Το ηττηθέν Γ΄ Ράιχ παίρνει τη ρεβάνς διά του Δ΄ Ράιχ

Στο οχυρό αυτό, που το σφυροκοπούσαν και από αέρος και με το πυροβολικό έχοντάς του περικυκλωμένο επί τριήμερο, οι απώλειες των γερμανών εισβολέων υπήρξαν τεράστιες. Τελικά η παράδοση της πατρίδας μας επετεύχθη διά συνθηκολογήσεως και όχι αμαχητί, όπως συνέβη σε άλλες χώρες. Τα στρατεύματα των χιτλερικών επεκράτησαν σε μια εντελώς ΑΝΙΣΗ αντιπαράθεση, ΑΛΛΑ ΗΤΤΗΘΗΚΑΝ ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ, παρά τα εν ψυχρώ θρασύδειλα εγκλήματα των επικυρίαρχων που εξολόθρευαν το σύνολο των κατοίκων σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά.

Ο λαός μας αρνήθηκε απʼ την πρώτη στιγμή να δεχτεί τον ζυγό της σκλαβιάς και πολέμησε τον κατακτητή με όλες του τις δυνάμεις, λιμοκτονώντας ιδίως στην Αθήνα. Διότι το μεγαλύτερο ποσοστό των τροφίμων το ξάφριζαν οι Ναζί, με αποτέλεσμα τη μεγάλη πείνα του ʼ41 στην ελληνική πρωτεύουσα. Πείνα που συσσώρευε στους δρόμους σκελετωμένα και τυμπανιαία πτώματα, τα οποία είχα δει με τα μάτια μου ως αετόπουλο τότε της ΕΠΟΝ. Πείνα αβάστακτη που είχε βάλει στον χορό και ανήλικα παιδιά. Παιδιά δυο-τρία χρόνια μεγαλύτερα από μένα, τους περίφημους «σαλταδόρους», που σκαρφάλωναν σαν αίλουροι στα καμιόνια των Γερμανών και έκλεβαν καρβέλια ψωμί αψηφώντας τον θάνατο…

Το μεγάλο… πανηγύρι γινόταν στα βουνά της πατρίδας μας με αρκετές αντιστασιακές οργανώσεις, ανάμεσα στις οποίες δέσποζε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ. Μια οργάνωση που στήθηκε από κομμουνιστές, αλλά απαρτιζόταν από αγνούς πατριώτες. Οργάνωση μαχητική και ανυπότακτη που την τροφοδοτούσαν αεροπορικώς οι Βρετανοί με χρήματα και πολεμοφόδια, καθότι ασυμφιλίωτοι εχθροί της Αρίας Φυλής των ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ. Τότε, ή ίσως ήδη κατά τις λυσσαλέες μάχες του ελληνικού στρατού στο οχυρό του Ρούπελ, είχε πει ο Τσόρτσιλ το τιμητικότατο για μας ότι «από δω κι εμπρός δεν θα λέμε πως οι Έλληνες πολεμάνε σαν ήρωες, αλλά πως οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες». Ρήση που την έχουν σβήσει από το μνημονικό τους εχθροί και φίλοι. Πλην, βεβαίως βεβαίως, των σημερινών Γερμανών ΠΟΥ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΗ ΡΕΒΑΝΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ.

Θα προσθέσω το αυτονόητο: «Κάποτε στους πολέμους πρέπει να πάψουν να υπάρχουν μόνον θύματα. Κάποτε θα πρέπει και τα θύματα να δικαιώνονται και οι θύτες να πληρώνουν για τις πράξεις τους». (Το παραθέτει ο Ιωάννης Χρ. Γιαννάκενας, χωρίς να αναφέρει την πηγή, στο «ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ» του βιβλιαρίου με τίτλο «ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ» του καθηγητή Ιωάννη Κ. Χολέβα που εξέδωσε η εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ».)

Για τις πολεμικές αποζημιώσεις έχω γράψει κατʼ επανάληψιν και έχω αναφέρει ρητά ότι δεν έχει γίνει σεβαστή η Συμφωνία του Λονδίνου το 1953. Το 1952 ο φοιτητικός σύλλογος του Μονάχου –ήμουνα παρών ως μέλος του– συναντήθηκε έξω από την ορθόδοξη εκκλησία της γερμανικής πόλης με τον τότε πρωθυπουργό Παπάγο, ο οποίος μας είπε αυτά που αποφασίστηκαν στο Λονδίνο ένα χρόνο αργότερα. Ότι δηλαδή θα καταβληθούν οι αποζημιώσεις όταν επανενωθεί η Γερμανία. Η Γερμανία επανενώθηκε το 1990 και από τότε έχουν περάσει ολόκληρα 21 χρόνια, χωρίς να μας έχει δώσει δεκάρα τσακιστή! Αντίθετα, πριν από την τεράστια χρηματοπιστωτική κρίση, μας πούλαγε ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΣ τα βιομηχανικά της προϊόντα συμπεριλαμβανομένων και οπλικών συστημάτων (βλέπε το… αξιόμαχο υποχρύχιο που γέρνει!), ενώ ΓΝΩΡΙΖΕ την οικονομική κατάσταση της χώρας μας και παρά ταύτα μας δάνειζε αφειδώς. Το τελευταίο το ομολόγησε ανερυθρίαστα ο πολύς Γιούνκερ…

Αυτά όλα δεν τα διέπραξε αφενός (καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων) και τα διέπραξε αφετέρου (όργιο λαδωμάτων) η σημερινή Γερμανία, βρίσκοντας και κάνοντας. Οι ηγεσίες του ΔΙΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ απέτυχαν παταγωδώς στο… δημιουργικό τους έργο, με πρώτο και καλύτερο τον Παπανδρέου τον τρίτο. Ο μοιραίος αυτός άνθρωπος που υφάρπαξε την εξουσία ψευδόμενος ασυστόλως –«λεφτά υπάρχουν», διατυμπάνιζε στεντορεία τη φωνή– έλυσε τα χέρια της Μέρκελ, με το ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟ νεροπίστολο στο τραπέζι, για να πραγματοποιεί σήμερα τους ενδόμυχους και συμπλεγματικούς πόθους της εναντίον της χώρας μας.

Και για να μην ξεχνιόμαστε: Όταν αναρριχήθηκε στην εξουσία, εκτελώντας ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΕΝΤΟΛΗ αποτροπής της ελληνορωσικής προσέγγισης, η χώρα μας είχε χρέος, είχε ελλείμματα, αλλά ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ. Τα spreads κυμαίνονταν μεταξύ 130 και 135 μονάδων βάσης. Και όταν αποφάσισε να δανειστεί με μόλις κατά 100 μονάδες βάσης ακριβότερα τοιαύτα, από τα προσφερθέντα 25 δισ. ευρώ, ευδόκησε να πάρει ΜΟΝΟ 8 δισ. Τυχαίο ήταν αυτό; Αλλά και εντελώς τυχαίο να ήταν, απεδείκνυε την απερισκεψία του ιδίου και των… οξυδερκών συμβούλων του. Όμως ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ. Με την ανάμειξη του ΔΝΤ στο πρώτο Μνημόνιο αποκλείστηκε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ κάθε δανεισμός από τους Κινέζους και τους Ρώσους. (Τους Κινέζους είχε φροντίσει να τους αποκλείσει προηγουμένως ο ανεκδιήγητος Παπακωνσταντίνου αφήνοντας έντεχνα να διαρρεύσει το σημαντικότατο αυτό γεγονός.)

Το Μνημόνιο στο οποίο είχαν καταφύγει για να πληρώσουν, όπως είχαν διακηρύξει ψευδέστατα, μισθούς και συντάξεις, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ, ούτε θα έλυνε το πρόβλημα κατά τους ισχυρισμούς τους. Το απέδειξε περίτρανα η έλευση του Μεσοπρόθεσμου με νέα μέτρα, καθώς και το πολυνομοσχέδιο με… μετράρες. Μεγάλα κενά και ύποπτα έχει η απόφαση του Συμβουλίου Κορυφής. Και οδηγεί σε ναυάγιο τη χώρα μας και σε εξαθλίωση τον λαό μας, με γνωστότατους τους υπόλογους.