανθούμε… για το τέλος μιας πορείας για την οποία δεν είχαμε καμία ευθύνη και όπου η διαφωνία μας καταγραφόταν σε κάθε βήμα, κάθε στιγμή.
Δεν συμφωνήσαμε και δεν συμφωνούμε με τον τρόπο που οι ηγέτιδες δυνάμεις της ΕΕ αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και την κρίση χρέους συνολικά για την Ευρωζώνη και ειδικότερα για την Ελλάδα. Είχαμε προτείνει τη δημιουργία ενός μηχανισμού κοινής διαχείρισης του χρέους με τη μεταφορά μέρους (του 60%) του ελληνικού χρέους και των άλλων χωρών μελών στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που θα αναλάβει την αποπληρωμή του με παράλληλη έκδοση ευρωομολόγων, τα οποία θα αποπληρώνουν σε βάθος χρόνου και με χαμηλό επιτόκιο τα κράτη μέλη. Την παράλληλη ενεργοποίηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων για την έκδοση αναπτυξιακών ευρωομολόγων, ώστε να χρηματοδοτηθεί ένα ευρωπαϊκό σχέδιο επενδύσεων στις υποδομές, στις νέες τεχνολογίες και στην οικοανάπτυξη, με στόχο την προώθηση της οικονομικής ανάκαμψης και της απασχόλησης. Δυστυχώς, προχώρησαν και προχωρούν με μέτρα σπασμωδικά και αναποτελεσματικά, αναμένοντας την επόμενη χώρα που θα «σκάσει».
Σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της χώρας μας, πέρα από το ότι έγιναν βήματα που η ΔΗΜΑΡ επειγόντως ζητούσε, και για μια πανευρωπαϊκή αντιμετώπιση του χρέους και για την αναδιάρθρωση του χρέους, τα μέτρα και οι υποχρεώσεις που ανέλαβε η κυβέρνηση για τη χώρα μας, ως αντιστάθμισμα των δανείων και διευκολύνσεων, ήταν ανισοβαρή, δυσβάστακτα για τους Έλληνες. Εμείς, ως ΔΗΜΑΡ, μιλούσαμε και μιλάμε και σήμερα για ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ ΜΕΤΡΑ. Δηλαδή και για την αναγκαία αύξηση των εσόδων και για τη μείωση των δαπανών σε δίκαιη βάση, και για τη διαμόρφωση ενός δικτύου ασφαλείας για τα χειμαζόμενα στρώματα, και για μια συγκεκριμένη προοπτική της αναπτυξιακής πορείας του τόπου. Την ευθύνη για την κύρωση αυτής της συμφωνίας δεν πρέπει να την πάρουμε.