Xωρίς νομιμοποίηση, χωρίς ηθική, χωρίς έρεισμα
Αυτή η κυβέρνηση χάνει, έχει ήδη χάσει, και κάθε ίχνος ηθικής στην άσκηση της πολιτικής της. Εξακολουθεί να παίρνει μέτρα με οριακές πλειοψηφίες, μέτρα που δεν αποδίδουν αλλά σαρώνουν το εισόδημα του λαού, μέτρα ατελέσφορα και προκλητικά άδικα. Ακολουθεί πιστά τις –λανθασμένες όπως αποδεικνύεται– οδηγίες του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της «τρόικας», θεωρώντας ότι έτσι πρέπει να κάνει και ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Αφού λοιπόν επιμένει να παραμένει στην εξουσία ακόμα και με πλασματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ακόμα και με εκατοντάδες χιλιάδες λαού στον δρόμο, ακόμα και με νεκρό, πρέπει να απομακρυνθεί με άλλον τρόπο. Αφού δεν καταλαβαίνει ότι δρα πλέον ανοιχτά, καθαρά και μόνο σε βάρος του κόσμου, είναι καθήκον του κόσμου να την απομακρύνει ως ακατάλληλη, ανίκανη και επικίνδυνη.
Είναι συγχρόνως καθήκον των ίδιων των βουλευτών να αρθούν λίγο πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον, από τον προσωπικό τους φόβο για το μέλλον, από τις προσωπικές τους δυνατότητες και να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές και σε κυβέρνηση που θα εφαρμόσει άλλη πολιτική. Το επιχείρημα «μα τι θα κάνουν και όποιοι έρθουν, τα ίδια θα κάνουν» είναι από μόνο του ισοπεδωτικό και συνηγορεί στη μακροημέρευση της σημερινής νόθας κατάστασης. Το τι θα κάνουν αυτοί που θα έρθουν (δεν ξέρουμε καν ακόμα ποιοι θα είναι «αυτοί», αν θα είναι ένα κόμμα, συνεργασία πολιτικών σχημάτων, υπηρεσιακή κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας κ.λπ.) είναι άγνωστο. Πάντως μπορεί κανείς να υποθέσει βάσιμα ότι δεν θα κάνουν όσα κάνει η σημερινή κυβέρνηση τα οποία οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, στα σημερινά αδιέξοδα. Οδήγησαν σε συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωσης, ανατροπής της οικονομικής και οικογενειακής ισορροπίας των νοικοκυριών, αλλά και στην αποσταθεροποίηση της καθημερινότητας των ανθρώπων.
Η κυβέρνηση άπλωσε ένα σεντόνι φόβου πάνω από την κοινωνία, συνεργάστηκε με τις χειρότερες δυνάμεις οικονομικής και κοινωνικής καταστολής, τους ξένους οίκους ελέγχου των οικονομικών δραστηριοτήτων, εκχώρησε εθνικά δικαιώματα σε τρίτους. Τι άλλο να κάνει; Τι άλλο πρέπει να κάνει για να θεωρηθεί ακατάλληλη και να φύγει; Η Νέα Δημοκρατία έφυγε ως αποτυχημένη, χάνοντας με τη μεγάλη διαφορά των 10,5 ποσοστιαίων μονάδων: Τότε κανείς δεν είπε και δεν ρώτησε «τι διαφορετικό θα κάνει αυτός που θα ʼρθει», απλώς ο λαός ψήφισε έναν άλλον. Αυτός ο άλλος λοιπόν που ήρθε, οδήγησε πέραν κάθε κακής πρόβλεψης τα πράγματα σε πολύ χειρότερο σημείο, υιοθετώντας επιπλέον και λογική εξάρτησης της χώρας από ξένες δυνάμεις και εξωγενείς παράγοντες. Είναι ώρα να φεύγει πριν προχωρήσει και σε άλλες απονενοημένες κινήσεις υποθήκευσης της χώρας, στην προσπάθεια να παραμείνει στην εξουσία. Γιατί το κάνει άραγε; Δεν ενδιαφέρει πολύ. Είτε γιατί πιστεύει πως δεν υπάρχει άλλη λύση, είτε γιατί έχει τόσο εξαρτηθεί από ξένα συμφέροντα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Χωρίς να προσφέρει καμιά προοπτική στον ελληνικό λαό, του υποθηκεύει το μέλλον, τη ζωή και τη ζωή των παιδιών του, βάζοντας τη χώρα σε περιπέτειες, τις δεκαετίες που ακολουθούν. Αυτό φυσικά δεν έχει δικαίωμα να το κάνει.
Δεν μπορεί μια κυβέρνηση τετραετίας (πού ήδη μέσα σε δύο χρόνια έχει εξαντλήσει κάθε ίχνος λαϊκής εντολής) να δεσμεύει με αποφάσεις της για δεκαετίες τη ζωή της Ελλάδας.
Η απομάκρυνση της Λούκας Κατσέλη από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ επειδή δεν ψήφισε το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου είναι συγχρόνως αποδεικτική του αυταρχισμού που έχει επιλέξει ο γιος του ηγέτη (χάρη και μόνον στο όνομα του οποίου εξελέγη και κυβερνά) και χαρακτηριστική της ανεπάρκειάς του να αντιληφθεί ότι χρειάζεται και μια φωνή που να διασώζει τη συλλογική αξιοπρέπεια του κόμματος που κληρονόμησε. Τώρα πια είναι αργά. Και για τον ίδιο και για το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του. Θα περάσουν πολλά χρόνια για να το εμπιστευτεί και πάλι ο λαός. Όσο για τον ίδιο, θα αποτελέσει μια θολή, θαμπή και δυσάρεστη ανάμνηση. Όπως ακριβώς υπήρξε ως πρωθυπουργική παρουσία.