O GAP και το «Σύνδρομο Σαμψών»…
Διάσπαση προσωπικότητας…
Στην πολιτική διαδρομή του, κυρίως μετά την ίππευση στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ λόγω κληρονομικότητας, είναι εντόνως διακριτό το στοιχείο του Δυϊσμού στην προσωπικότητά του:
• Πρώτον, προσκολλάται, εις βάρος των εθνικών συμφερόντων, στις γεωπολιτικές επιδιώξεις της Ουάσινγκτον. Συνηγορεί, στεντορεία τη φωνή, στην υπονόμευση της Ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας με την αποδοχή και την προώθηση του περιβόητου Σχεδίου Ανάν και στη συνέχεια και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ως πρωθυπουργός επιδίδεται στην εκθεμελίωση της «Διπλωματίας των Αγωγών», που έμελλε να καταστήσει την Ελλάδα «ενεργειακό κόμβο», με την έμπρακτη αμφισβήτηση της χρησιμότητας, οικονομικής και διπλωματικής, του αγωγού Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης, καθώς και του αγωγού South Stream.
Οι αποκαλύψεις των απόρρητων εγγράφων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, καθώς και των εκθέσεων της Ελληνικής Πρεσβείας στην αμερικανική πρωτεύουσα (περιοδικό «Επίκαιρα») δεν αφήνουν ίχνος αμφιβολίας για τις θέσεις του GAP.
Είναι η περίοδος κατά την οποία από την πλευρά της Ουάσινγκτον καλλιεργούνται φρούδες ελπίδες στον πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι ως επίστεψη των ενεργειών του αυτών τον… αναμένει η Γενική Γραμματεία του ΟΗΕ!
• Δεύτερον, ευθύς με την ανάληψη της πρωθυπουργίας τον Οκτώβριο του 2009 επιδίδεται στην κατασυκοφάντηση της Χώρας και του Λαού της («Τιτανικός», «Ηγούμαι μιας διεφθαρμένης Χώρας» και άλλα συναφή), εναρμονιζόμενος με τις επιδιώξεις της Ουάσινγκτον για κηδεμόνευση της οικονομικής αυτοτέλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ, και προετοιμάζει μεθοδικώς (αποκαλύψεις του πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν) την εισαγωγή του Ταμείου στην οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ.
Οι κρύφιες επιδιώξεις…
• Τρίτον, παρά την εν τω φανερώ αποκήρυξη μετά βδελυγμίας (!) της υπαγωγής της Χώρας στο ΔΝΤ, κρυφίως επεξεργάζεται την υπαγωγή της στο ΔΝΤ, και μάλιστα με τους πλέον δυσμενείς όρους (Μνημόνιο)…
• Τέταρτον, μεθοδικώς επιδίδεται στη μετατροπή του Δημοσίου Χρέους σε πρόβλημα Δανεισμού. Τον Οκτώβριο του 2009 οι διαβόητες Αγορές προσφέρουν στην Ελλάδα δάνειο 25 και πλέον δισ. ευρώ με χαμηλότατο επιτόκιο. Ταυτοχρόνως η Ρωσία προσφέρεται να δανείσει στη Χώρα μας άλλα 25 δισ. ευρώ με ευνοϊκότατο επιτόκιο και οι αυτές προθέσεις δανεισμού εκδηλώνονται και από την πλευρά της Κίνας (κάλυψη ελληνικού ομολογιακού δανείου). Ο GAP όμως εμπράκτως αμφισβητεί όλες αυτές τις ευνοϊκές για την Ελλάδα προϋποθέσεις (σιωπή ασυρμάτου για τις ρωσικές προτάσεις, κινητοποιήσεις για αμφισβήτηση των συμφωνιών με την κινεζική COSCO).
• Πέμπτον, ο GAP, κατά τη συνήθεια των παλαιών Αρσακειάδων («Η σιωπή μου προς απάντησή σας»…), αντιπαρέρχεται την πρόταση της Ελληνικής Ομογένειας να εκδοθεί ομολογιακό δάνειο, κατά το προηγούμενο της Εβραϊκής Ομογένειας, και να καλυφθεί από τους απανταχού της Γης ομογενείς…
Ο GAP και οι συν αυτώ επιλέγουν τη μέθοδο της χρονοκαθυστέρησης, ώστε να εξουδετερωθούν αυτές οι σωτήριες για τη Χώρα προτάσεις.
«Αγιογράφοι» και Γκομπινώ…
Μάλιστα, και οι ίδιοι οι «αγιογράφοι» του ομολογούν:
• «…Είναι αλήθεια ότι ο Γιώργος δεν αντιλαμβανόταν ποτέ τον χρόνο με τον τρόπο που τον αντιλαμβάνονται οι συνηθισμένοι πολιτικοί…».
Βεβαίως, οι τελευταίοι, προς αιτιολόγηση των χρονοκαθυστερήσεων του GAP, προσφεύγουν στις ρατσιστικές θεωρίες του Ζοζέφ Γκομπινώ περί «ιδιαίτερου γονιδιώματος» του γόνου της «Φαμίλιας Παπανδρέου»!
Ειδικότερα οι «αγιογράφοι» του υποστηρίζουν:
• «…Σίγουρα ένα από τα αντισώματα του Παπανδρέου για να αντέξει την πίεση που δέχεται απ’ όλα τα μέτωπα, εντός και εκτός Ελλάδας, ήταν αυτή η ματιά “του απέξω προς τα μέσα” με την οποία βλέπει την Ελλάδα…».
• Έκτον, ευθύς ως διαπίστωσε ότι η Γερμανία του Δ’ Ράιχ ανεξαρτητοποιείται στον τομέα της οικονομικής πολιτικής -ειδικότερα στον χώρο της ΝΑ Ευρώπης και κυρίως σε εκείνον των Βαλκανίων- από τις ΗΠΑ, χωρίς όμως και να αφίσταται των γεωπολιτικών τους βλέψεων, και πάλι στο πλαίσιο ικανοποίησης των φιλοδοξιών του να διαδραματίσει Ευρωπαϊκό ρόλο, που μόνο με τις ευλογίες του Βερολίνου είναι δυνατόν να ικανοποιηθεί, εναρμόνισε την πολιτική του, ομού μετά του υπερφίαλου Β. Βενιζέλου, με τον Γερμανικό Άξονα.
Ήδη η δημοσιονομική πολιτική της Χώρας διαμορφώνεται πρωτίστως στο Βερολίνο και με τηλεκοντρόλ διοχετεύεται στην Αθήνα.
Είναι κοινό μυστικό, πλέον, στους διπλωματικούς δρόμους της Ουάσινγκτον:
• «Οι Γερμανοί, που φέρεται να έχουν κυρίως οικονομικές βλέψεις στην περιοχή (των Βαλκανίων, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας) και όχι και γεωπολιτικές επιδιώξεις… βλέπουν τα Βαλκάνια πρωτίστως σαν μια οικονομικά ελεγχόμενη περιοχή χαμηλού κόστους των προϊόντων τους, δεδομένου ότι δεν εμπιστεύονται τις αναπτυσσόμενες χώρες όπου κατασκευάζονται προϊόντα χαμηλού κόστους για εξαγωγή στην Ευρώπη – εκ του γεγονότος ότι οι χώρες αυτές έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν τη δική τους πολιτική…». («Ελευθεροτυπία» 8/10/2011. Ανταπόκριση-ανάλυση από την Ουάσινγκτον του Δ. Π. Δήμα)
Ανιστόρητος…
Ο GAP και ως πρωθυπουργός της Χώρας παραμένει «ένα πολιτιστικώς μετέωρο άτομο». Λόγοι ανεξάρτητοι της θέλησής του, ως γνωστόν, συνέτειναν στο να βιώνει «πλάνητα βίο»την περίοδο διαμόρφωσης της προσωπικότητάς του, ώστε να μη δυνηθεί να βιώσει ούτε τον Ελληνικό Πολιτισμό ούτε τον Αγγλοσαξωνικό ούτε τον Σουηδικό κ.λπ.
Το κενό αυτό αφ’ εαυτού καλύφθηκε από τη στροφή του σε έναν «νόθο κοσμοπολιτισμό». Επακόλουθο: Να νιώθει ασυνείδητη αποστροφή για τους επιμέρους Πολιτισμούς τους οποίους περιήλθε και επιδερμικώς αντιλήφθηκε.
Επομένως, καθίσταται δυσκολοκατόρθωτο να αντλήσει θετικά διδάγματα από την Ελληνική Ιστορία, ώστε να τα μετουσιώσει σε Πολιτική Πράξη.
Εν προκειμένω, η Ιστορία του Νεοελληνικού Κράτους καταγράφει από το 1832 έως σήμερα τον Γερμανικό Χώρο ως τον «κακό δαίμονα του Ελληνισμού».
Παρακάμπτονται οι σκοπιμότητες του Φαλμεράιερ με τις γνωστές θεωρίες του (1824), που προσπάθησε να πλήξει τον Αγώνα της Ελληνικής Ανεξαρτησίας στην πλέον κρίσιμη καμπή του. Ακόμη και αυτή η περίοδος της Βαυαροκρατίας (1832-1843). Ο Εικοστός Αιώνας παραμένει ένας «καθαρός καθρέπτης» των Γερμανικών διαθέσεων έναντι του Ελληνισμού.
Ποία η Γερμανική θέση και η ομόφυλος Αυστριακή στον Μακεδονικό Αγώνα, στην εξόρμηση του Ελληνισμού για την Εθνική αποκατάστασή του στους Βαλκανικούς Πολέμους;
Γερμανοί, ο «κακός δαίμων»…
Ιδού τα ιστορικά γεγονότα που τεκμηριώνουν το ανωτέρω:
– Ο ρόλος του Γερμανικού Επιτελείου στη δολοφονία του Βασιλιά Γεωργίου Α’ στη μόλις απελευθερωμένη Θεσσαλονίκη.
– Μέσω του βασιλιά Κωνσταντίνου και της συζύγου του Σοφίας, αδελφής του Κάιζερ, οι Γερμανοί πρωταγωνιστούν στον Εθνικό Διχασμό.
– Η έμπνευση και η καθοδήγηση από το Γερμανικό Επιτελείο (στρατηγός Λίμαν φον Σάντερς) στο Νεοτουρκικό Καθεστώς της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
– Η δράση του Ναζισμού στην Ελλάδα την περίοδο της Κατοχής (1941-1944), που στην παγκόσμια συνείδηση έχει καταγραφεί με τη συστηματική Γενοκτονία του Ελληνικού Λαού, τη λεηλασία του πλούτου του από τα στρατεύματα Κατοχής και τη μεθοδευμένη εξόντωση του πληθυσμού της Χώρας (πείνα, εκτελέσεις, βασανιστήρια, καταστροφή των υποδομών, υποκίνηση εμφύλιων συρράξεων κ.λπ.).
– Η άρνηση της Γερμανίας να καταβάλει στην ερημωθείσα Ελλάδα τις νόμιμες πολεμικές επανορθώσεις, καθώς και την εξόφληση του αναγκαστικού δανείου που απέσπασαν οι Ναζί από την Τράπεζα της Ελλάδας.
Η απαρίθμηση των δεινών που έχει προκαλέσει η Γερμανία στη Χώρα μας δεν έχει, δυστυχώς, τέλος. Παραμένουν απροσμέτρητα…
Ακόμη και ο Γερμανός Φρειδερίκος Νίτσε, στο έργο του «Η Γέννηση της Τραγωδίας», δίδει μια ολοκάθαρη εικόνα του μίσους των απογόνων των Νιμπελούγκεν για τη συμβολή του Ελληνισμού στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό.
Δυστυχώς, αυτά παραμένουν terra incognita για τον Νεοδωσιλογισμό των ημερών μας!