Κρατάει κρυφό άσο ο Παπούλιας

Και να τον δει δίπλα του… Όχι απλώς με λόγια, αλλά με έργα… Να βγει έξω, να πάει κοντά του. Σύμμαχος του άνεργου, του απολυμένου, του καταστηματάρχη που κλείνει το μαγαζί του, του οικογενειάρχη που στο σπίτι του έχει χαθεί το χαμόγελο…
Να ανοίξει τα παράθυρα του Μεγάρου του ο Κάρολος Παπούλιας, να πάρει δύναμη, να ασκήσει τις δυνατότητες που του παρέχει το Σύνταγμα. Μπορεί να βάλει φρένο στον κατήφορο που όλο και πιο γρήγορα οδηγεί στον γκρεμό… Τι να κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας; λένε κάποιοι, δήθεν αφελείς. Η αναθεώρηση του Συντάγματος του 1985 αφαίρεσε όποια αρμοδιότητα είχε ο Αρχηγός του Κράτους. Μετεβλήθη σε τυπική παρουσία. Έγινε πρωθυπουργικό το πολίτευμα. Δεν διαφωνούμε. Έχουμε όμως την πεποίθηση ότι ο ψυχρός θεσμός αναδεικνύεται απ’ αυτούς που κάθονται στην καρέκλα του. Και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Παπούλιας…
Είναι η ώρα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Να καλέσει μυστικά σε κάποιο σπίτι τον Παπανδρέου και τον Σαμαρά.
Δεν θα φύγω από δω αν δεν συμφωνήσουμε σε μια λύση προς όφελος της χώρας –τα διαδικαστικά βρέστε τα– και πάμε και οι τρεις στα αφεντικά της Ευρώπης… Που δεν θα μπορούν, βλέποντας αυτήν την ενότητα, να μας αγνοήσουν… Αλλιώς αύριο το πρωί υποβάλλω την παραίτησή μου…
Ντόμπρα πράγματα, Πρόεδρε…. Όπως τότε, τον Μάρτιο του ’87, με εκείνο το ταξίδι σου στον Ζίβκοφ. Έχεις ζήσει καταστάσεις που σήμερα χρειάζεται, πιο πολύ από άλλοτε, να επαναληφθούν…