Πλήρης παράνοια στην κυβέρνηση

Εξαγγέλει-διατάσσει διά στόματος του αλαζονικού Βενιζέλου πράγματα που δεν γίνονται, πρόχειρα, έωλα, προκαλώντας από γέλια έως αγανάκτηση στον κόσμο και σπέρνοντας πανικό στους ήδη μπερδεμένους πολίτες που καλούνται κάθε βδομάδα να πληρώσουν και κάτι νέο στον βωμό των εξετάσεων που δίνει αυτή η κυβέρνηση στα συμφέροντα και τους ταξιδιωτικούς («τρόικα») εκπροσώπους τους. Δεν διατηρεί πια την παραμικρή πολιτική ή άλλη νομιμοποίηση και η παραμονή της στη διακυβέρνηση του τόπου συνιστά απλώς όλο και μεγαλύτερη πρόκληση στο κοινό αίσθημα.
Ένας θλιβερός πρωθυπουργός που εκλιπαρεί εκπροσώπους του σύγχρονου νέου Ράιχ να επενδύσουν στη χώρα, κι ένας θρασύς, επιθετικός αντιπρόεδρος που επιπλήττει και απειλεί συνεχώς τους πολίτες.
Αυτή είναι η εικόνα της ελληνικής κυβέρνησης, που συμπληρώνεται από ανύπαρκτους υπουργούς, μερικοί απ’ τους οποίους κάνουν μαξιμαλισμό υποταγής και λατρείας προς το Μνημόνιο, όπως ο Α. Λοβέρδος. Στη νέα αυτή τάση εθελοδουλισμού φαίνεται ότι εντάσσονται αυτόκλητοι και ορισμένοι βουλευτές, δημιουργώντας… αντίπαλο ρεύμα προς τους σκεπτικιστές: Ζητούν την αποχώρηση από την κυβέρνηση όσων διστάζουν ή δεν εφαρμόζουν καλά το πιστοποιητικό υποταγής σε ανώνυμες πολυεθνικές δυνάμεις.
Τέτοιου είδους πρόσκληση-κριτική έκαναν στην κυβέρνηση οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ Θαν. Οικονόμου και Οδ. Βουδούρης, με τον πρώτο να δηλώνει χαρακτηριστικά στον Γ. Κατσιγιάννη και την εφημερίδα «metro»: «Είναι σαφές ότι αν δεν κινηθούμε αποτελεσματικά στο πλαίσιο των χρονοδιαγραμμάτων που θέσαμε για την επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων την άνοιξη και δεν έχουμε και μια αποφασισμένη και αποτελεσματική κυβέρνηση, τότε οι κόποι και οι θυσίες δεν θα τελεσφορήσουν. Πρέπει να πετύχουμε τους στόχους μας, διότι έχουμε καθυστερήσει, και αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στη μη συλλογική πρακτική, στις αμφιθυμίες και στην αναβλητικότητα που παρατηρείται στο εσωτερικό της κυβέρνησης».
Πρόκειται για έναν πρωτότυπο σχηματισμό νέας «συμμαχίας των προθύμων» που μάλιστα προσπαθούν να ντύσουν τη στάση τους αυτή με ένδυμα εθνικής ανάγκης και αρκετό ηρωισμό: «Οι υπουργοί πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι δεν αρκεί η λήψη της απόφασης, απαιτείται η υλοποίησή της. Και δεν λογοδοτούν μόνο προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, αλλά απέναντι σε άλλα 17 Κοινοβούλια, που τα καλούμε να εφαρμόσουν την απόφαση της 21ης Ιουλίου, και εμείς εδώ είμαστε δυο βήματα πίσω και πυροβολούμε τα πόδια μας. Έχουμε τάσεις που δεν συνάδουν προς την κρισιμότητα των στιγμών.
Όταν έχουμε έναν πόλεμο και πρέπει να καταλάβουμε το ύψωμα, δεν είναι δυνατόν να το κοιτάμε όλοι. Κάποιοι πρέπει να θυσιαστούμε για να το καταλάβουμε».
Αυτό είναι. Γινόμαστε εμείς θυσία για την πατρίδα, αφού κάποιος πρέπει να θυσιαστεί. Διαφεύγει προφανώς στον βουλευτή Ιωαννίνων η λεπτομέρεια ότι μπορεί οι δεσμεύσεις να είναι λάθος και προς το κακό του έθνους και της πατρίδας. Κι έτσι, να θυσιαστεί ο ίδιος και όσοι άλλοι προτρέπει να το κάνουν χωρίς λόγο. Το γεγονός ότι δεν του περνάει απ’ το μυαλό αυτή η σκέψη, αλλά ταυτίζεται ακραία με το Μνημόνιο και τις (ενδεχομένως) αδιέξοδες δεσμεύσεις, αναλαμβάνοντας μάλιστα πρωτοβουλία υπεράσπισής τους, δείχνει ότι έχει προσχωρήσει στη λογική της πλήρους υποταγής στο συγκεκριμένο σύστημα. Αλλά αυτό εντάσσεται στα σημεία των καιρών.
Εκείνο που έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία είναι ότι δεν φαίνονται καν οι υγιείς δυνάμεις (μέσα στο κυβερνών κόμμα) που θα αναλάβουν το βάρος της ευθύνης για μια ρήξη καθοριστική με τις συγκεκριμένες επιλογές. Ρήξη που θα βασίζεται σε άλλη πρόταση, άλλη πολιτική και διαφορετικές επιλογές. Όσο αυτό δεν συμβαίνει, τόσο η λύση από τους πολίτες θα αναζητείται σε άλλα κόμματα, ακόμα και στο υπεύθυνο για το σημερινό χάλι κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Το οποίο χωρίς να κάνει απολύτως τίποτα κοντεύει να γίνει κυβέρνηση (αν και δεν το πολυθέλει) χωρίς εκλογές!
Ποιος θα το περίμενε;
Μέσα σε δύο χρόνια από τη μεγάλη του εκλογική νίκη (με διαφορά 10,5 ποσοστιαίων μονάδων) το ΠΑΣΟΚ κατέστη όχι αντιπαθές αλλά απεχθές στον κόσμο, με αποτέλεσμα η ΝΔ να ξαναείναι υποψήφια να κυβερνήσει.
Απίστευτο. Μόνο κυβέρνηση πλήρως ανίκανων, προκλητικών αλαζόνων και υπονομευτών της καθημερινής ισορροπίας των πολιτών θα μπορούσε να το πετύχει. Να που το πέτυχε.