ΤΑ… πραγματικά «ΓΟΜΑΡΙΑ»!
Και εδώ ακριβώς θέλω προκαταβολικά να διαμαρτυρηθώ για τον άδικο χαρακτηρισμό να επωμίζονται έτσι αντιστοίχως τον τίτλο των «βουλευτών» για το απαιτούμενο ισοζύγιο των επιθέτων τα καημένα τα γαϊδαρομούλαρα, τα οποία στωικότατα υπομένουν βάσανα και ταλαιπωρίες και που κάτω από συνήθως δυσμενείς καιρικές και οδικές συνθήκες μας εξυπηρετούν αδιαμαρτύρητα και αγογγύστως, στις δυσκολότερες στιγμές της ζωής μας. Και με τι ανταλλάγματα, παρακαλώ; Με ό,τι φτηνότερο και παραπεταμένο αγροστοειδές και με όποιο ληγμένο φαγώσιμο και με ένα τρισάθλιο στάβλο για ενδιαίτημα. Είδατε εσείς κανένα από αυτά τα υπάκουα και φιλότιμα γομάρια να διαθέτει, πέραν του στάβλου, και καμιά βίλα με πισίνα στη Μύκονο; Κανένα αρχοντικό στην Αράχωβα; Κανένα χλιδάτο πολυώροφο σαν του Ρουσόπουλου; Κανένα πανάκριβο σκάφος για θαλασσινές απολαύσεις; Κανένα αρχοντικό στην Αρεοπαγίτου αντίκρυ στο Ηρώδειο; Για επενδύσεις σε off-shore εταιρείες και πολλά άλλα τέτοια παρόμοια, που όταν τα διαβάζεις στα «πόθεν έσχες» τους κατάλληλα μαγειρεμένα, αλληθωρίζεις από την έκπληξη, ενώ για τους περισσότερους ήξερες ότι πριν από τη Μεταπολίτευση ντουφεκάγανε το πενηντάρικο με το δίκαννο…
Και το πιο σημαντικό για τα κατ’ ουσίαν γομάρια, αυτά τα κακόμοιρα ποτέ δεν ζήτησαν επιπλέον παροχές, εκτός από το τσουβάλι με το σανό και τα ληγμένα των σουπερ-μάρκετ, αντίθετα με τα κατά Ροντούλη «γομάρια» των όσων έχουν για αντάλλαγμα των δήθεν παραχομένων υπηρεσιών τους τα τόσα «καλά του Θεού», όπως ακριβά αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού, οδηγούς αμειβομένους από το κράτος, δωρεάν τηλέφωνα και μεταφορικά, διπλούς μισθούς, αμοιβές σε επιτροπές και συμβούλια, απαλλαγές από ευθύνες υπουργών, φακελάκια-δωράκια για εξυπηρετήσεις, χώρια και το «αφ’ υψηλού» ύφος μόλις αποκτήσουν τον τίτλο του «γομαριού», συγγνώμη του «βολευτή» ήθελα να πω (με «ο» και όχι με «ου») και συγγνώμη κυρία Μερεντίτη μου, αρχιτσαούσα της ΠΑΣΟΚοπαρέας, αν ξεχνώ κι άλλες από τις παροχές που παρά τρίχα να εκπαραθυρώσετε από τον καφενέα της Βουλής τον καημένο τον κ. Μόσιαλο, επειδή είχε το κουράγιο να αποποιηθεί τη «βολευτική» καλοφαγία σας -πώς το λένε το «νισάφι» στην εκλογική σας περιφέρεια;
Προς τι λοιπόν ο άστοχος παραλληλισμός του κ. Ροντούλη με τους συναδέλφους του, όταν το ρόλο των πραγματικών «γομαριών» καλούμαστε εμείς να πληρώσουμε για τα εγκληματικά λάθη που έκαναν ΟΛΟΙ όσοι μας κυβέρνησαν σ’ αυτά τα τελευταία 37 χρόνια της Μεταπολίτευσης με επιβεβαιωμένη πλέον την ανικανότητά τους να χαράζουν την οικονομική πορεία χωρίς να κατέχουν τη θεμελιακή αρχή ότι για να κυβερνήσεις πρέπει πάνω απ’ όλα να μπορείς να προβλέπεις…
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ…
ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ…
Λίγη ώρα πριν καταπιαστώ με το σημερινό μου σημείωμα, με ειδοποίησε η φοροτεχνικός μου ότι θα πρέπει εντός των ημερών να περιμένω από την Εφορία «ραβασάκι» για το χαράτσι που θα πρέπει να πληρώσω, ώστε και με τη δική μου ταπεινή αναλογία να καλύψουμε την τρύπα που ετοιμάζεται να μας καταποντίσει στην αναπόφευκτη χρεοκοπία.
Τη ρώτησα αν οφείλω τίποτα στην Εφορία και μου απάντησε, σαν αρμοδιότερη από εμένα:
«Ούτε μισό ευρώ. Αφού κάναμε πέρυσι περαίωση και εξοφλήσαμε τα πάντα, το ξέχασες;». Όχι βέβαια ότι το είχα ξεχάσει, αφού είχα κυριολεκτικά βογγήξει, δίνοντας ό,τι οικονομίες μπόρεσα να συγκεντρώσω για να απαλλαγώ και με απάνθρωπες επιβαρύνσεις προαυξήσεων, από τον εφιάλτη της εφοριακής καταδίωξης που δεν με άφηνε το βράδυ να κλείσω μάτι και το χειρότερο από όλα που δεν μπορούσα να έχω φορολογική βεβαίωση για να μπορώ να παίρνω και αυτά τα λεηλατημένα από τις κάθε είδους εντός και εκτός Ελλάδος πειρατείες, πνευματικά μου δικαιώματα από ταινίες, θεατρικά, βιβλία κ.λπ., το έργο μιας ζωής δηλαδή. Έχοντας λοιπόν ξεπληρώσει κάθε οφειλή μου στο Δημόσιο, από προηγούμενες κινηματογραφικές και θεατρικές δραστηριότητες και παραγωγές, για τις οποίες δεν πήρα ποτέ ούτε μισής δραχμής επιχορήγηση από κανέναν και από πουθενά, φτάνει να προσθέσω ότι και το ασήμαντο χρηματικό επίδομα που μου έδωσε το υπουργείο Πολιτισμού «εις αναγνώρισιν», αντί για την τιμητική σύνταξη που δικαιούμουν, ακόμα κι αυτή την άρπαξε η Εφορία, χωρίς να βάλω στο στόμα μου από την τιμητική… τούρτα ούτε το κερασάκι της!
Όπως το ίδιο ισχύει και για το ΙΚΑ, του οποίου τα ανά τρίμηνα εκκαθαριστικά σημειώματα για την… 600 ευρώ σύνταξη θεατρικού συγγραφέα που παίρνω, αναφέρουν ενημερωτικά ότι το ενδεχόμενο προς το ΙΚΑ «οφειλόμενο ποσόν» είναι απολύτως «μηδενικό»!
Κατόπιν των ανωτέρω λοιπόν, δηλώνω μέσα από αυτή τη σελίδα που χρόνια με φιλοξενεί και που ευχαριστώ τον φίλο Μάκη Κουρή, ότι αν δεν πληροφορηθώ -και έχω κάθε συνταγματικό δικαίωμα σαν ισότιμος πολίτης να το γνωρίζω- ότι ΟΛΟΙ οι αμειβόμενοι ως βουλευτές, με το χαρακτηρισμό του «υπηρέτη του ελληνικού λαού», έχουν εκτελέσει τις φορολογικές τους υποχρεώσεις προς το Δημόσιο, χωρίς υπεκφυγές, αναβολές, αναστολές, ψευτορυθμίσεις, «οφσορισμούς» και «φιλομπαγασισμούς», αλλά βάζοντας το χέρι βαθιά στην τσέπη, όπως με την ίδια άνεση το έβαζαν με τη φαρδιά κουτάλα για να τη γεμίζουν, τότε κι εγώ, με τη σειρά μου, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ – ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ ούτε τσακιστό ευρώ που θα μου ζητήσουν, ο υποφαινόμενος επίσης πραγματικό ΓΟΜΑΡΙ!
Και για όποιον αμφιβάλλει για τα ως άνω φορολογικά μου στοιχεία, στη διάθεσή του στο Φοροτεχνικό Γραφείο, στο Χαλάνδρι, το οποίο με εξυπηρετεί, για το οποίο έχω κάθε λόγο να είμαι ευχαριστημένος που τα βράδια κοιμάμαι χωρίς φορολογικούς εφιάλτες και εντεταλμένο να του τα παράσχει…
ΕΝΑΣ ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΣ ΑΙΩΝΑΣ!
Έχοντας στα νεανικά μου χρόνια, αλλά και αργότερα, συνεργαστεί με τον δημοσιογραφικό κόσμο της Θεσσαλονίκης, τρέφω, εκτός από νοσταλγία, και μια ιδιαίτερη συγκίνηση κάθε φορά που βλέπω και ακούω κάτι ευχάριστο, προοδευτικό και σημαντικό για τη «συμπρωτεύουσα», όπως επιμένω πάντα να τη λέω. Έτσι, με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και χαρά, είναι μέρες τώρα που δεν χορταίνω να ξεφυλλίζω μια εξαιρετική έκδοση που μου ήρθε από τη Θεσσαλονίκη και που δεν είναι άλλη από τον «ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟ ΑΙΩΝΑ» του συνάδελφου δημοσιογράφου και συγγραφέα Φαίδωνα Γιαγκιόζη και που αφορά τα 100 χρόνια από την απελευθέρωσή της, από το 1912. Ένα συγγραφικό έργο και τεράστια έρευνα συγχρόνως που αποτελεί μια εφ’ όλης της ύλης επιτυχημένη έρευνα και αναζήτηση ιστορικών στιγμών της Θεσσαλονίκης για το πώς πέρασε από την οθωμανική κυριαρχία στην ελληνική της ταυτότητα.
Δύσκολη δουλειά, που τη διαπιστώνει ο αναγνώστης από το ξεφύλλισμα των πρώτων σελίδων, τεκμηριωμένες όλες με στοιχεία λαογραφικά, αλλά και το σπουδαιότερο με μια εκπληκτική συλλογή φωτογραφιών που αιχμαλωτίζουν τον αναγνώστη. Συνολικά πλέον των 80 φωτογραφιών (άθλος η ανακάλυψη, περισυλλογή και επεξεργασία τους) εξιστορούν την ιστορία μιας αγαπημένης πόλης που δικαιολογημένα τη χαρακτηρίσαμε και «πόλη ερωτική», ίσως γιατί είναι αναπόσπαστα δεμένη με ιστορικές στιγμές που ζήσαμε σαν «εραστές», απόλυτα συναισθηματικά δεμένες μαζί της.
Να συμπληρώσω ακόμα για την ιδιαίτερη επιμελημένη έκδοση των αδελφών Κυριακίδη, ακόμα και στο δέσιμο των 782 μεγάλων σελίδων έτσι που το διάπλατο άνοιγμά τους ούτε να κουράζει ούτε να εκνευρίζει τον αναγνώστη και με ένα από καρδιάς «μπράβο» στον κ. Γιαγκιόζη για το «δημοσιογραφικό» βιβλίο του, που πολλές φορές θα χρειαστεί να το ανοίξετε για πληροφορίες.
Γ. Λ.
ΑΠΟ ΤΑ ΠΙΟ ΣΠΑΝΙΑ ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ!
• ΚΑΙ ΠΟΥ ΛΕΤΕ, τον πιάσανε τον Μάκαρο, τον πήγανε δεμένο στον εισαγγελέα, τον βλέπει ο εισαγγελέας που ήταν πληροφορημένος και λέει αμέσως:
«Μέσα. Και να τον δέσετε καλά, γιατί μπορεί να είναι δίμετρος, αλλά ξεγλιστράει σαν χέλι. Βάλτε στις πόρτες κι από δέκα αμπάρες».
Τον πάνε και στον ανακριτή για να έχουν και τη «σύμφωνη γνώμη», τον βλέπει και ο ανακριτής και τον υποδέχεται με άλλο τρόπο:
– Βρε, καλώς το παιδί, τι έκανε;
– Τον φέραμε δεμένο τόσο καιρό που τον κυνηγούσαμε.
– Τι έκανε, λέω…
– Τι δεν έκανε; Στημένους αγώνες, εξαγορές παικτών και διαιτητών, παράγκες έστηνε, ομάδες ξεπούλαγε και το μαύρο χρήμα ποτάμι. Λέρα σκέτη…
– Χαρτιά έχετε;
– Μα, κύριε ανακριτά…
– Ρε αφήστε τα «μα» και τα «μου», τι το περάσατε εδώ, της γούνας σας μανίκι να φέρνετε όποιον θέλετε;
– Μα, ο κύριος εισαγγελέας είπε…
– Ρε, δεν πά’ να ‘πε. Τι είσαστε, κύριε Ψωμιάδη μου; Γιατί σας φέρανε;
– Τι να είμαι, κύριε ανακριτή μου; Πολιτικός κρατούμενος είμαι…
Ούρλιαξε ο ανακριτής και τα έβαλε με τους μπάτσους:
«Τιιι; Πολιτικός κρατούμενος; Αφού έχουμε εδώ Δημοκρατία, έχουμε πολιτικούς κρατούμενους; Θέλετε να μας πιάσουν τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και να μας κάνουν ντέφι; Πάρτε τον αμέσως και στείλτε τον σπίτι του, να πάει ο άνθρωπος να ησυχάσει και με το μπαρδόν, κύριε Μάκαρε»…
Και ο Μάκαρος κατασυγκινημένος:
«Παρακαλώ, άλλωστε εγώ πάντα είχα εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη»…
(Κάπως έτσι τέλος πάντων και συγγνώμη που δεν το βιντεοσκοπήσαμε…)
• ΑΠΟ ΥΠΟΚΛΟΠΗ ΜΑΣ τηλεφωνήματος της υπουργού Παιδείας κ. Άννας Διαμαντοπούλου στον κ. Νίκο Αγγελάκα, αντιπρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, στα μέσα Αυγούστου, εντεταλμένο να ελέγξει την προσφορά χαρτιού για την εκτύπωση των σχολικών βιβλίων.
– Κύριε Αγγελάκα, εδώ η υπουργός Διαμαντοπούλου. Πέντε μήνες περιμένω την απόφασή σας για το χαρτί που χρειαζόμαστε για τα βιβλία. Τι κάνετε;
– Αυτό κάνουμε. Την καθυστερούμε.
– Και γιατί καθυστερούμε;
– Ρωτήστε τους εμπόρους. Αυτοί ξέρουν.
– Κι εγώ τι κάνω; Πώς απολογούμαι που μείνανε τα παιδιά χωρίς βιβλία;
– Πότε;
– Στο τέλος του χρόνου…
– Γι’ αυτό στενοχωριέστε; Και θα ‘σαστε ως τότε ακόμα υπουργός;
(Κάπως έτσι, κάπως χειρότερα…)
Γ. Λ.