Ο Μονόδρομος της Υποτέλειας – Οι Ευθύνες και η Εθνική Νέμεση…

Ο εικοστός πρώτος αιώνας ανέτειλε με την υπαγωγή της Χώρας στην οικονομική υποτέλεια της Διεθνούς Τοκογλυφίας, την εθελούσια αποδοχή από τον εγχώριο Νεοδωσιλογισμό καθεστώτος Μειωμένης Εθνικής Κυριαρχίας, την εκποίηση του Εθνικού Πλούτου, την οικονομική απαθλίωση του Ελληνικού Λαού σε βαθμό καταπάτησης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όπως αυτά προσδιορίζονται στη Χάρτα του ΟΗΕ αλλά και στην αντίστοιχη Ευρωπαϊκή Διακήρυξη, σε σημείο ώστε να αναγνωρίζεται στον καταπιεζόμενο Λαό το Δικαίωμα της Αντίστασης κάθε μορφής.

Ο μονόδρομος (;)
του ΔΝΤ…

Ο εγχώριος Νεοδωσιλογισμός και πριν ακόμη καταστεί Εξουσία είχε καταστρώσει σχέδιο περιαγωγής της Χώρας σε καθεστώς προτεκτοράτου της Γερμανίας και εξυπηρέτησης των Γεωπολιτικών συμφερόντων της Ουάσινγκτον.

Είναι ενδεικτικές στο σημείο αυτό οι δηλώσεις του πρώην Γενικού Διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος-Καν για τις κρούσεις του γόνου της «Φαμίλιας Παπανδρέου», από την εποχή που κατείχε τη θέση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, να υπαχθεί η Ελλάδα στο Ταμείο, οι αποκαλύψεις ότι τον Οκτώβριο του 2009 η Ρωσία παρείχε στην Ελλάδα δάνειο 25 δισ. ευρώ με χαμηλό επιτόκιο και οι Αγορές ανάλογο ποσό με τους ίδιους όρους, και επομένως η Χώρα θα απέφευγε τη σημερινή κατάσταση, αλλά και οι βολιδοσκοπήσεις της Κίνας για κάλυψη Ομολογιακού Δανείου έναντι θεμιτών εμπορικών διευκολύνσεων (π.χ., επέκταση σταθμών της COSCO κ.λπ.).

Ο Γ. Παπανδρέου ο Γʼ και οι συν αυτώ «Κηπουροί» όχι μόνο δεν απάντησαν σ’ αυτές τις προτάσεις, αλλά επιδόθηκαν urbi et orbi στα λογοπαίγνια περί «Τιτανικού», «διεφθαρμένων Ελλήνων» και τα άλλα συναφή.

Ταυτοχρόνως έθεσαν σε εφαρμογή τις θεωρίες του «Δόγματος του Σοκ», της Σχολής των «Σικάγο Μπόις», για να κατατρομοκρατήσουν τον πληθυσμό της Χώρας ώστε να τον εξαναγκάσουν να αποδεχθεί την υπαγωγή σε καθεστώς οικονομικής – αποικιακής υποτέλειας και να θεωρήσει φυσιολογική προέκταση τη μείωση της Εθνικής Κυριαρχίας της Χώρας και την εκποίηση του Δημοσίου Πλούτου. Και, τέλος, να αποδεχθεί την περιαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς προτεκτοράτου της Διεθνούς Τοκογλυφίας!

Ο κυνισμός του εγχώριου Νεοδωσιλογισμού υπερακόντισε ακόμη και εκείνον του Γκύντερ Άλτενμπουργκ, Γκαουλάιτερ του Γ’ Ράιχ στην κατεχόμενη από τις Ναζιστικές ορδές Ελλάδα, ο οποίος τον χειμώνα του 1941, στη Μεγάλη Πείνα, απευθύνθηκε στο Βερολίνο και ζήτησε:

– «Στείλετέ μου τρόφιμα για τον λιμόττωντα Ελληνικό Λαό ή φέρετρα για την κηδεία του…».

Θα αποτελούσε μωρία να παραπέμψει κανείς τη σημερινή ανιστόρητη «Άρχουσα Ελίτ» στο πώς αντιμετώπισε ο Ελευθέριος Βενιζέλος την αντίστοιχη οικονομική κατάσταση κατά την κρίση του 1929, ακόμη και ο δικτάτορας της «4ης Αυγούστου», που τον… βασάνιζε ακόμη και το μέγεθος της σωματικής του διάπλασης («Αχ, βλέπετε είμαι και κοντός…»), Ιωάννης Μεταξάς το 1938, όταν οι Βέλγοι τοκογλύφοι της εποχής ενήγαγαν στο Δικαστήριο της Χάγης την Ελλάδα για καθυστέρηση δόσεων δανείου:

– «Προτάσσω», υποστήριξε στο Διεθνές Δικαστήριο, «τις ανάγκες του Λαού μου και εν ευθέτω χρόνω θα εκπληρώσω και τις προς υμάς υποχρεώσεις της Χώρας μου…».

Και το Διεθνές Δικαστήριο δικαίωσε την Ελλάδα… Αλλά αυτά αποτελούν terra incognita για τους γόνους και τους κλώνους των «Φαμιλιών» – δυναστών της Χώρας!

Οι ανιστόρητοι…
ετερόχθονες

«Όλβιος όστις ιστορίης έσχε μάθησιν», διδάσκει ο εικονοκλάστης Ευριπίδης, ενώ ο «πατέρας της πολιτικής Ιστορίας», ο Θουκυδίδης, αποκλείει στην ενάσκηση της Εξουσίας και στη διακυβέρνηση των Λαών μονοδιάστατες διαδρομές…

Η ανιστόρητη «Άρχουσα Ελίτ», μια μικρή διαδρομή αν επιχειρούσε στην πρόσφατη Ιστορία της Χώρας, ακόμη και στις εποχές που η Pax Americana επισκίαζε και υπαγόρευε τα πάντα, θα διαπίστωνε ότι Έλληνες Ηγέτες, Κεντρώας αλλά και Συντηρητικής απόχρωσης (Θ. Σοφούλης, Νικόλαος Πλαστήρας, Γεώργιος Καρτάλης, Σπύρος Μαρκεζίνης, Κ. Καραμανλής ο Πρεσβύτερος, Γ. Παπανδρέου ο Α’ κ.ά.), πρόταξαν το συμφέρον της Ελλάδας και του Λαού της, άνοιξαν δρόμους οικονομικών σχέσεων με την «Καθ’ ημάς Ανατολή» και συνέτειναν με την απορρόφηση των γεωργικών μας πλεονασμάτων από την Ανατολή στη διάρρηξη του «Φράγματος της Φτώχειας», μόνιμου συντρόφου μέχρι τότε της «Ψωροκώσταινας»!

Η πολυδιάστατη Εξωτερική Πολιτική, μέχρι την αφετηρία του Νεοδωσιλογισμού το 1996, αποτελούσε την κατευθυντήρια τάση των εξωτερικών σχέσεων της Χώρας. Σημαντική αναλαμπή, η «Διπλωματία των Αγωγών» που ακολούθησε ο Κ. Καραμανλής ο Νεώτερος και την υπονόμευσε στην πράξη ο Γ. Παπανδρέου ο Γʼ, των 100 και πλέον αλλοδαπών συμβούλων!

Δεν επαναπαύθηκαν μοιρολατρικώς σε «Μονοδρόμους» «τρόικα» και εκβιασμούς της Διεθνούς Τοκογλυφίας…

«Θαρσείν χρη…»

Ο δυνάμει πρωθυπουργός, πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αν δεν επιδιώκει να καταγραφεί στις υποσημειώσεις της Πολιτικής Ιστορίας του Τόπου και να αναφέρεται ότι πρωθυπούργευσε της Ελλάδας ως κάποιος Ζηνόβιος Βάλβης, είναι αναγκαίο αυτές τις κρίσιμες στιγμές να εγκολπωθεί το ιστορικό παράγγελμα «Θαρσείν χρη» και να αποτολμήσει, «ουχί τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος», άνοιγμα στον Κόσμο της Ανατολής και στη «Χώρα του Δράκοντα».

Η διακήρυξη ότι η Ελλάδα, με το βάθος του Ανθρωπισμού της, δεν έχει θέση στις υπερόριες εκστρατείες νεοαποικιακού χαρακτήρα σε Αφγανιστάν, Κοσσυφοπέδιο, Σομαλία κ.λπ., που εντάσσονται στις υποχθόνιες βλέψεις του Δ’ Ράιχ και των γεωπολιτικών παιγνίων της Ουάσινγκτον, διαρρηγνύει το φράγμα των Μονοδρόμων και την υπαγωγή της Χώρας στη νεοαποικιακή οικονομική υποτέλεια και υποδεικνύει την ανάκτηση της Εθνικής Κυριαρχίας.

Τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ που δαπανώνται εκεί είναι απολύτως αναγκαία για την κάλυψη των αναγκών του Ελληνικού Λαού.

Τα υποκριτικά σενάρια αναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου μπορεί να του εξασφαλίσουν τον πρωθυπουργικό θώκο, αλλά δεν θα διαγράψουν τη συστοίχιση με τον Νεοδωσιλογισμό!

Το αντι-Μνημονιακό
Μέτωπο…

Οι προσωπικές βλέψεις και οι τάσεις ηγεμονισμού που εντοπίζονται στους χώρους της Αριστεράς, Κομμουνιστικής και μη, αποτελούν εμπόδιο για τη συγκρότηση αντι-Μνημονιακού Μετώπου, αντίστασης και ελπίδας, βραχυπροθέσμως. Αλλά και στην προοπτική του χρόνου δεν θα λάβουν «άφεσιν αμαρτιών» στη Συνείδηση της πλειοψηφίας του Ελληνικού Λαού αν δεν αποκολληθούν από τα εγωιστικά αυτά στοιχεία.

Κι εδώ το «θαρσείν χρη» διασαλπίζεται από κάθε γωνιά του Ελληνικού Έθνους.

Η Αριστερά φέρει στους ώμους της το βαρύ Ιστορικό Φορτίο να είναι πρωτολάτης στην Εθνική Αντίσταση, πολλώ μάλλον σήμερα, που η υποτέλεια έχει τη λεοντή της εσωτερικής Κατοχής, της παραβίασης του Συντάγματος και της καταδολίευσης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη…

***
Η Εθνική Νέμεση ίσως αργοπορεί, αλλά δεν λησμονεί… Θα αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ… Το Ειδικό Δικαστήριο αποτελεί, ως γνωστόν, sine qua non στοιχείο του Συνταγματικού Χάρτη της Χώρας…