ΚΕΚΑΡΜΕΝΟΙ

Το 1959 βλέπει το φως της δημοσιότητας το τρίτο –και ίσως πιο σημαντικό– βιβλίο του Νίκου Κάσδαγλη, με τίτλο «Κεκαρμένοι». Περιγράφει, με ρεαλισμό αλλά και ανεπανάληπτο χιούμορ –ίδιον των μεγάλων μυθιστοριογράφων– τη ζωή των «κεκαρμένων εν χρω», δηλαδή όπως λέμε στην καθομιλουμένη «γουλί», φαντάρων στους στρατώνες. Μια ζωή βασισμένη στη σύνθλιψη της προσωπικότητας και στην εικονική πραγματικότητα της δήθεν «πειθαρχίας» και «αγωγής».
Το βιβλίο του Κάσδαγλη συναντά μετά πενήντα –και βάλε– χρόνια τη συμπεριφορά και τη νοοτροπία της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου και του υπουργού Οικονομικών Β. Βενιζέλου, ιδίως μετά τη Σύνοδο Κορυφής της 26-27 Οκτωβρίου: Επιχειρούν, με τη γνωστή παλαιομοδίτικη τακτική της προπαγάνδας και της άγνοιας της πραγματικότητας, να εμφανίσουν το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους και το συνακόλουθο «κούρεμα» των μισθών, των συντάξεων, των μικρομεσαίων και γενικότερα της αγοράς, ως άλλη μια «εθνική επιτυχία». Η τέταρτη, αν δεν κάνουμε λάθος, σε ενάμιση χρόνο! Έλεος. Φτάνουν πια οι «επιτυχίες» τύπου Γ. Παπανδρέου. Μία ακόμη και τελειώσαμε οριστικά.
Ως προς την ουσία της «επιτυχίας», τους ταιριάζει γάντι ο στίχος του Οδυσσέα Ελύτη από το «Άξιον Εστί»: «Χρόνους πολλούς μετά την αμαρτία, που την είπαν αρετή μέσα στις εκκλησιές και την ευλόγησαν…». Και να γιατί:
• Μιλάνε για ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, μέσω «κουρέματος» κατά 100 δισ. ευρώ. Ξεχνούν να πούνε ότι όλα αυτά γίνονται για να δανεισθούμε στο άμεσο μέλλον πάνω από 120 δισ. ευρώ. Άρα όχι μόνο δεν μειώνεται το δημόσιο χρέος αλλά αυξάνεται, και μάλιστα με μεγαλύτερη δυναμική. Άσε που η πραγματική μειωτική επίπτωση στο δημόσιο χρέος δεν φθάνει ούτε στο μισό.
• Ο ίδιος ο κ. Γ. Παπανδρέου καθώς και ο κ. Β. Βενιζέλος ομολόγησαν ευθέως ότι, μέσω του «κουρέματος», το 2020 το δημόσιο χρέος θα μπορέσει να φθάσει –αν φθάσει– στο 120% του ΑΕΠ. Δηλαδή στο επίπεδο του 2009, κατά τη διακυβέρνηση Κ. Καραμανλή. Χειροκροτήστε τους! Δέκα χρόνια λιτότητα, φτώχεια και δυστυχία για να «κατορθώσουμε» να αγγίξουμε το επίπεδο του 2009, το οποίο καταδίκαζαν προεκλογικώς μετά βδελυγμίας, συκοφαντώντας την Ελλάδα διεθνώς! Δεν είναι αυτό ομολογία ότι μέσα σε δύο χρόνια διακυβέρνησης ο κ. Γ. Παπανδρέου το μόνο που «κατάφερε» είναι να πάει τη χώρα τουλάχιστον μία δεκαετία πίσω;
• Τα περί «πρωτογενών πλεονασμάτων» μέσα στο 2012 είναι μύθος ή καλύτερα παραμύθι. Όχι μόνο γιατί με τα ως τώρα δείγματα γραφής της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου ο στόχος αυτός είναι ανέφικτος, αλλά και γιατί καθένας γνωρίζει ότι τα πρωτογενή πλεονάσματα, από μόνα τους, δεν εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους. Χρειάζονται, επιπλέον, υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, και μάλιστα για αρκετά χρόνια. Και η αναπτυξιακή διάσταση απουσιάζει δραματικά από την όλη πολιτική της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου. Αντιθέτως η πολιτική της βυθίζει την Ελλάδα και την οικονομία σε μια καταστροφική ύφεση «μακράς πνοής».
• Τώρα θεωρούν το «κούρεμα» του δημόσιου χρέους «επιτυχία». Μα εκείνοι δεν έλεγαν, μόλις πριν από λίγους μήνες, το ακριβώς αντίθετο; Δεν ήταν ο κ. Φ. Σαχινίδης που δήλωνε, σε όλους τους τόνους, ότι «το κούρεμα του χρέους θα οδηγήσει τη χώρα στα Τάρταρα»; Δεν ήταν ο κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ως «τσάρος της οικονομίας», που πριν από 4 μήνες είπε ότι το «κούρεμα του χρέους θα ήταν τεράστιο λάθος, αφού μ’ αυτό θα μείνουμε εκτός αγορών για 10-15 χρόνια, θα απομειωθεί η αξία των περιουσιακών στοιχείων και, εν τέλει, θα έχουμε πρόβλημα στην πραγματική οικονομία»; Πώς λοιπόν αυτός ο οικονομικός «Αρμαγεδδών» του «κουρέματος» του δημόσιου χρέους, που επιπλέον οδηγεί σε αφελληνισμό τις εντός Ελλάδας τράπεζες, μας σερβίρεται σήμερα σαν «επιτυχία» και «σωτηρία»;
Η αλήθεια, ό,τι κι αν λένε οι κ. Γ. Παπανδρέου και Β. Βενιζέλος στους «κεκαρμένους» Έλληνες –και όχι μόνο κατά 50% αλλά εν χρω»– είναι εντελώς διαφορετική. Και δεν κρύβεται. Για την ακρίβεια δεν θα μπορέσουν να το κρύψουν ούτε οι κυβερνώντες ούτε τα φερέφωνά τους, τα οποία άλλωστε δεν φαίνονται πια τόσο «πρόθυμα» να τους συμπαρασταθούν, αφού πια φοβούνται ότι εκτίθενται ανεπανόρθωτα. Σ’ αυτήν τη Σύνοδο Κορυφής οι εταίροι και δανειστές μας εξέτασαν την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, τη βρήκαν παντελώς «αδιάβαστη» και την απέρριψαν. Δεν την άφησαν ούτε καν «μετεξεταστέα».
Ουσιαστικά έβαλαν, και τυπικά, τη σφραγίδα της χρεοκοπίας της χώρας και δρομολόγησαν τη μελλοντική έξοδό μας από την Ευρωζώνη και το ευρώ. Αν δεν το έκαναν αμέσως ήταν γιατί ήθελαν να κερδίσουν χρόνο, ώστε να πάρουν τα μέτρα τους προκειμένου να μην έχει η έξοδος αυτή καταλυτικές επιπτώσεις για την Ευρωζώνη. Με απλές λέξεις ο κ. Γ. Παπανδρέου και η κυβερνητική ακολουθία του θα καταγραφούν ως συντελεστές, με δική τους ευθύνη και λόγω της δικής τους ανευθυνότητας, μιας ακόμη χρεοκοπίας, μιας ακόμη μελανής –κατάμαυρης μάλλον– σελίδας του πολιτικού βιβλίου της νεώτερης ιστορίας μας. Και ο λαός μας θα κουβαλάει στους ώμους του για χρόνια το βάρος της πολιτικής αθλιότητας εκείνων που κέρδισαν τις εκλογές με την πολιτική απάτη του «λεφτά υπάρχουν», για να οδηγηθούν, αμετανόητοι και μοιραίοι, στην εκλογική συντριβή που έρχεται με τη φράση «δυστυχώς επτωχεύσαμεν».
Ως προς τα λεγόμενά τους περί «επιτυχίας» κατά την πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, ιδίως δε ως προς τα λεγόμενα από τον κ. Γ. Παπανδρέου σ’ εκείνο το θλιβερό «διάγγελμά του» το βράδυ της Παρασκευής, θυμίζουν έντονα τον καθηγητή Ιστορίας σ’ ένα γυμνάσιο της επαρχίας, ο οποίος αναπαριστώντας στους μαθητές του τη μάχη του Φαλήρου και τον θάνατο του Γ. Καραϊσκάκη, είπε το αξέχαστο και συντακτικώς αμίμητο: «Και ο Καραϊσκάκης, βληθείς διά δύο σφαιρών, ευτυχώς μόνον η μία υπήρξεν θανατηφόρος»!