Το χρονικό του εμπαιγμού των δημοσιογράφων

Έτσι, από τη μια νομιμοποιούν την αυθαιρεσία σχετικά με την κατάργηση των ΣΣΕ στον ιδιωτικό τομέα, που ξεκίνησε πολύ πριν από την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, και από την άλλη δημιουργούν κλίμα κατατρομοκράτησης των δημοσιογράφων εν όψει του ρευστού πολιτικού σκηνικού. Τη «δουλειά» ανέλαβε να διεκπεραιώσει το «χαϊδεμένο» παιδί των ΜΜΕ Βαγγέλης Βενιζέλος και ο φιλόδοξος, μόνιμος φιλοξενούμενος στον σταθμό του Φαλήρου, αρμόδιος υπουργός
Επικρατείας Ηλ. Μόσιαλος. Η συζήτηση στη Βουλή του νομοσχεδίου που εξομοιώνει τους δημοσιογράφους με τους δημοσίους υπαλλήλους έχει πολύ παρασκήνιο. Ενώ οι δύο υπουργοί είχαν συμφωνήσει με τους εργολάβους των Μέσων ότι θα καταργήσουν τις ΣΣΕ, στους διαδρόμους της Βουλής προσπαθούσαν διά της γνωστής μεθόδου τους, των «παπαγάλων» δημοσιογράφων, να εμφανιστούν αρχικά ο καθένας αναρμόδιος και στη συνέχεια ότι είναι ανοιχτοί στις αλλαγές και το παλεύουν. Ο Βενιζέλος παρέπεμπε το θέμα στον Κουτρουμάνη, ο δε Μόσιαλος αρχικά δήλωνε ότι… δεν έχει ιδέα για τον φόνο. Αργότερα άφηνε να διαρρεύσει ότι θα καταθέσει τροπολογία στη Βουλή, μετά παρέπεμπε στον υφυπουργό Άγγελο Τόλκα, ενώ έφτασε και στο σημείο να εμφανίζει ότι είχε ήδη κατατεθεί η τροπολογία! Καμία τροπολογία φυσικά δεν κατατέθηκε και καμία προσπάθεια δεν καταβλήθηκε για τη διατήρηση των ΣΣΕ των δημοσιογράφων. Όλα γίνονταν για να κερδίσουν χρόνο. Το μόνο που έμεινε ήταν το τυρί στη φάκα, για να τσιμπήσουν οι δημοσιογράφοι και να είναι και ευχαριστημένοι που γλίτωσαν την υπαγωγή του ασφαλιστικού τους ταμείου στο ΙΚΑ. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι ο μόνος που το είδε ζεστά ήταν ο Δημήτρης Ρέππας, αλλά επρόκειτο για φωνή βοώντος εν τη ερήμω… Η απόφαση ήταν προειλημμένη και το επικοινωνιακό τους παιχνίδι ήταν πώς να μην το χρεωθούν και να μην τους πάρουν χαμπάρι…