Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1Οι διαφωνίες που ανέκυψαν στην Ευρωζώνη σχετικά με τη ρύθμιση του ελληνικού δημοσίου χρέους βασίζονταν στην προσπάθεια να βγουν οι τράπεζες με όσο το δυνατόν λιγότερες ζημιές. Πρέπει να σημειώσουμε ότι η ΕΚΤ έχει δεχθεί μέχρι τώρα εγγυήσεις 370 δισ. ευρώ σε ομόλογα διαφόρων κρατών-μελών και έχει δώσει ρευστότητα 280 δισ. ευρώ, τα δε ομόλογα τα κρατά ως εγγύηση για την εξόφληση των χρεών τους. Στις ελληνικές τράπεζες έχει δώσει γύρω στα 100 δισ. ευρώ και επίσης έχει αγοράσει ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου συνολικής αξίας 45 δισ. ευρώ. Με αυτές τις πιστωτικές διευκολύνσεις η Ευρωζώνη κέρδισε χρόνο για μια ριζική αντιμετώπιση των προβλημάτων των υπερχρεωμένων κρατών-μελών. Όμως το πρόβλημα δεν λύθηκε και όπως τώρα αντιμετωπίζει κατεπειγόντως το δικό μας πρόβλημα χρέους, έτσι πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει και άλλα παρόμοια προβλήματα κρατών-μελών (Πορτογαλίας, Ισπανίας, Ιταλίας κ.λπ.). Θα μπορούσαν βέβαια να αντιμετωπίσουν η Ευρωζώνη και η ΕΚΤ σε μόνιμη βάση το πρόβλημα της υπερχρέωσης. Η ΕΚΤ, κατά τη δική μας άποψη, θα έπρεπε να τυπώσει χρήμα για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, όπως ακριβώς έκαναν οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία. Η Ιαπωνία τύπωσε 15 τρισ. γιεν για τον σκοπό αυτό και οι ΗΠΑ δεν έχουν ανακοινώσει πόσα δολάρια έχουν εκτυπώσει. Βέβαια η εκτύπωση νέου χρήματος και η αύξηση της κυκλοφορίας του θα προκαλούσε πληθωρισμό στα κράτη-μέλη και αυτό ήθελε να αποφύγει ο κ. Τρισέ. Όμως ο πληθωρισμός θα δημιουργούσε λιγότερα προβλήματα από την υπερχρέωση.
2Επιτέλους φαίνεται ότι η κυβέρνηση κατανόησε ότι χωρίς ανάπτυξη δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης και των ελλειμμάτων. Προς αυτό που τόνιζαν όλοι όσοι αγαπάνε αυτήν τη χώρα, αποφάσισε η κυβέρνηση να εντείνει την προσπάθειά της τώρα. Και την πάσα ελπίδα της τη στήριξε στις «επενδύσεις» των γερμανών επιχειρηματιών, που ήρθαν στην Αθήνα μαζί με τον αντικαγκελάριο της χώρας τους. Η σοδειά όμως που μέχρι τώρα έχει μαζέψει είναι όχι απλώς φτωχή, ίσως να είναι και μηδενική. Οι μέχρι τώρα συμφωνίες, στις οποίες τόσες ελπίδες είχε στηρίξει το υπουργείο Ανάπτυξης, μετριούνται στα δάκτυλα της μιας χειρός και είναι ύψους 2-3 εκατ. ευρώ. Πρόκειται για σταγόνες στον ωκεανό. Τώρα η κυβέρνηση άλλαξε ρότα και προσπαθεί να βρει αγοραστές στη Γερμανία που θα συμμετάσχουν στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων. Και αυτό θα το περάσει στον λαό σαν επιτυχία της. Όμως η εξαγορά εν λειτουργία επιχειρήσεων δεν αποτελεί νέα επένδυση για την οικονομία ούτε συμβάλλει στην ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας. Γι’ αυτό δεν πρέπει οι πωλήσεις των ΔΕΚΟ να διαφημιστούν ως επενδύσεις. Απλώς είναι ένα βήμα προς την πλήρη μεταβολή της χώρας μας σε αποικία. Τώρα οι πληροφορίες φέρουν την κυβέρνηση αποφασισμένη να πουλήσει και μελλοντικά έσοδα από τα στοιχήματα και από τις άδειες εγκατάστασης μηχανών στοιχημάτων (τα περίφημα φρουτάκια). Αυτά όμως δεν αποτελούν επένδυση, αποτελούν υποθήκευση του μέλλοντος των επομένων γενεών.
3Ο «ανακαινιστής» υπουργός Υγείας υπέγραψε τον Ενιαίο Κανονισμό Παροχών Υγείας, που προβλέπει τερατώδεις αυξήσεις για τις αμοιβές που θα εισπράττουν τα δημόσια νοσοκομεία από τα ταμεία των ασφαλισμένων ασθενών. Αναφέρουμε μόνο ένα παράδειγμα από τα πολλά. Η γαστροσκόπηση, που σήμερα χρεώνεται από τα κρατικά νοσοκομεία 35,22 ευρώ, τώρα με τον νέο κανονισμό θα τιμάται 265 ευρώ. Όλες οι αυξήσεις τιμών γίνονται με σκοπό να παρουσιάσουν τα δημόσια νοσοκομεία το 2012 αυξημένα έσοδα για την ισοσκέλιση του προϋπολογισμού τους. Και κανείς από τα μέλη της επιτροπής που έφτιαξε τον κανονισμό αυτό δεν είχε την «καλοσύνη» να επιμετρήσει τις συνέπειες αυτής της τερατώδους αύξησης των παροχών υγείας. Τα ασφαλιστικά ταμεία θα επιβαρυνθούν υπέρμετρα και θα αυξηθούν τα ελλείμματά τους. Ίσως αυτό να γίνεται για να βρει αφορμή η κυβέρνηση να μειώσει τις συντάξεις. Υπάρχει όμως και άλλη επίπτωση. Τα ιδιωτικά νοσοκομεία, ακολουθώντας το παράδειγμα του κράτους, δεν αποκλείεται να προβούν και αυτά σε αναπροσαρμογή τιμών για τις παρεχόμενες υπηρεσίες. Αυτή η πολιτική αποτελεί κοινωνική αναλγησία.