Εμμένουν σε χρεοκοπία της Ελλάδας οι Γερμανοί!

Χρησιμοποιώντας το ελληνικό πρόβλημα ως διαπραγματευτικό χαρτί για να κάμψουν τη Γαλλία, οι Γερμανοί επέμεναν μέχρι και την Παρασκευή σε μια πολύ σκληρή λύση «κουρέματος» του ελληνικού χρέους κατά 50%, παρότι αυτό αντιμετωπίζεται με τρόμο όχι μόνο από το Παρίσι, αλλά και από την ΕΚΤ, την Κομισιόν και τις μεγάλες τράπεζες της Ευρώπης.

Δυστυχώς για την ελληνική πλευρά, η Γερμανία έχει αποδεσμευθεί από τα φιλοευρωπαϊκά «ταμπού» του παρελθόντος και επιδιώκει χωρίς προσχήματα να αξιοποιήσει την οικονομική της κυριαρχία και την αδυναμία των Γάλλων για να επιβάλει τους δικούς της όρους για τη διάσωση του ευρώ.

Στον αντίποδα, ο Νικολά Σαρκοζί, έντρομος από την προοπτική να χάσει η χώρα του την πιστοληπτική αξιολόγηση του «τριπλού Α», να υποβαθμισθεί οριστικά σε ρόλο ουραγού της Γερμανίας και ο ίδιος να αντιμετωπίσει εκλογικές πανωλεθρίες το 2012, κάνει μια ύστατη προσπάθεια να παίξει «σκληρό πόκερ» με τη Μέρκελ, η οποία όμως έχει στα χέρια της τα περισσότερα καλά χαρτιά. Η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί την αντιπαράθεση των μεγάλων της Ευρώπης σε ρόλο «προβάτου επί σφαγήν», προσπαθώντας να χαράξει κάποιες «κόκκινες γραμμές», χωρίς στην πραγματικότητα να συμμετέχει στη διαπραγμάτευση.

Την Παρασκευή, μιλώντας στο Υπουργικό Συμβούλιο, ο πρωθυπουργός είπε ότι βασικός στόχος είναι να αποφευχθεί ένα μεγάλο μη εθελοντικό «κούρεμα» του χρέους, που θα δημιουργούσε σοβαρά προβλήματα στις ελληνικές τράπεζες.

Στόχος, όπως είπε, είναι μια συμφωνία στο πνεύμα των συμφωνιών της 21ης Ιουλίου, αλλά με ευνοϊκότερους όρους επιμήκυνσης του χρέους και μείωσης των επιτοκίων δανεισμού.

Με άλλα λόγια, ένα «PSI Plus», για το οποίο είχε μιλήσει μερικές ημέρες νωρίτερα ο Β. Βενιζέλος.

Αυτή είναι η ηπιότερη πιθανή έκβαση των συζητήσεων αυτής της φάσης για την Ελλάδα. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και το «λόμπι» των τραπεζιτών, με επικεφαλής τον Γ. Άκερμαν της Deutsche Bank. Αυτοί προτείνουν, έχοντας την υποστήριξη της Γαλλίας, της Κομισιόν και της ΕΚΤ, μια παραλλαγή της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου:

Η ονομαστική αξία του χρέους να μειωθεί ελάχιστα, αλλά να επιμηκυνθεί η διάρκειά του (έως και στα 40 χρόνια) και θα μειωθεί το επιτόκιο δανεισμού αρκετά, ώστε οι τράπεζες να γράψουν στα βιβλία τους ένα «κούρεμα» αυξημένο από το 21% στο 40%.

Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να γίνει δεκτή εθελοντικά από τις τράπεζες, χωρίς να φθάσει η Ελλάδα στη χρεοκοπία (default). Προϋποθέτει, όμως, μεγαλύτερη επιβάρυνση των κυβερνήσεων, που θα πρέπει να εισφέρουν τουλάχιστον 20 δισ. ευρώ επιπλέον των 109 δισ. που ενέκριναν την 21η Ιουλίου.

Προαναγγέλλουν

χρεοκοπία!

Οι Γερμανοί, όμως, κινούνται ακόμη και λίγα 24ωρα πριν από την πρώτη, σημερινή Σύνοδο Κορυφής στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Μη κατονομαζόμενος γερμανός αξιωματούχος μίλησε την Παρασκευή στο Reuters για την ανάγκη να μειωθεί αμέσως το ελληνικό χρέος στο 120% του ΑΕΠ (από 163% που προβλέπεται να φθάσει φέτος), αλλά και για την υπαγωγή της χώρας μας σε καθεστώς διεθνούς επιτροπείας.

Μιλώντας για τέτοια μεγάλη ονομαστική μείωση του χρέους, οι Γερμανοί σαφώς αναφέρονται σε μια χρεοκοπία, όπου οι ιδιώτες πιστωτές θα χάσουν μέσα σε μία μέρα τα 100 από τα 200 δισ. ευρώ απαιτήσεων έναντι της Ελλάδας, χωρίς τις προστατευτικές ρυθμίσεις του PSI.

Αυτό ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει δεκτό σε εθελοντική βάση από τις τράπεζες και θα πρόκειται για μια κανονική διαδικασία ελεγχόμενης χρεοκοπίας της χώρας (ελεγχόμενης στον βαθμό που θα συνεχίσει να χρηματοδοτείται με ευρωπαϊκά δάνεια, ώστε να παραμείνει στην Ευρωζώνη).

Η Μέρκελ, πάντως, είναι πολύ πιο προσεκτική στις δικές της τοποθετήσεις, μιλώντας την Παρασκευή γενικά για «κούρεμα» πάνω από 21%, κάτι που θα μπορούσε να παραπέμπει στις πιο «ήπιες» ή και στις πιο «σκληρές» λύσεις αναδιάρθρωσης του χρέους.

Αλλού είναι

η σύγκρουση…

Στην πραγματικότητα, τονίζουν αναλυτές, αυτή η ακραία αντιπαράθεση δύο εντελώς διαφορετικών λύσεων του ελληνικού προβλήματος αποτελεί αντανάκλαση της σύγκρουσης Γάλλων και Γερμανών για τα σοβαρότερα θέματα που εκκρεμούν, σε ό,τι αφορά τις πολιτικές διάσωσης του ίδιου του ευρώ:

= Οι Γάλλοι επιμένουν, παρά την κάθετη άρνηση των Γερμανών, στην αρχική τους πρόταση να μετατραπεί το EFSF σε τράπεζα, που θα δανείζεται απεριόριστες ποσότητες χρήματος από την ΕΚΤ με ενέχυρο ομόλογα της περιφέρειας.

Μάλιστα, ο Σαρκοζί θέλει να συγκεντρώσει την Κυριακή ψήφους της πλειοψηφίας των κυβερνήσεων υπέρ της πρότασής του, την οποία οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν με δέος, γιατί θεωρούν ότι θα δημιουργήσει ένα μηχανισμό πληθωριστικής χρηματοδότησης χρεών και θα αφήσει ανυπολόγιστες ζημιές στους γερμανούς φορολογούμενους. Η πρόταση Σαρκοζί μπορεί να απορρίπτεται από τους Γερμανούς και τους συμμάχους τους, αλλά αν υποστηριχθεί στη σημερινή Σύνοδο Κορυφής από τις άλλες, πιο αδύναμες χώρες, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα μπορεί να απορριφθεί. Βλέποντας τα δύσκολα, οι Γερμανοί απειλούν να μπλοκάρουν την πρόταση στο Κοινοβούλιό τους, οδηγώντας σε αδιέξοδο την προσπάθεια εξεύρεσης λύσης την Τετάρτη.

= Για να υποχρεώσουν τον Σαρκοζί να αποσύρει οριστικά αυτές τις ιδέες, χωρίς καν να συζητηθούν σήμερα, η Γερμανία «χτυπάει» τη Γαλλία στο σημείο όπου «πονάει» περισσότερο, χρησιμοποιώντας σαν «όπλο» το ελληνικό χρέος: Ένα «σκληρό κούρεμα» κατά 50% (ίσως και παραπάνω, όπως είπε ο ίδιος ο κ. Άκερμαν) θα ήταν καταστροφικό για τις γαλλικές τράπεζες, αλλά και για τις μεγάλες περιφερειακές οικονομίες της Ευρωζώνης, αφού οι αγορές θα το εκλάμβαναν ως προοίμιο υιοθέτησης ανάλογων λύσεων για τα χρέη της Ιρλανδίας, της Πορτογαλίας, ακόμη και της Ισπανίας και της Ιταλίας.

Έτσι, η Ελλάδα μετατρέπεται σε διαπραγματευτικό χαρτί των Γερμανών κατά του Σαρκοζί, χωρίς κατ’ ανάγκην αυτό να σημαίνει ότι και οι δύο πλευρές θα επιμείνουν μέχρι τέλους στις αντίθετες θέσεις τους, αφού κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε αδιέξοδο την Ευρωζώνη.

Συμβιβασμός

την ύστατη ώρα;

Στην πραγματικότητα, αυτό που επιδιώκουν οι Γερμανοί είναι να μειώσουν στο ελάχιστο τον «λογαριασμό» που θα κληθούν να πληρώσουν για να σωθεί το ευρώ από την κρίση χρέους.

Το μεγάλο παιχνίδι δεν αφορά την Ελλάδα, αλλά το πώς θα δημιουργηθεί ένας μηχανισμός χρηματοδότησης των περιφερειακών χωρών και των τραπεζών, τον οποίο θα μπορούν να «καταπιούν» οι Γερμανοί. Ιδέες για μια συμβιβαστική λύση έχουν διατυπωθεί ουκ ολίγες: Από το να λειτουργήσει το EFSF σαν ασφαλιστική εταιρεία, που θα καλύπτει το 20% των ζημιών από χρεοκοπίες, ώστε να διευκολυνθεί η εισροή κεφαλαίων στα ομόλογα Ισπανίας, Ιταλίας και στις ασθενείς τράπεζες της Γαλλίας. Μέχρι την πρόταση να λειτουργήσει από το 2012 ο μόνιμος Μηχανισμός Σταθερότητας, που θα έχει «προίκα» πραγματικά κεφάλαια 500 εκατ. ευρώ (όχι εγγυήσεις) από τις κυβερνήσεις, ώστε να συγχωνευθεί με το EFSF και να δημιουργηθεί ένας ενιαίος μηχανισμός με πολύ μεγαλύτερη «δύναμη πυρός».

Οι πιο ψύχραιμοι περιμένουν ότι τελικά οι δύο πλευρές θα κάνουν πίσω στις ακραίες προτάσεις τους και θα διαμορφωθεί μια συμβιβαστική λύση που θα γέρνει περισσότερο προς την πλευρά των Γερμανών, χωρίς να αφήνει εντελώς δυσαρεστημένους τους Γάλλους.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ελληνικό πρόβλημα ελπίζεται ότι θα λυθεί (πρόσκαιρα, έστω) με ένα ενισχυμένο PSI, που δεν θα μειώνει σοβαρά το συνολικό χρέος, αλλά θα αφήνει το πραγματικό «κούρεμα» για αργότερα, όταν θα έχει ενεργοποιηθεί ο μόνιμος Μηχανισμός Σταθερότητας.

Αυτή η λύση θα επιτρέψει στην κυβέρνηση να ισχυρισθεί (παραπλανητικά) ότι κατάφερε να «βάλει πάτο στο βαρέλι του χρέους», απελευθερώνοντας και τον Γ. Παπανδρέου για τις «πολιτικές πρωτοβουλίες», που πιεστικά του ζητά πλέον και η Κοινοβουλευτική του Ομάδα…