Βλέπω ο ένας Έλληνας να τρώει τον άλλον…

Ο αγαπημένος παρουσιαστής, που έχει αναλάβει την πρωινή μας ψυχαγωγία στον ΑΝΤ-1, χαίρεται που θα απευθύνεται σε γυναικείο κοινό, καθώς έχει απογοητευτεί από τους άνδρες γενικότερα. Θεωρεί μάλιστα ότι εργάζεται σε «μαγαζί γωνία» -έτσι βλέπει την πρωινή ζώνη-, γι’ αυτό και θα δώσει τον καλύτερό του εαυτό και δεν θα «μασήσει» από τις ίντριγκες, γιατί αυτό άλλωστε είναι και η σόου-μπιζ. Και αυτό το ξέρει και περιμένει την κάθε είδους κριτική.

Όσον αφορά την οικονομική κρίση, ο Χρήστος απεύχεται τον αλληλοσπαραγμό και υπενθυμίζει ότι οι Έλληνες έχουμε λαμπρή ιστορία και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που είμαστε γενναιόδωροι, φιλότιμοι και να μην υποκύψουμε από τις ταπεινώσεις…

// Πώς προέκυψε το πρωινό για σένα;
Εδώ και δυο-τρία χρόνια είχα μια ανοιχτή συζήτηση με τον Γιάννη Λάτσιο, για να αναλάβω την πρωινή ψυχαγωγία του ΑΝΤ-1, αλλά όλο του έλεγα «άσ’ το, Γιάννη, για αργότερα»… Όλες αυτές όμως οι συζητήσεις ήταν τελικά μέσα στο μυαλό μου και χωρίς να το έχω καταλάβει είχα μπει στη διαδικασία να σκέφτομαι τον εαυτό μου στο πρωινό. Η πρωινή ψυχαγωγία ήταν για μένα ένας διαφορετικός τηλεοπτικός δρόμος από τα τηλεπαιχνίδια που παρουσίαζα, αλλά και από τις εναλλακτικές ταξιδιωτικές εκπομπές. Έτσι, το καλοκαίρι όταν συζήτησα με τον Γιάννη ήξερα ότι πλέον θα ξυπνάω το πρωί. Είχε ζυμωθεί για μένα η ιδέα και ένιωθα καλά.

// Η ψυχαγωγία όμως δεν είναι ενημέρωση. Στην ψυχαγωγία έχεις για τηλεοπτικό κοινό γυναίκες και εσύ είσαι λίγο «ροκάς» τύπος. Πώς τα πας με τις γυναίκες, τη μόδα, την ομορφιά;
Μια χαρά! Έχω απογοητευτεί από τους άνδρες και τις ανδρικές επιλογές τους. Γι’ αυτό πιστεύω περισσότερο στην ευαισθησία και στην ωριμότητα των γυναικών. Άνδρες διαχειριστές της εξουσίας δεν είχαμε τόσα χρόνια; Πώς τα έκαναν; Μαύρα χάλια! Θεωρώ ότι οι γυναίκες είναι το μέλλον! Μ’ αρέσει πάρα πολύ που θα αναφέρομαι σε γυναικείο κοινό, σε μητέρες, σε νοικοκυρές που κρατάνε το σπίτι, σε φοιτήτριες που έχουν όνειρα. Από τις γυναίκες πάντα συγκεντρώνω καλή διάθεση.

// Η κρίση έβγαλε πολλούς παρουσιαστές εκτός. Νιώθεις τυχερός;
Ακόμα δεν έχω παράπονο από τη δουλειά μου. Το ξέρω ότι η ανεργία είναι σε άθλιο επίπεδο και πολλοί κολλητοί μου είναι σε απελπιστική κατάσταση. Και μια δουλειά να έχουν, με τη φορολογία που έχει επιβληθεί δεν τα βγάζουν πέρα. Κάποιες φορές, πίστεψέ με, νιώθω τυχερός και ευγνώμων που έχω δουλειά και κινούμαι με αξιοπρέπεια στο χώρο. Το αναγνωρίζω και δεν θα μ’ ακούσεις να γκρινιάζω για τα χρυσά συμβόλαια που κόπηκαν. Η Ελλάδα της αφθονίας και του λάιφ στάιλ δεν υπάρχει, μας τελείωσε.

// Πολλοί υποστηρίζουν ότι η κρίση είναι δώρο…
Όχι. Εγώ δεν τη βλέπω ούτε ως δώρο ούτε ως ευκαιρία. Δεν θέλω τέτοιο δώρο που κάνει τα ελληνόπουλα να πέφτουν από ασιτία στα προαύλια των σχολείων. Είναι τόση η κατάθλιψη που κυκλοφορεί γύρω μας, που τέτοια ευκαιρία να μας έλειπε από τη ζωή. Ξέρετε τι βλέπω; Αυτό που είπε εύστοχα ο Σταμάτης Φασουλής. Να τρώει ο ένας Έλληνας τον άλλον. Αλληλοσπαραγμό! Ο αλληλοσπαραγμός γεννιέται από μια κοινωνία που πιέζεται, που αλλάζει, που έχει τα αντανακλαστικά της στο κόκκινο. Το περίεργο όμως είναι ότι νιώθω ότι οι Έλληνες δεν θα αφανιστούμε, θα ενωθούμε στο τέλος. Έχω μέσα μου μια μορφή αισιοδοξίας, γιατί η ιστορία μάς έχει δείξει ότι αυτό το έθνος στα δύσκολα ενώνεται και επιβιώνει.

// Θα πετάξουμε από πάνω μας τον οικονομικό εξωτερικό ζυγό; Αυτούς που ορέγονται τον ήλιο και τη θάλασσά μας και θέλουν να μας κάνουν φτηνή αποικία για τις διακοπές τους;
Αυτόν τον οικονομικό ζυγό εμείς τον φέραμε εδώ, πάντως… Είναι μπερδεμένη η ιστορία. Χωράει πολύ γκρι και δεν είναι μόνο άσπρο-μαύρο. Μπορεί να μην τους θέλουμε, αλλά δεν μπορούμε και ν’ ανεξαρτητοποιηθούμε εντελώς. Κάπου στη μέση κρύβεται η αλήθεια. Εμένα αυτό που με πονάει περισσότερο είναι ότι θίγεται η αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού. Μεγάλωσα από τους γονείς μου και από το σχολείο μαθαίνοντας ότι οι Έλληνες είμαστε υπερήφανοι για την ιστορία μας, για τον πολιτισμό μας, ότι ως λαός είμαστε φιλόξενοι, γενναιόδωροι, φιλότιμοι, ευχάριστοι, ξέρουμε να ζούμε και δεν είμαστε μίζεροι. Αυτά είναι τα στοιχεία του λαού μας. Μπορεί να μην έχουμε οργάνωση ή πειθαρχία, αλλά έχουμε ταλέντο και δημιουργικότητα. Λόγω της παγκόσμιας οικονομικής συρρίκνωσης, έχουμε δεχτεί τέτοια ταπείνωση ως λαός, που δεν την αντέχω άλλο. Τεμπέληδες μας έχουν πει, κλέφτες, άξεστους, δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Αυτός ο κατασκευασμένος εξευτελισμός είναι απαράδεκτος για τον Έλληνα και πλέον όλο αυτό το διασυρμό τον βλέπω με δυσπιστία… Ναι, θεωρώ πια ότι όλα αυτά γίνονται γιατί κοιτάνε σαν ξερολούκουμο τον ήλιο και το γαλάζιο μας. Φτηνές διακοπές.

// Τι φοβάσαι;
Ότι οι μισθοί μας δεν θα γίνουν μισθοί Βουλγαρίας, αλλά μισθοί Κίνας και Ινδίας. Γιατί υπάρχουν και χαμηλότεροι μισθοί από αυτούς της Βουλγαρίας. Ελπίζω να μπει ένα φρένο στην κατρακύλα των μισθών. Δεν μπορεί ο Έλληνας να γίνει Ινδός. Φοβάμαι και για το επίπεδο της παιδείας μας. Όταν ανάμεσα στα 400 καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο εμφανίζεται από την Ελλάδα μόνο το Πανεπιστήμιο Κρήτης, καταλαβαίνω ότι η Ελλάδα στη γνώση είναι ουραγός. Κυκλοφορεί ένα ανέκδοτο: Μια μάνα στην Ουγκάντα λέει στο παιδάκι της: «Γιατί δεν προσέχεις τα βιβλία σου; Στην Ελλάδα τα παιδάκια δεν έχουν βιβλία στο σχολείο τους». Είναι τραγικό… Όπως και τρελό είναι να ακούς αξιωματούχο πολιτικό της Αλβανίας να λέει ότι θα δεχθεί η Αλβανία Έλληνες μετανάστες.

// Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο της οικονομικής κρίσης και του ανταγωνισμού για την επιβίωση -λέγεται ότι έχει συμφωνηθεί ακόμη και το ποια κανάλια θα κλείσουν από το καλοκαίρι-, πώς βλέπεις τους αντιπάλους σου και τα ποσοστά τηλεθέασης;
Δεν ξέρω τι θα πει ανταγωνισμός και ανελέητη μάχη. Δεν μ’ αρέσει αυτό το παιχνίδι και δεν το παίζω με ίντριγκες και δηλώσεις. Όλοι χωράμε και θα δώσουμε στον κόσμο από τον εαυτό μας τον καλύτερο.

// Σήμερα κρίνεται η χρεοκοπία μιας χώρας… Τι συστήνεις στους Έλληνες;
Παιδιά, όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Χρειάζεται σύμπνοια και όχι κατακερματισμός. Ο πολιτικός κόσμος είναι κατακερματισμένος. Δες την Αριστερά. Ο Τσίπρας ήταν μια ελπίδα, αλλά… Το μέλλον είναι η μη βία. Το κίνημα των «αγανακτισμένων» το έπνιξαν. Η μη βία εκατομμυρίων πολιτών είναι η ταφόπλακα των δυνάμεων καταστολής.

// Και όταν σου έρθει ο ματατζής με το γκλοπ και τη μάσκα;
Τότε τραγούδα το τραγουδάκι: «Φίλε ματατζή, είσαι αδερφή, είσαι αδερφή, είσαι αδερφή, είσαι αδερφή… ψυχή»! Αυτό το τραγούδι το άκουσα στο ίντερνετ και είναι όλα τα λεφτά! Για να ευθυμήσουμε και λίγο…