Βενιζέλος – Παπανδρέου κόντεψαν να τινάξουν τη Σύνοδο στον αέρα

Στην ουσία ο μεν Βενιζέλος πήγε να επιβάλει στον Παπανδρέου πρόωρες εκλογές, γνωρίζοντας ότι η ΝΔ δεν υπήρχε περίπτωση να συναινέσει στο «180», ενώ ο Γιώργος, αφού στην αρχή «βραχυκυκλώθηκε», αντέδρασε και όχι μόνον αυτό. Αξιοποίησε το γεγονός, για να δείξει ότι δεν είναι όμηρος του Βενιζέλου.

Σε αυτό το ιδιότυπο μπρα ντε φερ νικητής αναδείχτηκε ο Γ. Παπανδρέου, για την ώρα τουλάχιστον. Του Βενιζέλου δεν του βγήκε η «ντρίμπλα» να προκαλέσει εκλογές, προκειμένου να απεγκλωβιστεί απ’ την ασύμμετρη φθορά που υφίσταται στη θέση του επικεφαλής της οικονομίας.

Βέβαια αυτό κάθε άλλο παρά σημαίνει ότι θα εγκαταλείψει την προσπάθεια. Ότι δεν θα αναζητήσει άλλη διέξοδο διαφυγής και απεγκλωβισμού.

Όλα επομένως δείχνουν ότι το σίριαλ Παπανδρέου – Βενιζέλου θα έχει και νέα, ενδιαφέροντα επεισόδια…

Αναλυτικά το ρεπορτάζ:

Το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι παίχτηκε στις Βρυξέλλες από τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τον Γιώργο Παπανδρέου όσες μέρες διήρκεσε η Σύνοδος Κορυφής. Κάθε φορά που ο πρωθυπουργός έφευγε από τις διαπραγματεύσεις, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης φρόντιζε με τις διαρροές που έκανε να αναστατώσει στο εσωτερικό το πολιτικό σύστημα, με τους υπουργούς να παρακολουθούν αμήχανοι και να μην ξέρουν τι να πρωτοπούν.

Η πρώτη διαρροή ήρθε όταν ο αντιπρόεδρος άλλα έλεγε στους δημοσιογράφους για την κύρωση της νέας δανειακής σύμβασης και τον τρόπο με τον οποίο πρόκειται να έρθει στη Βουλή προς ψήφιση και άλλα λίγες ώρες αργότερα στη γραπτή του ανακοίνωση, όπου άφηνε σαφώς να εννοηθεί ότι ο ίδιος έθετε «ταβάνι» τις 180 ψήφους (χρύσωσε είναι αλήθεια το χάπι για το «ει δυνατόν», για να μη φανεί ότι εκβιάζει), ποντάροντας στο ότι με την άρνηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης οι πρόωρες εκλογές είναι μονόδρομος, όπως φαίνεται να επιδιώκει και ο ίδιος για να… απελευθερωθεί.

Πιστός στο 180 ο Βενιζέλος, ελπίζοντας σε εκλογές

Άλλωστε το ίδιο είχε πει ο αντιπρόεδρος και πριν από μήνες σε μια άτυπη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όταν επρόκειτο να ψηφιστεί το Μεσοπρόθεσμο, αλλά την ίδια στιγμή, έπειτα από πίεση του πρωθυπουργού, το πήρε πίσω. Τώρα στις Βρυξέλλες, για να μη δημιουργηθεί εσωκομματική ρήξη τη στιγμή των διαπραγματεύσεων και όλη η σύνοδος τιναχτεί στον αέρα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλίας Μόσιαλος διοχέτευσε ότι «όλος ο χειρισμός ήταν σε συνεννόηση με τον πρωθυπουργό». Αυτό ωστόσο διαψεύστηκε αμέσως, καθώς ο ίδιος, όπως είναι σε θέση να γνωρίζει το «Π», είπε σε συνεργάτη του Παπανδρέου ότι ο πρωθυπουργός δεν γνώριζε τίποτα, οπότε ορθώς στην Αθήνα κατάλαβαν ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση στη σχέση των δύο. Απόδειξη άλλωστε η δήλωση-χαστούκι του πρωθυπουργού ότι αυτήν τη στιγμή δεν τον απασχολεί το 180… ενώ επιστρατεύθηκαν οι «παπανδρεϊκοί» βουλευτές και υπουργοί, που τόνιζαν ότι τάσσονται υπέρ του 151, κόντρα στον Βενιζέλο.

Σύμφωνα δε με πληροφορίες, βουλευτές που έχουν στενή επαφή με τον αντιπρόεδρο, οι λεγόμενοι «Βενιζελικοί», μόλις πληροφορήθηκαν τη δήλωση του Βενιζέλου περί «αυξημένης ευθύνης που ει δυνατόν να έχει και διευρυμένη πλειοψηφία στη Βουλή η ψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης», διέκοψαν τη συλλογή υπογραφών κατά του Παπανδρέου, όπου τον καλούσαν να πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες διευκολύνοντας τις εξελίξεις. Ζητούσαν ουσιαστικά να προχωρήσει σε κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας με εξωκοινοβουλευτικά στελέχη από άλλους χώρους και συγκυβέρνηση με τη ΝΔ ή αλλιώς να πάει σε πρόωρες εκλογές.

Με κόπο χαμήλωσαν τους 180 σε 151

Πολλά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, ενοχλημένα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο που άφηνε ανοιχτό το θέμα σε ραδιοφωνικές του συνεντεύξεις, τον πίεσαν να κλείσει την υπόθεση, γιατί διαφορετικά όλο το σύστημα θα τιναζόταν στον αέρα. Ήδη πολλοί υπουργοί άρχισαν να κάνουν λόγο για εκλογές, αφήνοντας όλα τα άλλα στην άκρη. Οι αναταράξεις που δημιουργήθηκαν είχαν αποτέλεσμα το Μέγαρο Μαξίμου να αρχίσει να διαψεύδει τα περί συζητήσεων που έγιναν στις Βρυξέλλες από τον Βενιζέλο, ψάχνοντας παράλληλα να μάθουν τους διαρροείς…

Το ίδιο περίπου συνέβη και με την υπόθεση της επιτροπής τεχνοκρατών που θα εποπτεύουν τα υπουργεία σε μόνιμη βάση.

Οι επίτροποι
και οι τεχνοκράτες

Την ώρα που ο Παπανδρέου σε τηλεφωνικές του επικοινωνίες με την Αθήνα μίλαγε για χαραμάδα ελπίδας θετικής έκβασης των διαπραγματεύσεων, το κλίμα άλλαξε ξαφνικά όταν ετέθη το θέμα των επιτρόπων πιο έντονα και από τη Μέρκελ και από τα προσχέδια των αποφάσεων που διέρρευσαν. Ο μεν Παπανδρέου έλεγε σε συνεργάτες του ότι καταβάλλονται προσπάθειες ώστε να αλλάξει η διατύπωση στο κείμενο των συμπερασμάτων «και αυτό για μας αποτελεί κόκκινη γραμμή», ο δε Βενιζέλος παρατηρούσε σε δημοσιογράφους ότι οι τεχνοκράτες που πιθανόν – αν αποφασιστεί κάτι τέτοιο- να παραμείνουν μόνιμα στην Ελλάδα δεν θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά ρόλο… κομπάρσου, καθώς θα ελέγχουν τις τυχόν αποκλίσεις αν υπάρχουν, ώστε αντί να έρχεται η «τρόικα» κάθε τρεις μήνες και να επιβάλλει νέα μέτρα, αυτά να αποφεύγονται με τις παρατηρήσεις και τους ελέγχους της μόνιμης επιτροπής. Επομένως δεν πρόκειται για κάτι εξωφρενικό… (Άλλο χρύσωμα του χαπιού.)

Κανείς ωστόσο δεν γνωρίζει από τώρα πώς θα αντιδράσουν οι υπουργοί (θυμίζουμε ότι ο Σκανδαλίδης έχει δηλώσει από τηλεοράσεως ότι δεν θα δεχθεί στο υπουργείο του… μπάστακες), αλλά και τι θα πράξουν οι βουλευτές την ώρα της ψηφοφορίας στη Βουλή. Πολλοί στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους λένε ότι κάτι τέτοιο οι πλάτες τους δεν θα το αντέξουν, ότι ήδη σκέφτονται πώς θα αντιδράσουν και δεν αποκλείουν κανένα ενδεχόμενο… (εννοώντας προφανώς την παραίτηση).

Υπάρχουν βέβαια κι εκείνοι, και βενιζελικοί και παπανδρεϊκοί, που θεωρούν ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα Βενιζέλος και Παπανδρέου είναι δεμένοι χειροπόδαρα και άλλος δρόμος από τη συνεννόηση δεν υπάρχει, γιατί ο ένας δεν μπορεί να πορευτεί δίχως τον άλλον. Εκτός κι αν αποφασίσουν να χωρίσουν τους δρόμους τους, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη χώρα, που θα βρεθεί με άλλη κυβέρνηση και με άλλες επιλογές.