Ένα διαφορετικό σενάριο
Όλοι τον είχαν ξεγραμμένο μετά τις Κάννες. Ακόμη και οι δικοί του… Όλοι περίμεναν την Πέμπτη την πτώση της κυβέρνησης… Όλοι έλεγαν ότι ακόμη και να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης, θα πάψει να είναι πρωθυπουργός, αφού δέχεται κυβέρνηση συνεργασίας… Όμως ο Γ. Παπανδρέου δεν έπεσε. Πήρε πίσω το δημοψήφισμα, ανάγκασε τη ΝΔ να πει «Ναι» στη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου και έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης. Το ερώτημα ευθύ: Θα πάψει να είναι πρωθυπουργός ο κ. Παπανδρέου; Η στήλη αμφιβάλλει…
Τα δεδομένα: Τα σενάρια έδιναν και έπαιρναν το βράδυ της Παρασκευής. Ιλιγγιώδη σενάρια. Όλα είχαν ως βάση τη δέσμευση του κ. Παπανδρέου ότι θα επιδιώξει πάση θυσία κυβέρνηση συνεργασίας, ακόμη κι αν χρειαστεί να μην είναι ο ίδιος επικεφαλής. Ηχηρή δέσμευση. Και πειστική απόδειξη καλών προθέσεων και προσωπικής θυσίας. Για το καλό της χώρας… Με μια μικρή παρατήρηση στο βάθος των προθέσεων: Όταν τα έλεγε αυτά ο κ. Παπανδρέου -τόσο στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, όσο και στη Βουλή- ήξερε ότι ο Α. Σαμαράς δεν δέχεται παρά μία και μόνη κυβέρνηση. Τη μεταβατική. Χωρίς τη συμμετοχή κομματικών στελεχών και με μόνο στόχο να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Το έχει πει αυτό ρητά και ανοιχτά ο αρχηγός της ΝΔ. Και το επανέλαβε το βράδυ της Παρασκευής…
Συμπέρασμα: Όταν δεσμευόταν για κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας ο κ. Παπανδρέου έπαιζε εκ του ασφαλούς. Ήξερε ότι δεν θυσιάζει τίποτε. Και κυρίως την πρωθυπουργία του… Είχε άλλα οφέλη: αφενός είχε αναγκάσει τον Σαμαρά προ ημερών να δηλώσει ότι θα ψηφίσει τη Συμφωνία, άρα να το παρουσιάσει ως δικό του επίτευγμα στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό και αφετέρου να επιρρίψει τις ευθύνες στον Σαμαρά για το ναυάγιο. Να τον εγκαλέσει για προσωπική ατζέντα. Ότι υπηρετεί τις προσωπικές του φιλοδοξίες και όχι το συμφέρον της χώρας…
Όμως το βράδυ της Παρασκευής οργίαζε το σενάριο σύμφωνα με το οποίο θα αναλάβει πρωθυπουργός ο Βενιζέλος, προκειμένου να ικανοποιηθεί το αίτημα -κατ’ άλλους να υλοποιηθεί μια μυστική συμφωνία- να φύγει οπωσδήποτε ο Γ. Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Και ο κ. Παπανδρέου δέχθηκε αυτήν την εξέλιξη, όντας ξεγραμμένος και ξέροντας ότι δεν θα μπορούσε να σταθεί αν επέμενε να παραμείνει στη θέση του πρωθυπουργού…
Τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί. Όμως η στήλη συμμερίζεται μια διαφορετική εκδοχή. Ας τη δούμε: ο πρωθυπουργός θα πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα τον ενημερώσει για τις προθέσεις του (κυβέρνηση συνεργασίας) και θα τον βεβαιώσει ότι θα κάνει το παν για να υλοποιήσει τη δέσμευσή του, θυσιάζοντας ακόμη και την πρωθυπουργία. Ταυτόχρονα θα εκφράσει τη λύπη του για την άρνηση του κ. Σαμαρά, θα τον καλέσει εκ νέου ενδεχομένως, και θα απευθυνθεί και σ’ άλλα κόμματα (ΛΑΟΣ, Ντόρα)… Όμως φαντάζει απίθανο αυτά να δεχθούν, μετά την άρνηση του Σαμαρά. Και απλώς θα ξιφουλκήσουν εναντίον του, καταλογίζοντας στον πρόεδρο της ΝΔ ανευθυνότητα…
Αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα -και δεν ευσταθεί το «σενάριο Βενιζέλου»- ο κ. Παπανδρέου θα απευθυνθεί στον λαό, θα υπενθυμίσει ότι έπραξε παν το δυνατόν να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, θα εγκαλέσει αυστηρά τον κ. Σαμαρά και ενδεχομένως θα επιδιώξει να «εμπλουτίσει» την κυβέρνησή του με κάποιες προσωπικότητες εκτός δρώσας πολιτικής. Και πάντως, θα παραμείνει πρωθυπουργός! Πλήρως νομιμοποιημένος στα μάτια των βουλευτών και των στελεχών του.
Οι εξελίξεις ήταν και είναι πολύ πυκνές, απολύτως σκοτεινές και εξαιρετικά «πονηρές». Γι’ αυτό και έπεσαν έξω τόσοι πολλοί την παρελθούσα Πέμπτη όταν έλεγαν με βεβαιότητα ότι θα έπεφτε εκείνο το βράδυ η κυβέρνηση… Η αίσθηση της στήλης είναι ότι και πάλι θα διαψευστούν όσοι παρουσιάστηκαν βέβαιοι το βράδυ της Παρασκευής ότι ο Γ. Παπανδρέου θα παραιτηθεί και θα παύσει να είναι πρωθυπουργός. Προσοχή: Η αίσθηση για όσους εξέφρασαν τη βεβαιότητα και όχι τις πιθανότητες…
Η αίσθηση αυτή δεν είναι προϊόν κάποιας… υπερφυσικής εμπνεύσεως. Εδράζεται στην προσεκτική παρατήρηση της προσωπικής διαδρομής και συμπεριφοράς του Γ. Παπανδρέου. Στα πυκνά δείγματα του λαϊκισμού και της μεταλλαγμένης ιδεολογίας του. Προπάντων, όμως, στην εμμονική και άκρως οργανωμένη επιχείρηση κατάληψης και διατήρησης της εξουσίας…
Ακριβώς τα στοιχεία αυτά επέτρεψαν στη στήλη να διακινδυνεύσει την πρόβλεψη (στις 9/10/2011) ότι πρωθυπουργός θα καταφύγει στον ύστατο ωμό εκβιασμό του δημοψηφίσματος! Συγκεκριμένα είχε σημειώσει η στήλη: «Τα νούμερα δεν βγαίνουν. Η χώρα πελαγοδρομεί μεταξύ χρεοκοπίας και διαλύσεως. Η οργισμένη κοινωνία τρομάζει τους κυβερνώντες. Η ιδέα των εκλογών τους πανικοβάλλει. Είναι από χέρι χαμένοι και το ξέρουν. Το μόνο που τους μένει είναι ένας ύστατος εκβιασμός: Το δημοψήφισμα»…
Ξαναλέμε, λοιπόν: Η στήλη αμφιβάλλει αν θα παύσει να είναι πρωθυπουργός ο κ. Γ. Παπανδρέου. Δεν… παίρνει όρκο ούτε είναι κατηγορηματική. Θα ήταν ανόητο. Όμως, ο καθένας ξέρει το μέλλον τέτοιων ηγετών. Οι πρόσκαιροι θρίαμβοί τους αποτελούν εγγύηση για μελλοντική, ηχηρή καταβαράθρωση. Ενδεχομένως και για μόνιμη καταστροφή τους στις σκονισμένες δέλτους της πολιτικής ιστορίας. Ο Γ. Παπανδρέου διεκδικεί με πολλές πιθανότητες αυτήν την προοπτική.